Jeeeeejjjj het is weer tijd voor een blog! Echt veel te lang geleden eigenlijk maar ben best wel druk geweest, en heb er ook even een poosje niet aan gedacht..... Oeps! En dan krijg ik meestal een heel lief appje van Plony, dat ze zo graag weer eens iets van me wil lezen. Dank je wel Plony, voor je super fijne interesse en reminder! ;-)

Best veel weer meegemaakt dus altijd lastig hoe ik m'n blog weer ga beginnen... Vandaag ga ik het bij 1 onderwerp houden waar ik me ontzettend veel mee bezig heb gehouden afgelopen tijd, Dog Rescue.

Op Curacao is ontzettend veel dierenleed, en eigenlijk geen wetten die gaan over bijvoorbeeld dierenmishandeling.
Al vanaf dag 1 dat ik hier woon zie ik dagelijks veel zwerfhonden op straat. Het is niet een populatie die hier gewoon woont, maar wat de mensheid gecreëerd heeft en waar de mensheid vreselijk mee omgaat. Honden worden hier namelijk als oud vuil behandeld, mishandeld, uitgehongerd en op straat gedumpt. De honden worden vooral ingezet als ' levend alarm' om het huis te bewaken, te gaan blaffen als er iemand voor de poort staat, en zodra ze iets gaan mankeren of hun ' werk' niet meer goed doen worden ze afgedankt. Een enorm probleem hier!!! En er gebeuren echt walgelijke dingen. Daarover later meer...

Ik heb mijn hele leven al een zorgend hart. Mijn liefde voor de kinderzorg heb ik heel wat jaren op een fijne manier mogen uitvoeren. Maar de liefde voor dieren is er ook altijd geweest, en ik heb altijd gezegd dat ik daar ook wat mee zou willen doen. Vandaar dat Bas, sinds dat hij met mij is, steeds de pineut is en al heel wat katten voorbij heeft zien komen, en uiteindelijk kwam ze ook nog met kale cavia's aan!! Het liefste zou ik ergens wonen waar ik een grote tuin heb, veel gras en ruimte voor een geit en een kip, hondje, poesje haha! Grote beestenboel! Maargoed, dat gaat niet gebeuren.......

Toen ik elke dag de magere en soms gewonde honden op straat zag dacht ik, ik moet iets doen, ergens bij gaan helpen. Dus ik ben me gaan verdiepen in welke organisaties hier allemaal op het eiland actief zijn in de zorg voor de dieren. Best veel! En allemaal bomvol! Ik ben op een paar plekken langs geweest en heb voornamelijk voer gebracht en aandacht en liefde gegeven aan de dieren. Ook heb ik achterin m'n auto een grote bak voer gezet, zodat ik de uitgehongerde dieren die ik tegenkom wat brokken kan geven. Als je veel organisaties spreekt hoor je ook heel veel verhalen, verhalen waar ik van wakker heb gelegen. Over wat honden hebben moeten meemaken voordat iemand ze gelukkig gered heeft. Het zijn niet alleen volwassen honden die op straat lopen, maar mensen dumpen ook dozen met puppy's (en kittens) op straat, omdat ze het vertikken om hun vrouwtjeshond te laten steriliseren, moet het arme beest elk half jaar van pups bevallen, die direct bij haar weggehaald worden en in een doos op straat gezet worden. De zogenaamd aardige mensen doen dat in een open doos met een bakje water erbij. Maar de meerderheid doet het in een afgesloten doos of zak, en vaak genoeg stikken ze dan en vindt iemand weer een zak met lijkjes. Verschrikkelijk! Dit wordt overigens ook met grote honden gedaan, in een vuilniszak stoppen en langs de weg of in de bosjes gooien. Van de week heeft iemand een sporttas geopend die langs de weg stond waarin een jonge, uitgemergelde hond zat, net aan gered van de dood. Mensen sporen hier echt niet, ik word er echt boos en verdrietig van!!
Ik kan nog wel even doorgaan, jonge jongens die pasgeboren puppy's in zee gooien om te zien of ze nog wel terug kunnen zwemmen. Vechtend voor hun leven! En die jongens lachen.
Hondjes met ingegroeide halsbanden van toen ze nog pup waren, maar omdat er nooit iemand naar omkijkt met een helse pijn vastgeketend in een tuin zitten. Soms aan een ketting van maar 1 meter lang in de brandende zon.
Honden die geslagen, gesneden en beschoten worden..... te ziek voor woorden, misselijkmakend!
En als je dan die hondjes op de opvangplekken ziet, en er zo hard gewerkt is om een klein beetje vertrouwen in de mensheid terug te winnen, dan zijn het allemaal, echt allemaal, zulke lieve honden! Bizar..... het gaat me zo erg aan mijn hart! Er schijnt hier zelfs een plek te zijn, de ' Shut ' waar mensen honden dumpen, dood, levend, in zakken, dozen. Walgelijk! Ik ga er binnenkort met iemand naartoe om te kijken en de honden die leven te voeren. December is normaliter een maand waarin veel volwassen honden gedumpt worden, ze moeten plaats maken voor puppy's, want die zijn leuker........ ehum....... Maar nu door de coronacrisis en extreme werkeloosheid worden er dus al maanden extreem veel dieren gedumpt of uitgehongerd......

