Och Roemenië, wat ben je mooi en leuk! Een diversiteit aan landschap en natuur. Prachtige dorpen en steden. Geen een huis is hetzelfde. Bergen, heuvels, meren, zee, delta en bossen. Supervriendelijke en gastvrije mensen. Nog vele paard met wagen langs de weg, maar ook veel schaarsgeklede dames. Een land waar je geen oranje chupachup lollies kan krijgen (wel alle andere kleuren)
Nog zoveel te zien en te doen, toch besluiten we om door te gaan. We komen graag nog een keer terug.

Op naar Hongarije! Onderweg nog een tussenstop gemaakt bij Arad, vlakbij de grens, voor een overnachting bij een bezoekerscentrum van een park. Niets gedaan behalve met onze snuffert in de zon gezeten.

Op zaterdag vroeg vertrokken naar Budapest. Een prachtige stad aan de Donau, met aan de ene kant van de rivier het heuvelachtige Boeda en aan de andere kant het vlakke Pest.
We kwamen aan op een regenachtigedag op een volle en lelijke camping een paar km buiten het centrum. Te nat om met de fiets het centrum in te gaan, dus de bus gepakt naar een authentieke markthal. Het gebouw was mooi, maar de vele toeristenkraampjes konden ons weinig bekoren.
Het zonnetje begon inmiddels te schijnen en een wandeling over één van de mooie bruggen naar Boeda gedaan. Boedapest heeft veel ruïne bars. Dit zijn kroegen en clubs met soms een restaurant in oude vervallen panden. Simpla kert was de eerste en is de meest bekende met een binnentuin. Wat een heerlijke chaos van oude troep en afval als decoratie. Zelfs een rij badkuipen waarin je je biertje kon drinken. We werden er blij van. Bij ons biertje raakten we aan de praat met Aron uit Oxford. Gezellig gekletst en op de vraag of we zussen waren, hebben we verteld dat we partners waren. Cool! Ff later ging hij weg om zijn vrienden te halen. We dachten: die zien we niet meer. Maar hij kwam terug met zijn maten en toen werd het nog gezelliger. Een groepje gasten die het weekend flink gingen stappen. Met Gordon en Aron hadden we een goede klik. Een paar halve liters bier verder hielden wij het voor gezien. Dag mannen!
De volgende dag zijn we op de fiets richting het centrum gegaan. Eerst hebben we lekker wat gebouwen e.d. bekeken en daarna de free walking tour over het communisme in Hongarije gedaan. Weer een super interessante tour. In WO2 werd eerst samengewerkt met de Duitsers, maar later bezet door Duitsland. De troepen van Sovjet unie waren in 1945 de bevrijders maar ook de nieuwe bezetters. Hongarije werd zo een communistisch land. In 1956 ontstond er een revolutie, vele Hongaren kwamen in opstand vanwege de ontevredenheid over het communistisch regime.Uiteindelijk heeft het Sovjet leger met veel geweld de opstand ten einde gebracht, hier zijn 2500 Hongaren om het leven gekomen. Toch werd hierna het communisme in de jaren 60 wat versoepeld. Het werd daarom ook wel het goulash communisme genoemd.

Veel controversie was er bij herdenkingsmonument voor de oorlogsslachtoffers die de bezetting van Duitsland uitbeeldde, maar waar Hongarije zelf wel heel erg ijverig mee heeft gewerkt door de deportatie van de 440.000 Joden Dit geeft nog steeds reden tot veel discussie. Daarnaast was het monument zonder de Joodse gemeenschap mee te laten denken neer gezet. Een extreemrechts uitziende man in de groep bracht met zijn ongezouten mening de discussie in de tour.
Na de val van het ijzeren gordijn en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kwam in Hongarije in begin jaren 90 een democratie.
De Hongaren zijn nog steeds niet het vrolijkste positieve volk en volgens de jonge gids gaat gezien dit, door de lange historie nog wel even duren.

Grappig is dat Hongarije geen bergen, kastelen en zee heeft (na de nederlaag in WO1 bleef 1/3 van het grondgebied over). Dus noemen ze paleizen kastelen en heuvels bergen en meren zeeën.
's Avonds zijn we weer eens lekker sjiek uit eten geweest.
Met een volle buik nog even over de kettingbrug gefietst en een klimmetje om nog van het uitzicht over de stad te genieten. Toen kreeg Renia het op haar heupen. We konden Budapest niet verlaten voordat we de Gellertberg op waren geweest en het uitzicht vanaf de liberty monument over de stad en de bruggen gezien hadden (aldus de gids). Dus daar gingen we midden in de nacht een 200 m hoge berg met de fiets op. Ondertussen waren er al bliksemflitsen en gedonder in de lucht. Opschieten! Via een parkje omhoog en het pad werd al steiler, totdat we bij trappen aankwamen. De fietsen op de schouders genomen en op de laatste trappen hijgend en zwetend de top bereikt. Lady liberty hief vier haar palmblad in de lucht. We waren blij met het mooie uitzicht op de verlichte bruggen en stad. Tsja, en toen begon het te regenen en al snel kwam het met bakken uit de lucht. Eerst even schuilen en vervolgens via de weg aan de andere kant van de berg afgedaald. En weer ging het harder regenen. Ondertussen waren we zeiknat en verdwaald. De telefoon met natte vingers bekijken en weer door.
Er zaten weinig droge draden meer aan ons lijf toen we de camping bereikten. Het hek van de camping zat op slot en ojee, de sleutel waren we vergeten mee te nemen. Hoe komen we nu binnen? Het hek was omringd met prikkeldraad, dus klimmen was geen optie. We ontdekten wel een beetje speling in het automatisch te openen hek. We konden er misschien wel doorheen.
Simone duwde de poort op kier en Renia glipte er als dief in de nacht doorheen.
De sleutel uit de camper gehaald en “sesam open u”
We waren binnen!
Het heeft nog dagen geduurd voor onze kleding en schoenen weer droog waren.

De volgende dag zijn we door het vlakke Hongaarse landschap naar lake Balaton gereden met het laatste stuk uitzicht op veel wijnvelden. Gelukkkig hier geen gekke dingen. Rustig relaxed dagje.

Geschreven door Priscilla.on.Europe.tour