Gisteravond:

Ik loop nog ff terug naar het dorp voor een paar boodschapjes. Als ik terugkom is de herberg gezellig ontploft.

In de keuken wordt er gekookt, gepraat, gelachen en niet vergeten: gedronken.

Zoveel mensen heb ik op deze Camino nog niet bij elkaar gezien.

We zitten aan tafel met zijn tienen met 6 verschillende nationaliteiten. Heel leuk om te lachen en te praten met elkaar. Een Duitse dame, ze heeft al een paar wijntjes op, vertelt over de Oktoberfesten in Duitsland. Ze doet voor hoe ze eruit als ze “zo’n pakje” aanheeft. Ook geeft ze aan als een man geen lederhose heeft dan next en geen koffie.

Enfin grote hilariteit die tot een uur of tien duurt.

Het was een fijne avond.

Vandaag:

Als ik in Ourense ben graaf ik even terug hoe de dag is verlopen.

Na het vroege ontbijt de spullen gepakt en wegwezen. Het is gelukkig droog. Dat het nog donker is vind ik niet fijn, veel te goed opletten. Vooral de kilometers langs de weg waren angstig, zien de auto’s me wel vraag ik me soms af. Gelukkig heeft het engeltje zijn/haar best gedaan.

Ook vandaag weer veel kilometers langs de weg en dan lopen de kilometers makkelijk weg 😜

Daar waar ik op mijn vorige Camino niet genoeg heb gehad aan de meegenomen paracetamol en ibuprofen heb ik tot nu toe geen medicatie geslikt. Sterker geworden, meer getraind, spiergeheugen aangesproken, grenzen beter bewaakt. Ik zeg goed bezig Karel.

Gelukkig er is wat moois te zien. Met een schoonheid die te vergelijken is met de schoonheid van Tatrasteel. Ook dit zie je kilometers lang als je langs het strand loopt.

Zo ook met de industriële activiteiten van vandaag. Eerst dacht ik: “nu snap ik waar al die wolken vandaan komen, die worden hier gemaakt in verschillende kleurige varianten”.

De tweede gedachte was: “ze hebben een blik nieuwe pausen opengetrokken, zoveel witte rook”.

Ook dit is niet het geval, het was niet de Sixtijnse kapel maar gewoon een gigantisch industrieterrein. Heel fijn dat ik dan met oortjes in kan lopen.

Twee keer aan de koffietafel gezeten, een keer met Pedro, een keer alleen.

Om niet drie dagen in SdC rond te hoeven hangen heb ik even nagedacht om in Ourense twee nachten te blijven, heel even want bij het binnenkomen van de stad kreeg ik een gevoel, na zoveel door nietszeggende dorpjes te hebben gelopen, dat de stad bovenop me viel.

Plan B: Deysi appje gedaan of ze wil kijken om de vlucht om te boeken…omboeken is bijna net zo duur als de vlucht zelf…

Plan C: wellicht doorlopen naar Finisterre..

Gelukkig mag ik zelf kiezen.

Om 14.00 uur krijg ik de stempel in mijn paspoort en zit de wandeldag erop.

Beetje rondhangen en wasje draaien in de herberg, ijsje eten, cathedraal bekijken, biertje drinken en de middag in Ourense is voorbij.

Santiago komt snel dichterbij, morgen duik ik onder de 100km. Vandaag weer ruim 25 km op de teller en het licht gaat een beetje uit.

Ga nog ff wat eten (broodje/soepje) in de keuken en dan is het wel klaar, dan verdwijn ik in het niets.

Lef
Je bent
Nooit te laat
In je eigen leven
Dankbaar

(beetje gejat van 365)

Song van de dag: don’t stop believin’ / Journey

Geschreven door Karelskriebels