Maar je voelt hem al aankomen.....ik vroeg natuurlijk aan Bas of we ook niet een hondje konden redden. Bas houdt niet zo van honden, dus daar wist ik het antwoord al op. Hij zei onder andere dat ik daarmee de wereld echt niet beter ging maken. Waarop ik zei dat ik vind dat alle kleine beetjes helpen.
Nu zijn er ook veel mensen hier die een hondje fosteren, dus tijdelijk een hond verzorgen thuis, met een organisatie op de achtergrond, die dan een adoptieadres zoeken voor deze honden. En gelukkig zijn die adressen vaak buiten Curacao, oa Nederland, Belgie, Duitsland, Amerika, Canada.
Dus een hele poos was het onderwerp van gesprek thuis ' honden' . Hhahaha! En op den duur zei Bas, waarom ga je niet lekker een hondje fosteren voor een paar weekjes, dan kunnen we kijken hoe dat is en of het bij ons past. Wauw!! Leuk!! ik ben gelijk gaan kijken naar alle fosterhondjes op internet. Want ondertussen volg ik natuurlijk iedere pagina die met honden/opvang/leed/etc te maken heeft. En alles gaat hier via Facebook, wat ik in Nederland echt had afgezworen, dus ik heb er een dagtaak aan gehad. ;-)
Toen kwam ik dus Dushi Dogs tegen, gerund door een Amerikaanse dame, die samenwerkt met een Canadese dame. Zij hadden een hondje wat als pup gedumpt was en extreem ziek is geweest (Parvo). Super leuk beestje en stond voor adoptie. Waldo heet hij. Ik heb een berichtje gestuurd dat ik wel interesse had om hem te fosteren. Nou dat heb je niet in 1 dag geregeld, en dat was maar goed ook. Want wat gebeurde er? De dag erna zag ik een post op Facebook van een dame dat ze ergens tussen het afval 3 pups had gezien, in de stromende regen (regen kan dodelijk zijn voor pups) en of iemand haar kon helpen....... Ja helpen wilde ik wel, maar wat zou ik gaan doen met 3 pups? Nee dat was teveel van het goede. Ik heb niet gereageerd. Maar die dag bleef het maar regenen, en niet een klein beetje ook. Curacao stond echt onder water!! En die hondjes bleven maar in m'n hoofd zitten. Dus een paar uur later heb ik het bericht nog een keer gecheckt in de hoop dat er iemand had gereageerd en ze op had gehaald. Maar niet! Oké, Saar was naar dansen en Bas zou haar ophalen. Luuk was thuis en houdt wel van een beetje actie. Dus ik vroeg hem of hij mee wilde op reddingsmissie en een paar pups wilde gaan redden uit de regen. Nou hij stond gelijk buiten klaar!!!! Kleedje mee en ik ben in de auto gestapt. Ik heb die mevrouw een berichtje gestuurd om te vragen waar het precies was. Ze kwam zelf ook om het aan te wijzen, en maar goed ook, anders had ik het nooit gevonden daar. Want het was dus blijkbaar een illegale vuilstortplek. Wat een vreselijke vieze bende! Echt vanalles lag er, ook hondenbotten......... Binnen 2 seconden waren we nat tot op onze botten, maar dat hield ons niet tegen! Ze wezen de plek aan, en verscholen onder een gaar soort eiermatrasje lagen 4 doorweekte iniminiekleine puppy's. Echt zo zielig! Zonder moederhond, overgeleverd aan zichzelf. Ik zag een oude wasmand liggen, heb ze erin getild, kleedje erin en in de auto gezet op Luuk zijn schoot. Hij was trots joh! De arme beestjes waren misschien maar 4 weken oud, zaten onder de vlooien en waarschijnlijk nog meer parasieten.
Mijn plan was om direct door te rijden naar het dierenasiel, want daar had ik met een bekende contact over gehad. Dus daar gingen we. Maar toen we bij het Asiel aankwamen was het net een kwartier dicht! Uhhhh wat nu..... roepen?? Niemand..... Bellen dan? Niemand........ Shit plan mislukt! Ondertussen had ik al wat organisaties een berichtje gestuurd of ik ze kon brengen maar ik kreeg overal te horen dat ze bomvol zaten. En 4 hele kleine pups is super veel werk........ De dierenarts zat er naast dus heb ik daar antivlooienspul gehaald..... en tja, dan maar naar huis. De kennis zei dat ik ze gewoon ff in de badkamer moest zetten en morgenvroeg gelijk t asiel moest bellen. Maar Bas ziet me aankomen.......... Gelukkig was Luuk super stoer en blij dus mocht hij het vertellen....pfjoew....... Maar Bas had uiteraard zijn bedenkingen! Goed, de vlooien krioelden over de hondjes heen, en daar gruwel ik van, dus onderweg had ik nog ff snel voer en shampoo gekocht zodat ik thuis gelijk de hondjes kon wassen en inspuiten, waardoor er de dag erna gelukkig geen levende vlooien meer waren. De hondjes waren totaal uitgehongerd. Aten gretig alles op. Maar die nacht slapen ging natuurlijk niet voor mij op...... poepen, plassen, piepen, en elke paar uur wat melk geven. (thank god dat ze niet meer uit een flesje hoefden te drinken!!)
Uiteraard heb ik de volgende ochtend netjes het asiel gebeld, maar ook daar waren ze niet welkom. Dus toen dacht ik aan Dushi dogs. Ik heb ze gebeld, en ze vroeg me of ik ze wilde fosteren totdat ze een huisje voor ze hadden gevonden. Uuuhhh ja hoor, maar hoe lang dan??? En 4??? Ze kwamen direct wat spullen voor me brengen, een bench en een hekje bijvoorbeeld zodat ze buiten konden staan. (want 4 puppy's stinken echt!!) wat voer, kranten, dekens. Super aardig! Ze mochten allemaal naar de dierenarts op hun kosten. Dus vanaf die dag waren het hondjes van Dushi dogs die ik mocht fosteren. (ik had liever gewoon 1 hondje gevonden, hahahaha!)
Alle hondjes hadden darmparasieten, vlooien en teken. Na 1,5 dag hadden ze allemaal diarree, want de overgang van straat naar huis is mega groot. Dus het was 1 grote bende. Ik was de hele dag aan het schoonmaken. Ze zaten gelukkig achter een hekwerkje, maar dan nog...... Super schattig dat ze waren, dat wel! Maar dan met de gebroken nachten werd ik helemaal gek na 3 dagen. 4 zieke pups was teveel om te verzorgen naast mijn gewone gezinsleven. Dus Dushi dogs weer om hulp gevraagd en gelukkig hadden ze nog een hele lieve foster gevonden die wel 2 pups op wilde halen. Poeh, dat scheelde aanzienlijk. By the way, we hebben ze natuurlijk namen gegeven, en omdat het leek alsof het 2 tweelingen waren, en ze hoogstwaarschijnlijk naar Amerika zouden gaan noemden we ze: Sadie en Sam. En Spike en Spark. En we kozen ervoor om Sadie en Sam weg te laten gaan.
2 pups over. Spike en Spark. Leuk waren ze hoor, maar nog heel zielig en heel, heel ziek. Spark is zelfs zo ziek geweest dat ik dacht dat ze dood zou gaan. En omdat je dan opeens foster bent, en verantwoordelijk, voelde dat niet fijn. Ze hebben zelfs nog een infuusje gekregen, dus na heel wat dierenartsbezoekjes en lichte medische zorg thuis, krabbelden ze beide weer op! Pfjoew.........
Ze bleken nog jong te zijn dus Dushi dogs vroeg of ze konden blijven tot ze voor adoptie naar Amerika konden gaan. Uhm ja maar niet te lang..... en dan gaan opeens de weken voorbij en ga je van ze houden. En wil je ze eigenlijk niet allebei wegdoen...... Dus dat werd onderwerp van gesprek thuis! En uiteindelijk besloten we dat er 1 mocht blijven!!! Yeeeeeeehhhh!!! Maar welke???? Oh de ene dag was de een leuker en de andere dag de ander!! Help! Je wilt toch de leukste zelf houden! Uiteindelijk moesten we snel beslissen want misschien kon er 1 mee op een vlucht naar Amerika op 11 december. We kozen ervoor om Spike weg te doen. En toen hij ter adoptie op Facebook stond, werd hij geadopteerd in Nederland. En daar mogen ze pas heen vliegen als ze 15 weken zijn. Dus dat betekent dat hij nu nog steeds bij ons is, en pas half januari weggaat. Super fijn dat hij een huisje heeft, maar wel lastig om na al die tijd straks nog afscheid van hem te moeten nemen. Ze zijn zoooooo leuk samen!! Ben wel super trots op mezelf dat ik de hondjes gered heb, want anders hadden ze nu waarschijnlijk niet meer geleefd........
En Spark gaan wij een mooie toekomst geven, vuilnisbakkie, hondje van de straat, maar een lieve beauty!

