Maandag 28 december 2020 blijkt een mooie dag te zijn om af te reizen naar Rotterdam en herinneringen van de 1e 20 jaren van mijn leven op te halen en tegelijk te wandelen voor het goede doel (Virtuele Roparun Wintereditie waarvan de opbrengst bestemd is voor noodzakelijk kanker onderzoek)
Met de trein naar Rotterdam en wanneer ik het station verlaat is het bij achterom kijken een heeeeeeel ander station dan in mijn jeugd.
Over het Weena en het Hofplein lopend kom ik bij het stadhuis op de Coolsingel waar net zoals vroeger de verlichte kerstboomstraat, vroeger geschonken door de stad Oslo en gingen we kijken als de lichtjes in de boom werden ontstoken nu een boom van de stad zelf!
Dan via de Meent naar de Binnenrotte, nu een grote kale vlakte waar in mijn jeugd een treinviaduct was met een markt (Rotterdammers zeggen mart) eronder op dinsdag en zaterdag waar ik vaak met m'n moeder naar toe ging maar meestal zelf liep te schooieren.
Liepen we vroeger over de drukke Willemsbrug met al z'n verkeer naar Zuid toe, nu ga ik over de Nieuwe Willemsbrug die een stuk rustiger is doordat er inmiddels ook een Erasmusbrug ligt en loop vervolgens via de van der Takstraat op het Noordereiland en de Koningsbrug naar de Stieltjesstraat waar vroeger speeltuin Kindervreugd was waar ik ook lid van de wandelclub was. De speeltuin heeft inmiddels als lang geleden plaats gemaakt voor de eind 1984 gesloopte Gereformeerde Laankerk aan de Prins Hendriklaan op het Noordereiland.
Verder gaat het via de Entrepotstraat naar de Rosestraat, vroeger een drukke gezellige winkelstraat met het station van de Rotterdamse Tramweg Maatschappij die verbinding gaf met de Zuid-Hollandse eilanden en waar ik menig keer met moeder vertrok met de tram (later de bus) voor familiebezoek in Hellevoetsluis of Spijkenisse. Na deze 1e serieuze mijmering loop ik de Roentgenstraat in waar ik november 1958 te wereld kwam net naast bakkerij a v/d Jagt; zowel de bakkerij als mijn geboortehuis heeft plaats gemaakt voor nieuwbouw en keken we vroeger uit op de muur van bierbrouwerij Oranjeboombier, ook daar zijn nu mooie woningen voor in de plaats gekomen.
Nog even snel een blik werpen in de Stampioenstraat waar naast zalencentrum Paramount ik op de kleuterschool zat.
Dan gaat het via de kettingbrug over de Nassauhaven, die we vroeger stinkhaven noemden omdat het verschrikkelijk stonk, naar de Nijverheidstraat. Op de hoek is het kantoorpand van de voormalige E.R.M.A.F. (Eerste Rotterdamse Meet Apparaten Fabriek) die gasmeters produceerde zo'n beetje het enige wat nog over is van de bedrijvigheid die hier te vinden was met buiten de E.R.M.A.F. een fabriek van Bikkers Brandspuiten, een machinefabriek en een vuilstortplaats waar wij vanuit het huis waarnaar we verhuisd waren op uit keken. Ook dit blok huizen is vervangen door nieuwbouw maar om de hoek in de Dillenburgstraat is nog steeds het pakhuis te vinden waar ik met mijn vriendje Frans speelde. Dan maak ik even een sprongetje in de tijd door de Brautigamstraat in te lopen waar het laatste ouderlijk huis staat voor ik zelfstandig ging wonen. Een 2e overblijfsel van de bedrijvigheid in de Nijverheidstraat is het voormalig kantoorpand van de Cementsteenfabriek van Waning en Co dat nu verbouwd wordt tot restaurant en ook nog een flinke rol heeft gespeeld in de serie Flikken Rotterdam.
Via de Jalonstraat (die bestond nog niet in mijn jeugd!) hier stond vroeger een oude veilinghal waar de Landmacht een opslag had gaat het naar de Oranjeboomstraat waar ons gezin ook een aantal jaar gewoond heeft op boven een kerkzaal Bethel geheten tegenover de Wilhelminakerk die gesloopt werd toen wij er woonden (niet door ons hoor!). Ook dit huis heeft de tand des tijd niet doorstaan en heeft plaats gemaakt voor nieuwbouw, maar de school ernaast en het woonhuis van onze huisarts dr. Does staan nog fier overeind. Verderop blijkt snackbar de Feijenoordse IJssalon nog steeds te bestaan, een hangplek waar ik met vrienden vaak te vinden was.
Hierna kom ik op de Persoonshaven terecht waar mijn 1e zelfstandige woonruimte te vinden en waar mijn oudste dochter Nancy is geboren, Van de lagere school verderop waar ik op zat is geen spoor meer te vinden, ook hier heeft de woningbouw toegeslagen.
Dan gaat het richting NS station Zuid, ook verdwenen maar het voetgangerstunneltje bestaat (in een andere vorm) nog steeds en over de Stadionweg lopend kom ik bij het Feyenoordstadion (in mijn jeugd Feijenoordstadion!) waar ik vaak ongezien binnenkwam om naar het voetballen te kijken of lege flesjes ophalen (jaja dat kon toen nog) om in te leveren voor het statiegeld.
Via het Sportdorp (IJsselmonde) kom ik op de Olympiaweg bij de Nicolaas Witsenschool uit waar ik mijn middelbare schooltijd heb doorgebracht; het schoolgebouw bestaat gelukkig nog al is het onder een andere naam en ook mijn andere dochter Carolien heeft hier nog les gehad! de volgende stop is de kruising Randweg - Beijerlandselaan vroeger een drukke winkelstraat nu een verpauperd geheel maar nog heel herkenbaar!
Het wordt tijd om weer richting "de stad" te gaan en via de Putselaan en Brielselaan kom ik bij de Maastunnel waar het vroeger hartstikke druk was met voetgangers, fietsers en bromfietsers maar waar ik nu zo goed als alleen onder de Nieuwe Maas doorloop naar de uitgang op de Parkkade. Nog heel herkenbaar als ik de tunnel uitkom is de patatkiosk aan de overkant van het tunnelgebouw waar ik regelmatig met een vriend kwam na het schooieren in de Waalhaven.
Via de Rochussenstraat en de Schonebergerweg kom ik uit bij de vroegere tramremise Delfshaven waar ik nog een paar jaar meegeholpen heb om oude trams te restaureren. Waar vroeger de trams de remise uitreden om aan hun dienst te beginnen, liggen nu de groenten uitgestald van de Surinaamse supermarkt.
Een stuk verder op de Nieuwe Binnenweg is nog steeds het filiaal van Albert Heijn te vinden waar ik 3 jaar gewerkt heb in de tijd dat de winkels nog gewoon om 18 uur hun deuren sloten en wij als winkelpersoneel de dag besloten in het café van Marius van Rijn op de Claes de Vrieselaan. Deze laan aflopend kom ik uit op de West Kruiskade om weer bij het Centraal Station te eindigen; een wandeling van 21,09 km en pak ik tevreden weer de trein naar Zeist.

Geschreven door Blog.van.Bert