Lieve tochtgenoten,

Zoals beloofd, eerst het tweede ecoproject dat ik gisteren bezocht, tevens het eindpunt voor die dag: de StadsAkker in Tienen (https://stadsakker.be/ ), met de jaarlijkse Opendeurdag. Boer Wannes, die ons rondleidde, sprak vol begeestering over zijn project, begonnen in 2017. Als ik in of rond Tienen zou wonen, zou ik daar zéker lid van worden! De akkers liggen verspreid rond het ziekenhuis, er is nog veel beweging in waar de akkers overal komen te liggen, en kennelijk krijgt het project veel steun van de plaatselijke overheden. Op de foto's zie je maar één van die akkers.
Hier is het korte interview:

Wat heeft gemaakt dat jullie met dit project begonnen zijn?
De StadsAkker startte in 2017 als een initiatief van SAAMO Vlaams-Brabant vzw, om gezonde en duurzame voeding toegankelijk te maken voor iedereen. We willen dat iedereen kan genieten van de (h)eerlijke smaak van lokale producten aan een voordelige prijs.

Wat is de essentie van het project dat je in de wereld zet?
De StadsAkker biedt leden een divers aanbod van seizoensgroenten, kleinfruit en kruiden, gezond voor mens en natuur.
En er is meer. We leggen de brug naar alle bewoners van de stad. Tijdens activiteiten krijg je inspiratie om het meeste te halen uit de oogst en onze prachtige plek. Samen maken we een plek waar iedereen van harte welkom is.

Waarvoor kunnen mensen bij jullie terecht, en hoe werkt dat praktisch?
Leden kunnen zelf plukken of een pakket afhalen. Er zijn telkens twee formules: oogsters kunnen kiezen voor "voltijds" oogsten of één week op twee. Een groentepakket is wekelijks of in een flexibele 10-beurten-formule.
Mensen met een laag inkomen kunnen dankzij samenwerkingen met partners een sterk verlaagde prijs zelf bijdragen.
Vrijwilligers dragen bij op maat en eigen tempo.
De meeste activiteiten staan open voor iedereen, niet alleen oogstleden: pizza-bakdagen, samenwerkdagen, yoga, ... We houden bewust ruimte vrij voor ontmoeting, met banken, een buitenkeuken en een speelzone.

Hoe zien jullie de toekomst van jullie project in een snel veranderende wereld?
We werken volgens de principes van de gemeenschapslandbouw, CSA. Het zijn kleinschalige projecten die tonen hoe boeren en consumenten samen met eigenlijk eenvoudige keuzes concreet mensen en de planeet gezonder kunnen maken.
Wij betrekken bovendien heel concreet mensen met een kwetsbare achtergrond, bv. met een laag inkomen. Dat is belangrijk, want anders zijn gedwongen om goedkopere maar vaak minder gezonde voedingskeuzes te maken.
Die inspiratie is en blijft nodig.

Het nieuwe seizoen start telkens op 1 mei. Je kan aansluiten tot in de zomer, zolang er plaatsen zijn.
https://stadsakker.be , contact: info@stadsakker.be, Wannes Suttels, +32 492 25 14 18


En dan vandaag - toch wel memorabel...
Nadat AM mij weer op het punt had afgezet waar ik gisteren in haar auto was gestapt, wandelden we nog een heel eind samen in de richting van Racour. Het weer was al vrij warm om te wandelen met een karretje achter je aan, maar ik vind dat wel een goeie oefening voor als het écht heet wordt. We stopten nog even bij de Colruyt voor een liter melk en wat bonen in tomatensaus - mijn vast rantsoen voor als ik geen slaapplekje zou vinden - en kort daarna namen we afscheid.
Weer zo'n mooie streek... met de nodige uitdagingen voor het karretje, dat zich nog steeds handhaaft. Al vraag ik mij soms af hoe lang nog, als ik zie welke daverende schokken het moet ondergaan... en we zijn nog maar pas vertrokken!