Ondertussen probeer ik nog een ander nestje puppy's onder te brengen bij mensen met een hart. Iemand die ik ken heeft ook 4 pups op straat gevonden. Zelfde verhaal. Alleen is zij heel arm en heeft geen geld voor de dierenarts. Dus door mijn hulp heeft er nu 1 een fijn thuis kunnen krijgen bij een lieve vrouw op Curacao. En ook een tweede hondje heeft afgelopen weekend een nieuw baasje gevonden. En door al die contacten ben ik nu benaderd door een stichting (RPC) die wil helpen om deze hondjes ook elders te laten adopteren. Fijn als ook deze een goed leven kunnen krijgen.
En het gaat maar door, het gaat maar door, de meest gruwelijke verhalen lees ik op facebook of zie ik op straat of in tuinen of langs de kant van de weg.
Dankzij de inzet van vele vrijwilligers worden veel hondjes gered, maar nog lang niet allemaal.

Vandaar dat ik een tijdje geleden ook mijn eigen croudfunding gestart ben. Mijn eerste doel is om 500 euro in te zamelen zodat ik hier en daar voer of andere benodigde spullen, te denken valt aan medicijnen, kan brengen bij mensen of stichtingen die het nodig hebben. maar dus ook dierenartsbezoek te kunnen betalen voor hondjes die het nodig hebben. Of ze nu wel of niet gered kunnen worden, alles kost geld..... En nu ik hondjes thuis foster, en zowel ik als mijn huis helemaal niet hondproof waren heb ik daar ook eea voor aangeschaft.
Ik deel de link met jullie, wie weet is er iemand die een klein steentje bij wil dragen aan dit hele grote probleem. Het lost het probleem niet op maar alle beetjes helpen.
En door de coronacrisis hebben ook de stichtingen het super slecht, ze hebben nauwelijks nog inkomsten maar zorgen wel voor grote hoeveelheden getraumatiseerde dieren. Ik probeer mijn steun te geven door af en toe wat voer te brengen en een donatie te doen.
Ik stuur de link hierbij. Voel je niet verplicht. Maar ik zou het leuk vinden als ik mijn eerste doel van 500 euro kan bereiken.

https://www.geef.nl/nl/actie/gedumpte-honden-en-katten-van-curacao-angela/donateurs

De foto's die bijgevoegd zijn zijn van mijn gevonden nestje puppy's en van een paar honden die vd week weer op Facebook verschenen. In vreselijke toestand op straat gevonden.
Er zijn zelfs 6 honden naast elkaar dood gevonden, vermoord, waarschijnlijk vergiftigd. Men denkt dat ze als vechthonden zijn gebruikt. En dan de comments, mensen die schrijven dat ze een uur extreem hondengejank hebben gehoord in de verte..... met die foto erbij keert mijn maag weer om. Beesten zijn het, deze mensen! Maar ik zal er niet teveel van vinden, want daar schiet ik niets mee op. En toch deel ik het met jullie.
Curacao is dus niet alleen maar dat mooie tropische vakantie-eiland. Dit is 1 van de keerzijdes.
Volgende keer een vrolijker verhaal??

Geschreven door Bonbinicuracao