Zoals gezegd moet ik naar Zweden voor mijn telefoon-controle/reparatie. De andere optie was terug naar Oslo en dat zag ik niet zitten. Op deze manier kan ik toch de richting op die ik wilde, alleen heb ik nu wel een afspraak waar ik rekening mee moet houden.

Vanmorgen reed ik dus verder naar het oosten, naar Fulufjället National Park. Het park ligt in zowel Noorwegen als Zweden. Het is geen bergrug, maar een hoog zandsteenplateau. Ik begon vanmorgen op zo'n 550m hoogte en kwam vandaag ruim boven de 850m onderweg naar die bult.
De weg ging erg op en neer tussen de 650m en 850m hoogte.

Het was mij niet helemaal duielijk waar de ingang(en) van het park was/waren, dus bij het eerste bord van Visitor information stopte ik. Het was in een huisinrichtingswinkel, zoiets, in een klein dorpje. De jongedame die me hielp was nogal verbaasd: why are you already here? Toeristen komen hier óf om te skiën óf na eind mei. Now it is cold, wet and the winds... Ze huiverde erbij :-D Toen ik zei dat ik ook in zuid Noorwegen was geweest zei ze: Oooh, I think there it is allready green!... Ze droomde gelijk even weg. Volgens mij wil ze hier helemaal niet wonen..

Maar goed, ze vertelde me ook over een mooie waterval dichterbij, op Noorse bodem nog. Want die waterval op Zweedse bodem mag dan wel de hoogste van Zweden zijn, die Noorse was eigenlijk mooier :-D

Dus ik naar de waterval. Een stukje kronkeldekronkel door het bos en daar was hij. De dame had niks te veel gezegd, echt een mooie waterval, die Bråtafallet. Hij valt niet in 1x, maar over een aantal 'tredes'. Omdat er ook wat hemelwater viel, schuilde ik even in zo'n mooi hokje wat overal en nergens staat. Handig hoor!
De terugweg naar de P kon ik over een breed pad lopen, ook geschikt voor rolstoelen. Er was zelfs een invalidentoilet daar in het bos! Een ruimere variant van de 'plumpsklo' zoals de duitsers dat zo mooi omschrijven (een gat in de grond met een kist met bril erboven). Ik bedacht me en liep toch maar terug via het leukere kronkelpad naar de camper.

Daarna ging ik naar de Zweedse waterval, daarvoor moest ik een eindje om het park rijden om bij de volgende ingang te komen. Het was best een mooie wandeling er naartoe, maar toch ook hele stukken tussen dennenbomen en die zijn echt wel een beetje saai vind ik ;-) Maar goed, uiteindelijk kwam ik voor die waterval Njupeskär, die al van ver te horen is. Hij stort zich 93m naar beneden, waarvan 70m vrij val. Dat is echt wel een spektakel, ook al was het laatste stuk ernaartoe nog afgesloten ivm vallende rotsen en stukken ijs/sneeuw. Er hing nog een hele muur sneeuw aan de rotsen, die vast één dezer dagen naar beneden komt kletteren.

In een groot deel van het park was nog teveel sneeuw om te kunnen wandelen, ik snap en zie dat het zomers wel een geliefd park is.

Op de P trof ik zowaar 3 Nederlanders. De jongeman was 2 dagen geleden uit Nederland vertrokken... en moest 6 mei weer aan het werk. Hij wilde eigenlijk naar Lapland, maar realiseerde zich nu dat hij dan echt alleen maar in de auto zou zitten. Hij sliep ook in z'n caddy-achtige auto, maar wist weinig over plekken waar hij wel of niet mocht staan. Dus daarover hebben we hem wat uitleg gegeven ;-)
De 2 jongedames waren net klaar met het seizoenswerk met sledehonden/sneeuwscooters enz in Luleå, in het noorden van de Botnische golf. Eentje woonde daar inmiddels, zij ging op familiebezoek naar Nederland en de andere reed mee terug naar Nederland. Leuk om even met hun gekletst te hebben.

Daarna ben ik naar mijn overnachtingsplek gereden.

Geschreven door Volgenjullieme-e