Donderdag 2 juni de 6e fietsdag
El Provencio - Casas de Juan Nuñez op hoogte 650 mtr.
Dagafstand 124 km

En natuurlijk zijn we na 109 km. moe en dorstig blij met een hotel.
Maar aan de carretera Madrid - Alicante slaap je natuurlijk niet rustig. Vrachtwagens denderen langs en dat gaat maar door.
Dus na een warme onrustige nacht gaan we in alle rust genieten van een ontbijtje met een heerlijk koel glaasje ananassap.
De rit voor vandaag ziet er niet al te zwaar uit met uit de wind van schuin achter. Dus dat wordt bijkomen op de fiets.
Het valt ons op, al de afgelopen 6 dagen, dat de prijzen voor onze versnaperingen ontzettend meevallen.
Als je 4 cola besteld met 4 tapas en dat kost maar € 8, tja daar kan je niks van zeggen of 2 bananen voor € 0.90 in Minaya.
In de verte zien we de kerktoren van La Roda. Daar moeten we zijn voor een bakkie maar ook voor een Sabadell bank voor Kees. Kan ie eindelijk potgeld betalen.
Tot aan Roda konden we de N301 volgen, maar van Roda naar Albacete alleen snelweg. Ook de navigatie geeft geen alternatief. Dat kan toch niet. De boeren moeten toch ook hun bouwland kunnen bereiken.
We vragen het na en als we de camino de servicio volgen moet het lukken. Ja ja.
We gokken het erop, vinden de camino en ja hoor, na 4 km een boord van doodlopende weg. Ik laat het jullie zien.
We zien een weg naar rechts en is dat misschien wel een omleidingsweg. We doen het maar en gelukkig zitten we na 1 km weer op de Camino naar Albacete.
Vlak vóór Albacete spot Kees een shortcut naar Casas de Juan Nuñez, ons teisdoel.Blijkt niet zo'n succes.
Zitten we wel goed hier en ook hier en daar een gravelweg. En ja hoor, lekke achterband. We wandelen door naar een tunnel (schaduw) en wisselen daar de band.
Uiteindelijk besluiten we hoe we de weg gaan vervolgen.. We moesten in ieder geval de N 322 op naar Casas, dachten we. Na diverse keren vragen, vinden we de N 322.
Maar na een uurtje knallen, kwam Kees erachter dat we wel op de 322 zaten, maar die moesten we helemaal niet hebben. Het had de 332 moeten zijn. Door de kleine lettertjes op de kaart en een te slechte leesbril van 12 jaar geleden, niet goed gelezen.
Deze 2 wegen lopen bijna evenwijdig, maar hoe verder je komt des te groter de afstand die je moet overbruggen. Uiteindelijk 14 km extra gereden.
In een tussendoor dorp doen we snel een koel drankje en zoeken een bevestiging of we op de goede weg zitten. En jawel hoor en in Casas is een hostal. Wij opgelucht de laatste 11 km overbrugd.
In Casas vragen we bij een benzinestation waar de hostal is. Ze geeft wat aan wijzigingen en op mijn vraag of we over 200 mtr, 300 mtr, 400 mtr, rechts af moeten antwoord ze met ja zoiets ongeveer.
Ik herhaal mijn meters en zij herhaalt ook haar antwoord. We zoeken het wel uit.
Wat een geweldige hostal. Schoon, ruim, airco die het stilletjes doet, geen langs denderende vrachtauto's, tv met sport erop en dat voor € 40. Geen ontbijt, geen eten, alleen slapen en weer verder.
Vandaag 550 klimmers
480 daalmtrs
Het wordt tijd dat we gaan zakken en dank voor de prettige windmee.
Nog graag een opmerking, wat een geweldige hostal in zo'n ontzettend armoedig Tokkie dorp.
We drinken en eten in een Tokkie bar, nog lekker ook en betalen voor 2 bier, 2 cola, 2 koffie, 2 kotelletjes met patat en ei, dus € 18
Wat een dorp en Kees gaat volgend jaar weer op zijn e-bike 😊😊

Geschreven door RobenKees.fietsblog