Zaterdag: Kolere wat was ik moe gister avond.
Gelukkig had Léon nog de tegenwoordigheid van geest om een reisverslag te maken. Ik lag in diepe coma.

Tot vanmorgen 06.30.
De buren waren vroeg wakker en de muurtjes zijn dun. Dus ik was ook wakker.

De warmte boven viel gelukkig mee. Want na het waterbad van gisteravond durfde we niet echt met de airco aan te gaan slapen.

Het is grappig wakker worden.
Als we vooruit kijken richting de zee is de lucht strakblauw en als we achter ons de bergen inkijken denken we steeds, kom maar door met de paraplu.
Gelukkig wint de zon!

Vandaag badpak en zwemshort in de auto, richting Lagos en daarna het strand op.

Lagos is een schattig stadje wat 's avonds in het donker helemaal opbloeit denk ik, dat gaan we komende week vast nog wel een keer meemaken.

Het strand is heerlijk, de zee is blauw en de zon is fel.

Na het douchen weer richting Luz en daar een lekker hapje gegeten. Ik merk dat ik aan een soort slaapmarathon ben begonnen want om 21.30 lag oma weer in coma.

Zondag: Het voordeel van vroeg gaan slapen is ook wel dat je vroeg wakker bent.

09.30 zaten we al in de auto richting Sintra. Het meest Westelijke punt van het Europese vasteland.
Volgende halte Amerika zeg maar.

Ik moet zeggen, dat vaste land stopt vrij abrupt zullen we maar zeggen....land land land....klif...150 meter naar beneden en zee!!!

Na een lekker bakkie met een pastel de Nata, en uitzicht op de vuurtoren de auto weer in en een stukje richting Lissabon gereden.
Lissabon zelf staat ook nog op onze to do lijst maar voor vandaag stond Aljezur op het programma

En dan met name de standen waar veel gesurft wordt.
Niet om zelf te doen hoor maar het kijkt zo lekker weg als je met je luie bibs in het zand ligt.

Het werd, Praia Arrifana, een strand omringd door zwarte hele stijle rotsen.

Nadat we de auto hadden geparkeerd, jawel...boven aan de klif, dacht ik tijdens het naar beneden lopen....euhhh we moeten ook zo weer naar boven...

Maar het was het waard, prachtig strand, prachtige omgeving, lekker eten en heel veel surfers
die om vreemde, voor ons onbekende redenen, meer op hun board zitten dan dat ze erop staan.
Een soort thee kransje op het water zeg maar.

Eerlijk is eerlijk...omhoog lopen is niet mijn hobby, en zeker niet op teenslippers maar we zijn na een soort Mont Ventoux te voet weer veilig thuis.

Nu even lekker bijkomen op ons terrasje en vanavond op advies van een van de mannen die hier op het complex werkt eten bij een klein lokaal vis restaurantje.

M.

Geschreven door Mirjams.reisblog