Ermidas. Monte Naturista O Barão. 1ste kerstdag.

Wederom de naweeën van de lunch. 12 uur geslapen. Uitgeslapen. Nope, ga mijn bed nog niet te koop zetten op marktplaats. Na de gebruikeleijke koffie en het broodje, het wakker worden stap ik in mijn wandelkleren. Wandelrok, shirt en wandelsandalen. Nog even een vest aan. Backpack mee met een sinaasappel, mandarijn, plakje kerstbrood en een flesje water. De opgeladen telefoon en tablet mee om de route te tracken. Even voor half 11 ga ik op pad. Eerst richting de boerderij-ruïne/ wijngaard. Dan, de boer vind het niet leuk, linksaf door het dalletje. Rechtsaf en aan het eind weer links. De wandeling voert via zandwegen, langs beboste weilanden met kurkeiken waar hier en daar een schaapskudde graast. Ik vind het een geweldige omgeving. Vorig winter hier al enkele wandelingen gelopen. Het komt me weer bekend voor. Na een rondje van 12 kilometer en drie uur later ben ik weer op de camping aangeland.

De rest van de dag besteed ik aan mijn schrijf cursus. Moest nog een paar opdrachten maken. De Dreinze 1000 zet ik op. Een heerlijk hoog regionaal muziekgehalte. De zonnewende hebben we gehad, dus ik denk aan Ede Staal 🎶het hét nog nooit zo donker west🎶

Een heerlijk relaxte kerstdag dus. Voor het eerst in 65 jaar geen drukte om me heen. Niks moeten. Geen verplichte visites afleggen. Of als ik mazzel had: werken. 😂. Vond ik nl helemaal geen straf. Ook geen kerstdiner-stress. Iedereen wil lekker eten, je bent kok niewaar, dus beste beentje voor. Die stress dus ook niet. Eenzame kerst: nee, echt niet. Een heerlijk rustige kerst. Stille dag, heilige dag eigenlijk. Maar dat is geen liedje.

Enige stress is nu wat zal ik eten-stress. Gisteren een soepje gemaakt. Het restje van de rijst bij gedaan. Heerlijk als lunch. Vanavond maar het stukje bloemkool koken met wat kaassaus en een (kaas)omeletje. Is voor mij voldoende.

Geschreven door Duncs.campertravels