Ik zakte de Nijl af van Aswan tot Luxor. De eerste plaats is bekend van de stuwdam met daarachter het grootste stuwmeer ter wereld. Luxor is bekend van de vele antieke tempels. Eigenlijk een vreemde rivier, de Nijl. In de meeste gevallen stroomt een rivier door steeds nattere en groenere dalen. Maar de Nijl komt uit in een eindeloze zandbak (en een kleine delta uiteindelijk). Op het dek van de boot daalt de temperatuur na zonsondergang pas onder de 40 graden. De strook met suikerriet tussen de rivier en de achterliggende woestijn is akelig dun. Verbazingwekkend dat niet al het water verdampt en weggelekt is, voordat het in de Middellandse Zee uitkomt. Ik zocht het later op. In Soedan stroomt twee keer zo veel Nijl water het land in vergelijking met het water dat het land weer verlaat. Voor Egypte ken ik de cijfers nog niet, maar er valt gemiddeld 15 mm regen per jaar. Daar moet nog heel wat water verloren gaan. De rivier is soms kilometers breed met maar een enkel bootje. We werden geënterd door een bootje in een poging een handdoek of ander prullaria te verkopen. De belegering duurde drie uur, zonder dat er wat verkocht is. Maar wel gratis theater vanuit het bootje met veel afwisellende grappen, boosheid en acrobatiek. De foto van het drijvend pompstation is genomen door een Spaanse reisgenoot. Hij is al twee jaar continu op reis en verdient zijn geld met het maken van foto’s. Na verloop van tijd had hij tas vol lenzen en filters ingeruild voor één smartphone met goede camera. Voor elke goede foto op veer.com krijgt hij 1,25 euro. Misschien nog een alternatief voor me om mijn reis wat te verlengen.

Geschreven door WereldWaterWetenswaardigheden