En jaha, ik zit nu een beetje te dartelen op de taalgrens. Ik vond pal op de taalgrens een fijne bank in een natuurgebiedje, waar ik lunchte. Daarna voort tot in Racour, waar ik naar een slaapplekje begon te zoeken, zo tegen 15u. In 't Frans en in 't Nederlands.
Een jongen op een bankje: "Ik kan zelf niet binnen bij mij thuis. Sleutel vergeten. Moet wachten tot mijn moeder thuis komt, om acht uur..."
Dan een rijhuis geprobeerd: "Nee, ik weet geen slaapplekje, ik woon hier nog maar pas, en ik heb zelf geen ruimte."
Een Vlaming in een garage: "Helaas geen plaats, mijn vader logeert hier nu - tenzij je buiten bij de hond wilt slapen..." Ik zag aan zijn gezicht dat hij het eigenlijk zelf ook wel jammer vond, en mocht daar mijn drinkbus vullen, wat al een hele geruststelling was, want ik had bijna geen water meer.
Een gemengd Vlaams-Waals koppel: "Probeer eens bij het rusthuis, daar hebben ze altijd kamers vrij, daar zullen ze wel willen helpen! En anders bij 't station van Racour... daar zijn vakantiehuisjes." Het is soms moeilijk voor mensen om te begrijpen dat deze tocht om vertrouwen draait. En dat een B&B of een tentje dus te gemakkelijk zouden zijn, want dat zou heel het opzet van 'vertrouwen onder de mensen helpen versterken' teniet doen, een belangrijk doel van deze tocht.

Onderweg naar dat rusthuis toch nog eens geprobeerd: eerst een man die in zijn auto zat te wachten maar niet van de streek bleek te zijn, en vervolgens een oudere man in een grote tuin. "Kan ik u helpen?" - "Misschien wel", en ik doe mijn verhaal in mijn behoorlijk gebroken Frans. "Oeioei, dat gaat heel moeilijk zijn, de mensen hier zijn meestal bejaard en die durven dat niet... Maar in het rusthuis hier wat verder gaan ze u wel kunnen helpen!"
Dat rusthuis zag er heel warm en aangenaam uit. Na enig wachten aan het lege onthaal zag ik een verzorgster en sprak haar aan. Ze klopte aan bij de directrice, en die was al even gecharmeerd door mijn pelgrimstocht als Charlotte, de verzorgster. Maar... de door de overheid opgelegde procedures laten dit niet toe, zij zou verantwoordelijk zijn als er iets met mij gebeurde... Ze heeft nog met anderen gebeld om toch iets gedaan te krijgen, zelfs het plaatselijk OCMW, maar overal 't zelfde liedje: de procedures, het protocol. En ze vond het oprecht verschrikkelijk dat ze mij niet kon helpen, dat zag ik zo. Ik moest haar een beetje troosten en gaf haar het hartje dat ik van AM had meegekregen. Ze was er heel blij mee!

Dus trok ik weer voort... Een man die buiten voor zijn huis op een bankje zat, zei dat hij straks nachtdienst had, dus ik kon niet bij hem blijven, maar ik moest toch maar eens proberen in dat station. Zijn uitleg in 't Frans was voor mij wat te verwarrend, hij wilde mij naar Landen sturen - of toch niet? Ik moest van mijn route afwijken en was al een eindje op weg toen ik steeds meer begon te twijfelen of dat wel klopte...
Er stond een grote terreinwagen op dat kleine baantje geparkeerd, en vanuit een veld kwam een man gewandeld, een Vlaming. "Ik zoek een slaapplekje, maar gewoon bij mensen thuis", en ik vertelde waarom. Hij snapte mij direct, vertelde dat hij zorgde voor (advies rond) pesticiden voor de boeren hier (straf, hé, dat juist zo iemand wou helpen! Vind ik altijd zo mooi...) en begon te telefoneren naar die boeren en naar nog anderen, maar helaas, er werd niet opgenomen, of de mensen zagen het niet zitten om mij een slaapplekje te geven. "Ik heb zelf een weekendhuisje, maar dat is 15 km van hier, daar zou je wel mogen slapen! Maar ik moet eerst nog bestellingen afwerken, ik wil je daarheen brengen, maar dan pas rond 19u-19.30u."
Dat was een mooi aanbod - ik voelde het als een back-up, en we spraken af dat ik intussen eerst dat station zou proberen, en als dat ook niks was zou ik zijn aanbod aannemen en mijn route daaraan aanpassen. We wisselden telefoonnummers uit en gingen elk ons weegs.

