Een hele goede morgen was het vandaag; wat een prachtig uitzicht om wakker te worden hier!
Kopje koffie in de zon en rustig opstarten… de meiden branden vanzelf de tent uit, haha! Het is namelijk heerlijk weer.
Lekker ontbijten met een eitje in de zon en nog maar een extra kopje koffie. Voor Leonie dan want we dachten dat we een liter melk hadden gekocht maar dat bleek karnemelk te zijn; niet zo’n succes in de koffie van Martijn ;-)
We vestigen weer een record met het afbreken van de tent en gaan op weg naar camping Preikestolen om vanaf daar aan het einde van de middag de wandeling naar de Preikestolen te lopen.
Gelukkig kunnen we terecht (ze doen niet aan reserveringen en het is druk op de Preikestolen deze dagen in het hoogseizoen).
Rond 17.00 uur barricaderen we ons plekje op de camping en rijden we naar de parking van de Preikestolen. Even wat wiki info:
De Preikestolen ('De Preekstoel') ligt 604 meter boven het Lysefjord en de tocht naar boven is één van de bekendste bergwandelroutes in Noorwegen. De acht kilometer lange wandeling begint aan de berghut Preikestolen Fjellstue. Je rekent best een viertal uur voor deze gematigd zware beklimming, heen en terug.
De tocht naar Preikestolen duurt vier uur, heen en terug, en is 8 kilometer lang. Er wordt een hoogteverschil van 500 meter overbrugd en sommige delen zijn behoorlijk steil. De route valt in de categorie matig zwaar, dus wat wandelervaring op ruig terrein is zeker aanbevolen voordat je aan deze tocht begint.
Euh… oke! We doen dit gewoon toch? Jazeker! Wat een prachtige route maar ze hebben niks teveel gezegd. Het is pittig klimmen en klauteren over voornamelijk grote stenen. We drinken veel water dat we bij ons hadden en vullen de flesjes steeds weer met helder water dat van de berg loopt.
Maar we worden beloond met een fenomenaal uitzicht! Prachtig! De meiden hebben helemaal geluk want net als we bovenaan staan krijgen ze een melding van BeReal. Een betere timing is er natuurlijk niet! We schieten mooie foto’s en rusten even welverdiend uit boven.
De terugweg is uiteraard minder inspannend aan steeds klimmen maar ook het dalen over die stenen en keien beginnen we wel te voelen. Linde haar ene been houdt niet meer op met trillen; helemaal verzuurd…
Gelukkig zien we de camper vanaf de afdaling verschijnen; nog even doorzetten maar: we made it!
Met een welverdiend drankje kletsen we nog even na op de camping. De vermoeidheid slaat echter toe en na een heeeeerlijke douche lonkt het bed natuurlijk ook.
We zijn benieuwd of en hoe we morgen uit bed komen, haha! Welterusten!

Geschreven door Martijnleonieenkids