Wakker worden en daarna ontbijten in hotel Alisi in Aranda de Duero is zeer aan te bevelen.
Ontbijt thee croissantjes en tosti.
Daarna fietsen uit de garage halen en karren maar.
Tot nu toe veel gezien, grote en vele roofvogels zoals gieren maar ook nog eens een vos gespot. Genieten is het. Alle dorpen waar we doorheen trekken zijn zeer dun bevolkt, soms vindt je niemand om iets aan te vragen. Een eenzame man die langs de kant een hutje inging ontsnapte niet aan Rob z’n aandacht die direct zei, zeker een trekpleister. Ik heb ook pleisters zei ik meteen en als je er aan trekt heb je ook een trekpleister. Wat zou die man gaan doen op zo’n trek-pleister, en zo konden we nog wel even voort.
In Ayllon aangekomen was de super nog net open voor de broodnodige proviand. Mooie en drukke plaza mayor en een heerlijk vers broodje waar je aardig de tanden in moet zetten om het uiteindelijk weg te werken.
Het vervolg van de reis lijkt wel af en toe op bekend terrein, hoe noem je dat, dejavu.
Ja en deze dag geen gravelroad en geen lekke band wat een prachtige route, velden vol papaver en bonte wikke, dat is een plantje met paarse bloemen en dat velden vol, heel mooi. Bij een stuwmeer bij het plaatsje Maderuelo vonden we een prima koffiestop, jammer ik heb mijn zwembroek in mijn tas gelaten, ik had wel zin maar de 100km moest wel gehaald worden. Daarna weer flink klimmen en toch maar doorrijden bij dorp Somolinos, te klein voor hostals. Gelukkig gaat het nu voor de wind, oorzaak een enorme regenbui die veel wind veroorzaakt en gelukkig maar een paar druppels regen. Hierdoor geraken we snel in Atienza waar we een heerlijk hotel vinden en tijdens het eten iemand ontmoeten die ons doet beseffen dat wat we doen kinderspel is. Deze jongeman fiets al zo’n beetje de hele wereld over.
Maar ja voor ons is dit wat wij doen al heel wat.
Beste en lieve volgers van ons, wij zijn heel blij met jullie en waarderen jullie lieve woorden.
Welterusten en tot morgen.

Geschreven door RobenKees.fietsblog