Hondenweer !! De hele dag !!
Dan eerst nog maar even terug naar gister-namiddag. Op goed geluk kwam ik ( eigenlijk zoals altijd ) in een Albergue terecht, samen met Laura, de Mexicanen en de Argentijnen. Laura en ik meenden een slimme move te maken naar de ándere slaapkamer maar daar kwam ook Caren ( uit Israël en berucht om haar slaapgeluiden). Het leven kan soms over hele eenvoudige zaken gaan. Enfin, de Mexicanen kookten uitgebreid in de riante Alvergue - keuken, veel restaurantjes zijn op maandag dicht dus L en ik gingen zéér geïnspireerd naar de supermarkt; op weg daar naartoe zeiden we goeiedag bij Ilze’s Albergue , waar de jongelui ( Nicole, Ilze, Michael en Rodrigo alias Rafa, want stemgeluid Nadal) in opperste stemming waren, na 4 flessen Vino tinto en nog een pan vol spaghetti met alles erin. L moet glutenvrij eten, dus de spaghetti moest en zou ik opeten. Zakjes gehaald bij de super ( + wijn, chips etc voor ons). Met zakjes spaghetti naar onze keuken, deze enorme portie gedeeld met Augustin ( Argentinië) en ook later de wijn samen opgedronken. Ja mensen, met al die gezelligheid wordt het vanzelf laat … En daarbij belde Bacchus om te vertellen dat hij zijn huisje heeft verkocht: proost !!
Qua snurken spande de kamer van de Mexicanen absoluut de kroon, maar Israël liet goed van zich horen. Vanochtend probeerde ik uit te vinden waar zij deze nacht gaat slapen, maar zij liet zich niet uit. Sowieso heb ik met haar geen klik. De Mexicanen zijn geinig, met de Argentijnen kun je leuke gesprekken voeren.
Vroeg gewekt door alle herrie vertrokken Laura en ik in het donker 7.40 u. Het werd licht, en nat. Na een uur ( koffiestop) trok in voor t eerst m’n poncho aan en die ging de hele 25 km niet meer uit. Het verschil tussen mist, wolk en regen was nauwelijks merkbaar. Hogerop woei een koude wind. Na 12 km maken we flinke stop bij Paradavella. Iedereen komt met natte poncho’s binnen, de baas heeft een onverwoestbaar humeur en serveert van allerlei lekkers. Het hoort er gewoon bij. De volgende kilometers zijn soms een gruwel, eindeloos omhoog, grrrr, maar eenmaal boven vergeet je dat gevoel. Eindelijk zie ik drie reeën wegschieten; waarschijnlijk missen we daardoor een pijl en noodgedwongen lopen we langs de weg het dorp O Cádavo in. Albergue Mateo heeft veel plek en wijst ons een perfect lokaal eethuis. Ik kies Caldo Gallego !! En Merluza. Jammie !
Nu zit ik met m’n voet in een badje. Helaas zitten er bij 2 teentjes dikke blaren…
Over het lopen, de grootste stukken loop ik alleen, zoals de meesten. Maar het is heel leuk én gezellig om op de stop-plaatsen andere leukerds weer tegen te komen.
Morgen wacht nog een pittige afstand, ruim 30 kilometer naar Lugo, waar ik een dag wil blijven. Het weer blijft slecht. Maar het gekke is dat, wanneer je eenmaal wat langer in de regen loopt, je het ‘gewoon’ gaat vinden. En wat níét onbelangrijk is: het is helemaal niet koud. De meesten lopen (net als ik ) met korte broeken.

Geschreven door Hoppa