Voor vandaag stond weer een bijzonder dagje op de planning. We begonnen gewoon standaard met een ontbijtje en een luie ochtend aan het zwembad. Onze huid is mooi bijgebruind en de boeken zijn uit.

Rond lunchtijd zijn we met een tuktuk naar Peraliya gegaan. Dit valt nog onder dezelfde provincie als Hikkaduwa, maar ligt 5 minuten verder naar het noorden.
Daar zijn we gestopt bij een tsunami-monument waar ik later meer over zal vertellen.

Daarna zijn we gestopt bij een schildpadden farm. Dit is een initatief van een gezin uit Peraliya. Helaas is het grootste deel van het gezin omgekomen tijdens de tsunami van 2004, maar in 2006 is de farm door een van de broers toch herbouwd kunnen worden.
In deze farm worden schildpadden gered die in het wild niet meer kunnen overleven, omdat ze een of meerdere voor- of achterpoten missen. Ook wordt hier van elk soort zeeschildpad dat in de zeeën rondom Sri Lanka leeft, één exemplaar gehouden totdat ze maximaal 1 jaar zijn. Deze schildpadden zijn hier om kinderen van de scholen rondom Galle te leren hoe ze ervoor kunnen zorgen dat schildpadden een grotere overlevingskans hebben. Te beginnen bij al het plastic in de oceaan. Een aantal soorten schildpadden eet kwallen. Een plastic zakje ziet er in het water uit als een kwal en schildpadden die deze opeten gaan dood. Daarnaast zijn er nog een heleboel motorboten waar de schildpadden met hun ledematen tussen de motoren terecht komen. Heel schrijnend, maar heel goed dat deze man dit schildpadden opvangcentrum is begonnen. Overigens zat er ook een albinoschildpad. Omdat hun schild veel te zacht is, hebben deze in het wild ook vrij weinig overlevingskansen. De schildpadden worden door met name vissers naar deze farm gebracht.
Hier hebben we ook geleerd dat zeeschildpadden wel 4uur onder water kunnen blijven, tot 20meter diep kunnen en wel 100 jaar oud kunnen worden.

Daarna zijn we naar het tsunamimuseum geweest. De jongen die ons hier rondleidde heeft de tsunami zelf bewust meegemaakt. Hij is samen met anderen naar een stupa iets hogerop gevlucht en dat is uiteindelijk zijn redding geweest. Zijn buren en een deel van de familie zijn wel omgekomen tijens de tsunami.
Het was een heel indrukwekkend museumpje met veel foto's. Je zag ontzettende massagraven en daarvan zie je nu dus langs de weg nog steeds de restanten. De mensen moesten snel begraven worden, want vanwege het water en de warme temperaturen, hing er een verschrikkelijke stank rondom alle lijken. De eerste vloedgolf heeft relatief weinig slachtoffers geëist. Maar omdat na die vloedgolf het strand helemaal droog lag, zijn er veel mensen terug die kant opgegaan en hebben veel vissers hun slag geslagen bij de droogliggende vissen. Toen vervolgens de tweede en veel ergere vloedgolf kwam, zijn er ontzettend veel mensen omgekomen. In Sri Lanka alleen al 35.000 doden en 15.000 vermissingen. De treinramp waar ik eerder over schreef heeft een grote impact gehad in Peraliya. Het bevolkingsaantal in Peraliya is na de tsunamiramp dan ook gehalveerd. Niet alleen vanwege de vele doden, maar ook omdat er zoveel mensen een trauma hebben opgelopen, dat ze een angst voor de zee hebben gekregen. Onze gids vertelde ook dat als nu de zee ook maar een beetje wilder is dan normaal, hij meteen vanuit het raam alles in de gaten staat te houden. Wij kregen de indruk dat deze jongen, die 22 was tijdens de tsunami, een behoorlijk trauma heeft opgelopen. Hij wilde wel graag hier blijven wonen, want ook dit museum is een education centre geworden, waar kinderen vanuit het hele land geleerd wordt hoe ze moeten reageren bij een eventuele volgende tsunami.
Het dorp heeft gister ook een flinke schrik moeten verwerken, na de aardbeving in Indonesië. Veel mensen zijn bang geweest voor een tsunami.
Gelukkig is het tsunami-alarm ook alweer ingetrokken!

Even terugkomend op het monument dat ik eerder vertelde. Dit is een 18,5meter hoge Boeddha die ter nagedachtenis aan alle slachtoffers van de tsunami is geschonken door Japan. Het beeld is 18,5meter lang, omdat dat de hoogte was van de 2e golf. Het beeld staat ook precies op de plek van de treinramp.

Na deze indrukwekkende dag hebben we de rest van de dag vooral rustig aan gedaan. We hebben wat gegeten, gezwommen, gelezen en gezond. 's Avonds zijn we nog wat gaan eten in een restaurantje en dit is voor het eerst sinds een paar dagen dat ik na het eten niet meteen de wc hoef op te zoeken, dus dat is wel een fijne bijkomstigheid hahah.

Morgen ons laatste dagje hier in Sri Lanka. We gaan nu slapen, want dit is ons laatste goeie nachtje voordat we terug naar huis vliegen!

Geschreven door Amesontour