Ik wandelde dus voort, in de richting van Landen, maar ik merkte dat ik steeds zekerder werd dat het niet klopte. De uitleg van eerdere raadgevers klopte niet met wat ik nu zag. Het bleek ook véél verder, dat klopte ook al niet... Ik besloot eens op Google Maps te kijken, daar staat meer informatie van bedrijven en winkels en zo - en daar zag ik "Station Racour - vakantiewoningen". Ik wist het zéker: dáár stuurden die mensen mij naartoe, niet naar Landen! Dus met een flinke omweg naar die plek, die notabene gewoon op mijn route lag...

En daar ('t was intussen al ver na de zessen) gebeurde het: Hilde aanhoorde mijn verhaal, en dacht eerst dat alles volzet was - maar toen bleek er toch nog een huisje vrij te zijn. Het voelde alsof dat speciaal voor mij voorzien was. Zo warm en hartelijk werd ik ontvangen, ik sloot al die gulheid in mijn hart en kreeg er nog een maaltijd samen met haar en haar man Jo bovenop.
Trouwens, als je ooit eens in de streek een vakantiewoning zoekt: de sfeer van dat oude station, met overal verwijzingen en herinneringen, wordt daar echt in ere gehouden! En hun laatste bouwwerk is in duurzame houtskeletbouw opgetrokken. Ze hebben een pluktuin en zijn zelfvoorzienend. Ga zéker eens kijken op hun website: www.stationracour.be

Ik merk dat de diepere lagen van de 'spirituele opdracht' van deze tocht steeds meer komen bovendrijven:

Vertrek met een open hart;
het (doel) zal u dag aan dag geopenbaard worden.
Let op uw innerlijke houding;
zij wil Vrede en Vreugde uitstralen.
Laat u voortstuwen door Vertrouwen en Dankbaarheid.
Houd voortdurend een lijntje open met Franciscus.
Laat vele momenten van stilte toe, zodat ge verbonden blijft.
Deel alles met de mensen die uw tocht volgen.
Dagelijks.
En geniet van de zegeningen
die rijkelijk over u uitgestrooid worden.

~ de Geest van de Tocht (augustus 2024)


"Begin met het nodige,
Doe daarna het mogelijke,
En dan ineens doe je zomaar het onmogelijke."
=============================

PS:
1) Dankzij de steun van RouteYou (Premium) en een ervaren gps-gebruiker kon ik mijn tocht voorbereiden en de route uitstippelen.
2) Als je nieuw bent hier: wees van harte welkom! Op 4 oktober 2024 vind je de achtergrond en het waarom van de tocht. En kijk even in de vroegere reisverslagen als je een vraag hebt (de onderwerpen staan in de titels), ze werd misschien al beantwoord.
3) Media welkom voor diepte-interviews; ook het delen van dit blog wordt erg gewaardeerd: het doel is immers om ecoprojectjes zichtbaar te maken en vertrouwen aan te moedigen.
4) Wie mij wil contacteren en geen contactgegevens heeft van mij: je vindt mij via Messenger (Marieke Van Coppenolle). Dank voor je begrip dat ik mijn focus op deze tocht wil houden.
5) Als je de tocht financieel een duwtje in de rug wilt geven, voel je vrij (en zeker niet verplicht!) om bij te dragen op BE41 8919 6000 9010, op naam van Van Coppenolle Maria. Veel dank!

Geschreven door Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht