Donderdagochtend gaat de wekker weer om 6.30 uur en springen we, niet meer zo fris, ons bed uit om ons klaar te maken voor de reis terug naar Paramaribo samen met Nicole van de logde. We ontbijten en na een tijdje komt het korjaal weer aanscheuren, ze gaan echt hard.
De avond ervoor zijn we laat in de avond wezen varen met Thomas, de eigenaar van de logde, om kaaimannen te spotten. Je ziet letterlijk geen hand voor ogen en met al die rotsblokken in het water vergt dat behoorlijk wat ervaring en stuurmanskunst, maar dat is deze man gewend. 2 kaaimannen gezien altijd leuk, en genoten van de sterrenhemel en de jungle stilte. Althans stilte in de zin van mensenlawaai, de dieren zijn aanwezig. Apen leven er niet meer die zijn allemaal opgegeten door de omwonenden, tja zo gaat dat dus. Overigens wel tapir gegeten, wat erg lekker was, hoewel we daar ook wat sentimentele gevoelens bij kregen. Daarnaast ook zuurzak gegeten. Dit is een enorme vrucht met wit vruchtvlees. De smaak valt totaal buiten wat wij gewend zijn. De eerste happen zijn dan ook behoorlijk wennen maar gaande weg werd het beter. Het schijnt een heel gezonde vrucht te zijn, maar zo langzamerhand ben ik het wat kwijt wat, waarom, goed is. De piranha was ook erg smaakvol.
De boot was weer zwaar beladen en wij zaten helemaal voorin, samen met Nicole op de voorste banken wat niet bepaald een voordeel bleek. Bij de eerste de beste moeilijke plek moesten de voorste mensen eruit, wij dus, op een plek waar wij tot bijna onze navel in het water terecht kwamen. Iedereen was blij dat zij niet voorin de boot zaten. Na nog enkele stops, waar wij weer de pineut waren, hoewel een eindje door de jungle lopen geen straf was, kwamen we na 3 uur varen we weer aan in Atjoni, de plek waar de weg begint.
Met 2 Argentijnen stappen we in een auto bestuurd door Boter, die ons met een veel te hoge snelheid en aparte inhaalmanoeuvres weer “veilig” terug brengt naar Paramaribo. Drie vermoeiende dagen liggen achter ons, maar zeker de moeite waard. Deze dag geen werkperikelen maar een persoonlijk verslag van een bijzondere terugreis uit een bijzonder gebied.

Geschreven door Anita.en.Henny.in.Suriname