Dag 14, van Épernay naar Montmort-Lucy
29 km, 38000 stappen
Cumulatief: 379 km, 511100 stappen

Vandaag alleen op pad, vanuit het dal flink stijgen, een heel stuk tussen de wijngaarden, daarna veel en lang langs en door het bos, met hier en daar wat akkers en velden.
Ik kom de hele dag weer bijna niemand tegen, behalve in het dorpje Moussy, waar ik tot mijn verrassing drie keer kort achter elkaar word aangesproken door mensen over mijn wandeling, een van hen vanuit zijn auto. De vragen zijn vergelijkbaar: Loopt u de tocht naar Santiago? Wanneer wilt u aankomen? Waar komt u vandaan? Hoeveel loopt u gemiddeld per dag? Daarna bewonderende kreten op z’n Frans, een aanwijzing hoe ik verder moet lopen en een enthousiast ‘bon route’ of ‘bon camino’. Dat is nog eens leuk!
Even buiten het dorp loop ik een bos in, een man loopt mij tegemoet, spreekt mij ook aan, vraagt of hij even met me mee op mag lopen, we keuvelen wat. Uiteindelijk komen we op een driesprong, hij moet naar rechts, ik naar links en hij nodigt mij uit voor zijn champagne-proeverij. In een eerste reactie bedank ik daarvoor, om daar even later heel veel spijt van te krijgen. Ik hoor Ilona al zeggen: ‘Ik snap jou niet! Dat is toch leuk, zo’n spontane ontmoeting!’ Ze heeft helemaal gelijk! Lesje geleerd. Ik loop mopperend op mezelf verder.
Rond 16 uur kom ik op mijn eindbestemming. Ik heb afgesproken dat ik mijn gastvrouw bel en bij de ‘Mairie’ (gemeentehuis) wacht. Ze haalt me daar op met de auto, het is nog een paar kilometer tot een grote boerderij met een grote vijver.
Tijdens het eten ontmoet ik Tine, een Vlaamse vrouw van 30 jaar die gisteren vanuit Reims is begonnen aan het vervolg van haar camino, die ze in maart wegens corona heeft moeten opgeven. Ze wil de komende dagen liever alleen wandelen, maar we zullen elkaar waarschijnlijk wel vaker ontmoeten op de verschillende overnachtingsadressen.

Vanochtend, tussen de wijngaarden, mijmer ik over mijn actie om onderweg zwerfvuil te rapen. Soms ligt er weinig, soms ligt er veel, soms zijn er veel prullenbakken of vuilcontainers, soms loop ik kilometers te sjouwen met een volle tas. Ik vind dat ik het meer gestructureerd moet aanpakken, en bedenk al lopend een soort ‘protocol’ hoe te handelen:
a. In de natuur (dat is het meest schadelijke en ergerlijke)
b. Langs velden en akkers (wat maken die boeren er toch een zootje van soms, vooral overal die kleine en grote stukjes blauw nylon touw zijn een ramp, tussen de wijngaarden veel flessen en wegwerphandschoenen)
c. Langs autowegen (daar ligt enorm veel blik, flesjes en sigarettenverpakkingen; er is niet tegenop te rapen)
d. In dorpen en steden (hoe groter de stad, hoe meer troep, dat moeten bewoners zelf vooral opruimen, tenzij ik een prullenbak in het oog heb)
a. Kleine stukken plastic en verpakkingen (het meest desastreuze afval, waaraan de plastic soep ten grondslag ligt, licht om te dragen)
b. Sigarettenverpakkingen (vooral vanwege het plastic om de kartonnen box)
c. Mondkapjes (het nieuwe zwerfvuil, je komt ze overal tegen)
d. Plastic flessen (waar mogelijk, grotere kans dat ook anderen die weleens oprapen)
e. Blik (ook een kans dat anderen het oprapen en uiteindelijk roest het weg)
f. Flessen (te zwaar, niet perse milieuvervuilend, maar ontsierend en jammer dat het niet gerecycled wordt)
g. Papier (verteert vanzelf en zeker geen WC-papier!)
Nou, dan weten jullie dat.

Ik word erg blij met alle leuke reacties op mijn blog. Blijkbaar lezen diverse van jullie het met belangstelling en plezier. Ik doe er ook mijn best voor. Daar heb ik lol in, en is ook voor mezelf een mooie evaluatie van de dag.
Als jullie nog specifieke wensen of suggesties hebben, hoor ik dat graag.

Geschreven door Frans.de.kruif