Deze dag begon best positief. Goed, de host was niet op tijd voor de sleuteloverdracht, maar dat was niet stemmingbepalend. We hoefden tenslotte niet met het vliegtuig mee.

Ook de reis naar de nieuwe bestemming verliep vlot. Ondanks dat het zaterdag was, was het betrekkelijk rustig op de wegen rondom Parijs.

De teleurstelling kwam om hoek kijken toen we bijna bij ons nieuwe onderkomen aankwamen. We wisten dat het in een afgelegen dorp lag, maar dat de straat er zo grauw en troosteloos uit zou zien hadden we niet verwacht. Nou werkte het weer ook niet echt mee, het wa weer eens zwaar bewolkt en koud.

Toen we de deur van het huisje opendeden werd ons de adem benomen door een muffe, ranzige lucht. De plafonds waren heel laag en er kwam niet veel daglicht binnen, waardoor je je benauwd voelde.

De woning is zo te zien niet lang geleden verbouwd maar dan wel door iemand die kandidaat had kunnen zijn bij "Help mijn man is klusser" Alleen had deze het wél afgemaakt. Zelfs ik als leek kan zien dat het hier om een prutser gaat. De elektriciteit is op een erbarmelijke manier aangelegd. De contactdozen hangen los en schots en scheef. Hetzelfde geldt voor de stoppenkast die midden in de kamer hangt. Als je de lichtschakelaar aandoet, verbaast het je bijna dat het niet ergens gaat knetteren.

En dan de grootste verschrikking: 10 inbouwspots in het plafond die zoveel licht geven dat een Turks theehuis er jaloers op zou zijn. Voor de rest één lullig schemerlampje voor de hele ruimte.

Nadat ik de teleurstelling te boven was gekomen, kon ik weer probleemoplossend denken. Eerst maar eens de deuren tegenover elkaar open gezet om te luchten. Daarna op strooptocht gegaan door het hele huis voor kaarsen en schemerlampjes. Op de kinderkamer vond ik 2 plastic exemplaren. Eén met roze licht en de ander met groen. Maar beter dat dan een theehuis! Kaarsen kon ik niet vinden, dus die moesten gekocht worden bij de Carrefour.

Een positieve vermelding voor de tuin overigens. Die is zo'n 40 meter diep. Boris vindt het geweldig. Helemaal toen hij achter in de tuin de buurkippen ontdekte. Hij werd helemaal uitzinnig en de kippen werden gek. Om de kippen niet nog meer v.d. leg te laten raken, heb ik een groot wasrek op z'n kant neergezet om zodoende de tuin aan de acherkant af te sluiten. Probleem opgelost.

Rond 17 u zijn we boodschappen gaan doen en wilden gelijk daarna ergens wat eten. Maar dat viel nog niet mee. De horeca ligt in deze streek nogal ver uitelkaar en de gelegenheden die we tegenkwamen, waren dicht of failliet.

Uiteindelijk hadden we iets gevonden dat er niet gezellig uitzag, maar in ieder geval wel open was. Op weg naar het restaurant hoorden we opeens een overdovend geblaf. Het kwam uit een geparkeerde auto waar 4 Yorkshire terriërs furieus tekeer gingen tegen Boris. Het raam stond open en de felste v.d. 4 sprong eruit en begon de strijd aan te gaan met Boris. Die liet ook het kaas niet van zijn brood eten en het hondje liep weg. Zo de drukke weg op. Het scheelde 2x heel weinig of het hondje had aangereden geweest.

Opeens kwam de baas uit dat restaurant gesjokt met zijn gezicht op onweer. Een vieze dikke vent, die volgens mij al de nodige alcoholische versnaperingen genuttigd had. Hij pakte al scheldend het hondje in zijn nekvel en smeet het heel hard door het open autoraam weer naar binnen en sjokte al mopperend weer het restaurant in.

Ik vond het zó erg. Je reinste mishandeling. Ik peinsde er niet over om met die kerel in één ruimte te gaan zitten. We hebben rechtsomkeert gemaakt en zijn weggegaan. In de auto heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten. Ik was verdrietig om het hondje, boos op die hufter. Voelde me machteloos en totaal v.h. pad. Bah! Mijn honger was gelijk weg.

Uiteindelijk zijn we bij gebrek aan beter bij een pizpizzaketen in een winkelcentrum neergestreken. Geen succes, smakeloze hap en smerige wijn.

Met de verlichting in de woning is het nog wel goed gekomen. Een stuk of 12 waxinelichtjes, 3 schemerlampjes en het pelletkacheltje (een computergestuurde kachel die brand op geperste houtkorrels) komen de sfeer ten goede.

Al met al een dag die niet als de leukste de boeken in gaat. Kijken of we er morgen iets beters van kunnen maken.

P.S. geen foto's gemaakt vandaag...

Geschreven door EdenDaan