Het is een beetje bewolkt maar nog altijd warm. Misschien de ideale dag om het kasteel van Obidos te bezoeken.

Op Tripadvisor vonden we een leuke activiteit in het kasteel. Escape room; je wordt opgesloten in de toren van het kasteel en door raadsels op te lossen kun je er weer uit.

We kwamen aan bij de toren en zagen een ticketverkooppunt. Ik daar naar toe en vroeg voor tickets voor de toren. Dit verkocht hij niet en zei dat we die in de toren zelf konden krijgen.

Wij lopen naar de toren maar waar is de ingang? De hele toren rond gelopen geen deur. Ik terug naar de ticketverkoper. Hij zei dan moet je bellen naar die mensen. Via Tripadvisor het nummer gevonden en gebeld.

Geen probleem zei de dame gewoon de trappen op via het plein. Ok we komen er aan.

Bij het plein stond een bewaakster die ons tegenhield. TICKETS aub. Dus wij terug naar ticketverkoper. Deze zei geen tickets aan ons te willen verkopen want die zijn enkel voor het plein en dat opent pas om 17:00. En nu al tickets kopen vond hij onzin

Ik terug naar de bewaakster en met handen en voeten leg ik de situatie uit. Ah zei ze, dan moet je via de kasteelwal lopen. Ok wij naar de wal, maar waar ga je omhoog. Na halfuur langs de wal stappen vinden we dan uiteindelijk een trap.

Wij naar boven. Dit is levensgevaarlijk, er is geen leuning, het pad is ongelooflijk oneffen en met moeite 70cm breed. In België zou de arbeidsinspectie de boel onmiddellijk sluiten. Voor minder zelfs.

Soit, wij met doodsverachting langs de kasteelwal terug naar de toren. Onderweg komen we een (excuseer mijn taal) nijlpaard tegen met een rugzak. Wij gaan netjes tegen de rand staan en zij schommelt voorbij dan draait ze zich en maait met haar rugzak Petra bijna van de de wal.

We vervolgen het pad en na een 30-tal minuten bereiken we... een hekken waar we niet verder kunnen en daar een nog gevaarlijker trapje naar beneden. Zo stonden we terug onder aan de toren en meer dan een uur later.

Dan Daphne gestuurd voor tickets maar ook zij kreeg een hele uitleg en vooral géén TICKETS.

Ok, dan nog eens terug naar de bewaakster. Met de hulp van een marktkramer begrijpt ze dat we via haar naar de ingang moeten. OEF!

We lopen naar de poort, zegt ze... eerst TICKETS kopen... de verpleger van de ambulance zei dat het meeviel en dat ze waarschijnlijk over zes maanden het ziekenhuis wel uit zou mogen.

Ik denk dat het geen Escape room spel is maar een hoe geraak ik in de toren @#$&÷%

Nog eens gebeld geen gehoor, dan via sms gevraagd of iemand ons kon komen halen om 12:45 en dat was ok. We hadden dan 45 minuten zo konden we eerst iets gaan drinken.

Om 12:45 stonden we stipt aan de poort van het plein, gaat mijn telefoon. "Sorry het kan pas om 14:00, we hebben net iemand anders opgestart.

Mijn broek zaktte niet alleen op mijn enkels, hij is spontaan terug naar België gegaan 😲

We hebben de witte vlag gehesen en zijn vertrokken. We hebben nog wat sightseeing langs de kust gedaan en dan terug naar de Quinta om ons om te kleden.

S avonds zeer lekker gegeten in een top Italiaans restaurant die Brugge waardig was. Vooral de vijgen met geitekaas waren subliem.

Een mooie afsluiter voor een uitdagende dag

Geschreven door Alexcreon