Vannacht droomde ik veel dat ik mezelf vaak moest vasthouden anders zou ik ergens vanaf glijden. Vanmorgen bedacht ik me dat de camper erg schuin staat. Hij helt naar voren zelfs met de blokken onder de wielen. Wel heerlijk geslapen en langzamerhand worden we steeds later wakker. Vanochtend was het bijna 9 uur. Weer een prima fietsdag. Vandaag staat Fleurance op de agenda. Een klein stadje waar het markt is.
Ik heb mijn fietstechniek aangepast. Als ik met kracht fiets dan blokkeren de trappers het minste en als ik bergafwaarts ga moet ik mijn trappers stil houden. Net zo lang tot ze weerstand voelen en ik kracht moet zetten om vooruit te gaan. Zo gaat het redelijk. Om de drukke wegen te vermijden fietsen we door de heuvels met prachtig uizicht. Uiteraard zonnebloemvelden, bonen, klaver, velden met strobalen en sorghum. Die laatste heb ik opgezocht want we wisten niet wat we zagen. Het heeft iets weg van maisbladeren maar dan met bruine pluimen. Het schijnt veevoer te zijn.
De markt is voor een stadje als Fleurence groot te noemen. Het hele centrum staat vol. De pleinen hebben een oude gebouw, of kerk in het midden staan en worden omzoomd met galerijen met bogen. Hier staan de stoffen, kleding en andere non-food. Op een ander plein staan kramen met groente, kazen, brood, worsten, saffraan dat hier in de omgeving wordt gekweekt, net als knoflook. Een hele kraam vol met verschillende soorten. Hier lopen bijna alle mensen met mondmaskers. Af en toe zie ik een gezin waar er iemand geen op heeft. Zou dat tot discussies hebben geleid? Ik zie een oma met dochter/zoon en kleinkinderen. Oma heeft geen mondkapje, de (klein)kinderen wel. Uiteraard worden de mondkapjes ook op de markt verkocht. Dus oma wil geen kapje dragen. Je kunt fantaseren over haar motieven.
Als lunch eten we pizza onder een van de bogen en kijken hoe de markt langzaam leegloopt en de marktkooplui hun kramen afbreken. We zitten achter een kraam waar jurken worden verkocht door een dame van rond de 60 (denk ik). Ze is alleen en het is stevig aanpoten om de constructie van rekken te demonteren. Ook de vierkante zonneschermen zijn van hen zelf. Tegenover haar ontmantelt de stoffenhandelaar zijn kraam. Aldoor geflankeerd door een dame die met haar armen over elkaar staat te kijken. Aanvankelijk denken we dat het iemand is die een praatje maakt. Totdat zij haar handtas uit het busje haalt. De stoffenhandelaar, de man die herenbroeken verkoopt en het echtpaar van de emmers en ander huishoudelijke materialen gaan samen ergens eten. En zij gaat mee. De petten en hoedenhandelaar kan niet mee, hij is nog lang niet klaar met inpakken.
We fietsen weer terug naar de camping als halverwege, in the middle of nowhere, na een lekker afdaling, mijn trappers blokkeren maar nu krijg ik ze niet meer in beweging. Als ik naar beneden kijk zie ik dat ik geen ketting meer heb. Zou ik die verloren zijn tijdens de afdaling. Wil Rene fietst een stuk terug terwijl ik mijn kettingkast van dichterbij bekijk. Ik zie een klein stukje ketting. Ik bel Wil Rene dat ik de ketting gevonden heb. Als we de kettingkast losschroeven zien we de ketting opgerold zitten achter het tandwiel. Gebroken en vastgelopen. De camping is nog 10 km inclusief nog een paar heuvels. Dat ga ik niet lopen met mijn fiets aan de hand. We besluiten dat Wil Rene naar de camping fietst en de camper gaat halen. Ik zoek een plekje in de schaduw, met uitzicht op een meertje (gemaakt door akkerbouwers - want er zit aan de lage kant een dijk). Schatting dat ik een uur me moet vermaken. In mijn fietstas zit nog n jas (kan ik tenminste op de grond zitten want bankjes-langs-de-weg moeten in dit gebied (en de Dordogne) nog uitgevonden worden. Maar ja we hebben ook nog geen fietsers gezien. Ik heb een sudoku boekje en een flesje water. Verder is het stil. Behalve het ruisen van de wind door de bladeren, wat vogels en een vis die uit het water springt. Er komen in het uur twee auto's voorbij scheuren en dat was het dan. Blij als Wil Rene met de camper komt. Hij ook want het is toch niet zo'n fijn idee om mij achter te laten. Hij heeft zichzelf toegesproken en de camper zorgvuldig in orde gebracht voordat hij gaat rijden. In Enschede sneuvelde een glas dat nog op tafel stond.
Lang leve google. We vinden op internet een fietsenmaker in de buurt van Toulouse ( ca 40 km). Het is nu te laat om daar heen te rijden. Klusje voor morgen. Hopelijk is er niet te veel schade of ontzette tandwielen en kunnen ze 'm weer repareren want een ander alternatief weten we niet. Wandelen zit er nog niet in, roeien - niet met de schouders van WilRene, zonnebaden - niet met mijn allergie. Wat een stelletje kneuzen zijn we toch, hahah.
De laatste foto is een bord waar een oudere francaise me op wees toen ik stond af te wassen. "Dames et Demoisellees, vous n'etes point conviées á la vaiselles. Vrij vertaald staat er zoiets als : "Dames en jongedames, jullie zijn helemaal niet uitgenodigd voor de afwas."

Geschreven door Hellievh