Vandaag zijn we op de grootste Amerikaanse militaire begraafplaats geweest, gelegen nabij Omaha Beach. Het was goed dat we dit niet hebben gecombineerd met het Normandy Victory Museum, want dit was op zichzelf al een dagvulling. De begraafplaats inclusief het bijbehorende museum wordt volledig gefinancierd door een Amerikaanse instantie. De entree is gratis, het stikt van de bewaking en je tas moet door een scanner. Het terrein was tot in de puntjes onderhouden. De struiken waren tot perfecte bollen gesnoeid, iedere steen was spierwit en het leek haast alsof het gras met een schaartje wordt bijgehouden. Er was een bepaald veld met graven toegankelijk voor publiek en een ander deel was afgezet. Waarschijnlijk zal dit rouleren zodat alles zo netjes onderhouden kan worden. Inmiddels weet ik al iets meer over de geschiedenis, maar toch wordt het plaatje op deze manier steeds vollediger en gedetailleerder. Nadat we het museum deel hadden gehad, kwamen we door een gang waarin via de luidsprekers continu namen van gevallen soldaten opgenoemd werden. Hierna waren we buiten en konden we de begraafplaats op. Op de begraafplaats waren drie soorten graven te vinden: het gebruikelijke kruis of ster in geval van een Joodse militair, een kruis bij een lichaam waarvan de identiteit onbekend is en de naam op de muur van de mensen die sinds de oorlog vermist zijn. Heel soms was er achter een naam een zwart rondje met een sterretje te vinden. Dit houdt in dat het lichaam uiteindelijk toch gevonden is. Het was zo ongelooflijk groot met zoveel graven (bijna 10.000). En dan te bedenken dat dit ongeveer 1/3 deel was. 2/3 van de lichamen is op verzoek van de familie teruggeven en begraven in hun vaderland.
Voordat we hier naartoe gingen, hebben we ons eerst moed ingegeten. Lars en ik hebben de Franse crêpes uitgeprobeerd in een creperie (ja zo heet het echt).
Dennis is nu net (22:05 uur) weer terug van een strandwandeling. Prachtige foto's!

Geschreven door Dianas.kampeervakantie2023