De wekker stond vroeg vandaag, om 7.30 uur. We hebben allen goed geslapen behalve Kim. Kim is sinds gisteren ziekjes. Hoofdpijn, keelpijn en volgens mij ook koorts. Ik had het wel met haar te doen. Zo sneu.
We vertrekken om 9.00 uur vanaf het RV park richting Zion National Park. Het wordt weer een warme dag, 33 graden.De weg ernaar toe was al prachtig. Kolossale hoge, rode bergen/rotsen maar ook heel veel vegetatie. Het was echt groen, mooi! We moesten eerst op weg naar het park door een lange tunnel. Er was maar één rijstrook daarom regelde een Ranger het verkeer. Om de beurt mocht een kant rijden. Er stond een lange rij voertuigen toen we de tunnel naderden maar achteraf ging het toch nog wel snel.
We reden door, over een bergweggetje met veel haarspeldbochten, naar het Visitor centrum. Daar moesten we de bus nemen naar de trial die we hadden uitgezocht om te lopen. We zochten een parkeerplaats. Ondanks de drukte hadden we die snel gevonden. Kim wilde niet mee, ze voelde zich daarvoor te beroerd. Ze wilde weer lekker het bed in kruipen.
Dus vandaag gaan we met z'n drietjes op pad.
We willen als eerste de Riverwood Trailhead wandelen. Het is supergoed geregeld met de shuttle bus. Ze rijden af en aan. Ze zijn gratis en brengen iedereen naar waar ze willen zijn. Er zijn 9 stops, bij iedere stop is wel wat te zien/doen. We moesten de laatste stop hebben. Daar zou de Riverside walk begonnen. We liepen een kilometer of twee over een mooi groen pad langs een rivier. Aan het eind van deze wandeling ging het over in de Narrow, een trial die aansluit op de Riverwalk. Vanaf hier moest je door het water. Cool...en koud...brrr! We zijn een stuk door het water gelopen maar dit ging heel langzaam. We moesten zo goed uitkijken waar we onze voeten moesten plaatsen. Na een paar honderd meter besloten we om terug te gaan. Zoveel tijd hadden we niet en we wilden Kim niet zo lang alleen laten. Op de terugweg met de shuttle bus pakten we nog snel een korte trial mee, de Wheeping Rock. Dit was een korte wandeling van een halve kilometer naar de huilende rots zoals de naam al zegt. Het water liep in straaltjes langs de rots naar beneden.
We keren weer terug naar de shuttlebus om terug te gaan naar het Visitor Center waar onze camper geparkeerd staat. Kim was wakker en had zich net gedoucht. Ze voelde zich een stuk beter zei ze. Ze had flink liggen zweten. Ze kon gelukkig alweer een beetje lachen.
We stappen de camper weer in en we vertrekken rond 16.00 richting Bryce National Park die op een afstand van 200 km van Zion national park ligt.
Rond 18.00 arriveren we bij de ingang van Bryce. We besluiten hier een overnachtingsplek te zoeken omdat er in het park zelf weinig kans daarop is. We hebben al snel iets gevonden. Rond 19.00 uur waren we gesetteld. Eerst even eten. Het is kliekjesdag vandaag. Daarna nog even bijkomen en op tijd naar bed. We zijn moe. Het is prachtig allemaal maar wel intensief en heel vermoeiend. Maar we hebben het ervoor over.
Oet moarn!

Geschreven door Reis.West.Amerika