Binnenkort gaan we weer op vakantie. Om ons hierop alvast een beetje op voor te bereiden en goed uitgerust aan te komen hadden we een mooi plekje in the middle of nowhere uitgezocht.
Net nadat we Teruel hadden verlaten gaf Ellen, onze GPS dame, aan dat er een uur vertraging op de route was ontstaan.
Onze tijd is kostbaar en file rijden is niet onze hobby, dus eerst kijken of we een mooi plan B uit onze hoed kunnen toveren...
I.p.v. zuidelijk zijn we iets noordelijker gegaan. Nog geen 50 km ten noorden van Teruel ligt het plaatsje Albaracin. Ook wel het mooiste dorpje van Spanje genoemd. Dat we dat niet eerder hebben bedacht. 🤷‍♀️
Binnen het uur op de plaats van bestemming. Een mooie nieuwe camping en Priscilla op een terras uitkijkend over Albarracin en omgeving neergezet op 1250 m hoogte. De temperatuur was wel wat lager dan we gewend waren, maar de verwachtingen des te hoger!
Aan het einde van de middag het dorp in gefietst. Hoe mooi is mooist?
Zeker een mooi dorp, omgeven door een klein stuk overgebleven stadsmuur, prachtig liggend in de bergen, mooie stijle straatjes. Het ziet er in ieder geval sfeervol uit.
Het mooist???
Wij zijn sowieso blij dat, om wat voor reden dan ook, een vertraging op de eerst gekozen route was. In de omgeving zijn mooie fiets- en wandelroutes, wij zijn de komende dagen onder de pannen.
Op donderdag zijn we vroeg op de fiets gestapt. Inmiddels is de kleding op de fiets wat uitgebreider aangezien een korte fietsbroek en hempje helaas al even niet meer voldoen aan de temperatuureisen, ondanks de inspanningen van klimmen. Om 10 uur zaten we aan de koffie in het dorpscafé van Torres de Albarracin. Hier zaten veel werklui, die blijkbaar elke werkdag langs kwamen, want voor een ieder werd bij binnenkomst direct de eigen fles rode wijn uit de ijskast gehaald (om aan te lengen met water) een glaasje ingeschonken en af en toe nog een koffie met een sterk drankje erin. Daarnaast werd de folie van een zelf mee gebracht pakketje open gemaakt en hier kwam dan een heel verstandige sandwich tevoorschijn. De Spaanse manier om weer vol energie de werkdag te vervolgen.
Voor ons bleef het ditmaal bij koffie. Onze weg vervolgd langs de prachtige herfst kleuren op de route.
Bij terugkomst was de camping langzaam aan het volstromen met Spanjaarden vanwege de nationale feestdag van vrijdag 1 november. Dia de Todos los Santos- een eerbetoon aan overleden personen🕯
Een mooie bijkomstigheid is dat op 31 oktober Halloween wordt gevierd wat ook bij de Spanjaarden steeds populairder wordt dus een mooi lang weekend.
Voor ons even geen pompoenen aan de wand🎃
Wij hebben op de nationale feestdag weer op de fiets gezeten, klein stukje dezelfde weg als de vorige dag maar nu ook nog een stukje door een mooie kloof. Een stukje grindpad op zoek naar zoutvelden, meer dan een paar stukjes gekleurde rots (groen) was er niet te vinden. Een minuscuul waterval tegen gekomen en onze topsnelheid weten aan te scherpen; 62,8 km/uur🙈💪
We vonden dat we de tapas in een klein kroegje meer dan verdiend hadden. Zo hadden we weer wat extra verbrandingsmateriaal voor de terugreis. Terug in Albarracin was het een gezellige drukte, er waren zelfs verkeersregelaars nodig, toch bijzonder voor een dorp met een inwonersaantal van net 1000.
Vanwege alle feestelijkheden hebben wij een passend feestmaal klaar gemaakt; kaasfondue:-)

Albarracin is een zeker mooi dorp maar we hebben nog te weinig van Spanje gezien om Albarracin 'het mooiste dorp van Spanje' te noemen.

Geschreven door Priscilla.on.Europe.tour