Yabba Dabba Dooo

Na een goede nachtrust te hebben gehad ontwaken we om 8.30 uur in Flinstone Bedrock City. Het is bewolkt en wij vinden het fris. Rond de 20 graden. We vonden het gisteravond al koud. We zaten met dikke truien aan buiten. We hebben nog een gesprekje gehad met een Amerikaan die langs kwam wandelen en geluisterd naar de huilende coyotes die in de buurt waren.
De weervoorspelling voor vandaag beloofd niet veel goeds. Er word onweer voorspeld. Na ons gebruikelijke ochtendritueel zijn Joop en ik even een kijkje gaan nemen in Bedrock City. Grappig om te zien hoe ze de stad van de Flinstones hebben na gebouwd. Rond half 11 vertrekken we richting Grand Canyon. Het is nog maar ongeveer 50 km rijden. Sharon kruipt gelijk weer achter het stuur.Ze heeft de smaak te pakken. Na een half uurtje arriveren we bij de Grand Canyon. Ik heb mijn huiswerk goed gedaan en had voor vandaag twee trialheads op de planning staan nl. de Bright Angel Trailhead en de South Kaibab Trailhead. Bij beide wandelingen daal je diep af in de canyon. We gaan eerst naar het Visitor Village om informatie in te winnen over waar we kunnen overnachten komende nacht. Eén RV park zit vol en de andere moeten we op goed geluk naar toe gaan.Vol is vol. Maar dat zien we vanavond wel.
Ik heb nog aan de ranger gevraagd of het erg is als we met onweer in de canyon lopen. We konden hooguit nat worden was het antwoord.
We nemen de shuttlebus naar de South Kaibab Trailhead. We hebben besloten om tot het eerste punt te lopen en weer terug. Dit is ongeveer 6 km heen en terug. We zouden verder kunnen lopen maar gezien tijdsgebrek gaan we tot het eerste punt. Dit punt heet het Ooh-Aah Point. Dus dat beloofd wat. Goed voorbereid dalen we af de Canyon in. We hebben genoeg water bij ons. Het is fris qua temperatuur. We waren nog geen paar honderd meter op weg of het begint al te donderen. Het was imposant om dat te horen tussen in die bergen.We besloten door te lopen. Het was tenslotte nog droog. Na geruime tijd begon het echter te druppelen. Uiteindelijk ging dit over in zwaar onweer. We probeerden op enkele plaatsen onder de overhangende rotsen te schuilen maar dat hielp niet veel. Op een gegeven moment waren we tot op onze onderbroek nat.
Ondanks dat we doorweekt waren en we het erg koud hadden vond ik het ook wel wat hebben. Het water stroomde vanuit de bergen en veroorzaakte vele watervalletjes. Op het pad waar we op liepen stroomde het water ook hard naar beneden. Mooi gezicht om te zien. Het werd weer enigzins droog en we lopen weer verder. Al snel komt het weer met bakken uit de lucht vallen. Nu begint het ook heel hard te waaien. Sharon en Kim gaan weer onder een rots schuilen. Sharon kan niet meer. Ze staat te klappertanden van de kou. Joop en ik lopen verder om te kijken of we bijna bij het Ooh-Aah Point zijn.
We gaan de hoek om...yesss, daar is het!!! En nu komt het mooiste..de hele canyon is dichtgetrokken , we zien gewoon helemaal niets.
Hevig teleurgesteld beginnen we aan onze klim terug naar boven. Sharon en Joop lopen ver voor, ze willen graag naar boven. Kim en ik hebben niet zo'n haast, wij ziij toch al nat, en nemen onze fotomoment. Boven aangekomen nemen we weer de shuttle terug naar het Visitor Center . Bij de camper aangekomen hebben Sharon en Kim eerst gedoucht om weer een beetje warm te worden.Joop en ik douchen vanavond wel. Hierna hebben wat gegeten en zijn we naar Westkant van de Rim met de camper gereden. Inmiddels was het weer wat opgeklaart maar echt warm was het nog niet. Het zonnetje liet zich maar sporadisch zien. Daar aangekomen hebben we de shuttle genomen die over de Hermit Road reed. Langs die weg had je veel haltes waar je uit kunt stappen bij verschillende viewpoints. We zijn bij de eerste halte uitgestapt en zijn lopend verder gegaan naar de volgende viewpoints. Na er een paar gehad hebben en hebben genoten van het prachtige uitzicht , besluiten we weer terug te gaan naar de parkeerplaats waar de camper staat .
We vervolgen onze trip naar het RV park. Nu maar hopen dat ze een plekje vrij hebben voor ons. Gelukkig was dat het geval. Het is inmiddels alweer 19.30 uur. We installeren ons en doen onze gebruikelijke dingen die we normaal doen in de avond. Naast ons zit een Amerikaan op zijn banjo te spelen. Hij geeft nog een priveconcert en we maken een praatje. Rond 00.00 uur duiken we onze bedjes in. Morgen vroeg weer op om de tweede Trailhead te doen van de Grand Canyon. Hopenlijk is het weer dan wel goed.
We shall see!
Goodnight!

Geschreven door Reis.West.Amerika