Na het eten hoorde ik van Sami dat een kind mijn telefoon gevonden had. Maar hij wist niet wie. Hij was wel op de school geweest. Ik vroeg moet ik dat kind wat geven. Nou dat wilde hij niet. Enfin laat het maar aan hen over. Want het heeft vooral met eer te maken. Zelf kan ik er weinig invloed op uit oefenen, maar het voelt vervelend dat iemand het niet terug wil geven. De volgende dag ben ik naar een punt langs de grote weg gereden. Ik durfde er met mijn scooter niet in. Want als ik niet kon keren had ik een probleem. De Balinezen doen dat allemaal heel gemakkelijk, maar als je dat niet vaak doet, is het heel zwaar. Ik ben gaan lopen, dacht dat het pad wel zo op zou houden. Maar dat was niet zo. Het was ook verrassend gevarieerd. Dan liep ik tussen de bomen, dan weer langs bananenplanten. Opeens kwam ik bij een heel wijds rijstvelden gebied uit.
Het was er zo mooi en rustig. Er waren wat mensen aan het werk. Er reed een jongen op de scooter steeds heen en weer, met een zak kokosnoten tussen zijn stuur en hijzelf. Dat was best pittig want er waren wat heuveltjes met hele korte draaien. Toen ik mijn scooter neer had gezet, leegde hij net aan de kant van de weg zijn eerste zak. Het was wel grappig, elke keer zwaaide hij enthousiast, ook dat was met die zak kokosnoten geen enkel probleem. Helaas toch ook weer plastic in de rijstvelden. Al zal dat niet van de toerist zijn denk ik, want die komen daar nauwelijks. Had al een tijdje gelopen toen ik bij bomen aankwam. Daar was het glad en besloot terug te gaan. Had mijn goed schoenen niet aan, had totaal niet verwacht dat je zo ver en zo mooi kon wandelen. Het was prachtig weer. Na mijn oefeningen, op zoek naar mijn route die ik de vorige dag had willen rijden. Die vond ik nu heel snel. Had al zo'n beetje gezien waar ik de afslag gemist had. Het plekje gauw gevonden. Nog een stukje doorgereden, maar vond het genoeg. In het dorp een stuk naar boven gereden om mijn vervoer te regelen. dat lukte eigenlijk al heel snel. Bijna €10 goedkoper dan in het hotel. Bleek dat zij ook mijn scooter aan het hotel verhuurde. Een goede weet voor de volgende keer, want het hotel moet er ook aan verdienen. Mij arak was ook aangekomen. Helaas mijn telefoon niet. Heb het maar opgegeven. Bij mijn vertrek rustig aan gedaan. De chauffeur was op tijd. Moest nog op de foto, duurde weer langer dan gepland, maar ach de chauffeur zat rustig te wachten. Het was een hele leuke, gezellige man. Op de kaart stond dat het guesthouse waar ik heen ging, voor mijn vorige guesthouse lag. Dat bleek niet zo, het lag eigenlijk midden in het centrum. Tja in Nederland zouden we zeggen wat huizen en een kerk. Er stond een groot bord met de naam erop, maar de entree was niet geweldig. Je moest over een vrij groot waterkanaal heen, dat zag ik met de bagage niet zitten. Wilde al polshoogte gaan nemen. Maar de chauffeur belde even en bleek dat we de bocht om moesten en dat daar de ingang was. Je moest nog wel een stukje lopen, maar de mannen sjouwden mijn bagage. Een hele mooie kamer en schoon. Helaas kijk je op golfplaten en wat palen waar ijzeren pinnen uitsteken. Lucy en ik hebben onder die golfplaten wel eens staan schuilen. Ik boekte dit omdat vorig jaar Teras Subak echt vies was. Hij had een ander staff, maar dat was niet geweldig. Er stonden 2 flesjes water. Er was een waterkoker, koffie, thee. Helemaal geweldig en een goed bed. Halverwege de rit naar Jatiluwih veranderde het weer. Het begon ook te regenen. Gelukkig hield het ook weer op. Ging ff naar de plaatselijk supermarkt. Eigenlijk een heel klein kruideniertje. Vond het te vroeg om te eten. En 1 tent was nog open tot 21.00. Ik ging daar eten. Het water was echt belachelijk duur, dat was dus ook gelijk de laatste keer. Alles sluit hier al om 17.00 of eerder. Bij mijn vorige guesthouse wilde ik niet gaan eten. Het is wel heel gehorig. De volgende dag kwam het met bakken uit de lucht. Stond een tijdje met mijn Amerikaanse buurvrouw te praten, die ging terug naar Kuta. Ze wilde 2 dagen wandelen. Maar dat ging ze met die regen niet doen. Ik besloot geen scooter te huren. Het is overal veel te glad. Het werd droog en ben heelrijk gaan wandelen. Het ging ook goed, alleen stukjes naar beneden gaat nog steeds moeizaam. Had wel een heel voldaan gevoel. Terug gekomen heerlijk gegeten. Had besloten om maar eerder te gaan eten, dit restaurant gaat nl al vroeg dicht. En dan op mijn kamer maar een broodje met kaas te eten. In het guesthouse kun je niets bestellen. Ook de volgende dag was het heel erg bewolkt. Toen ik met mijn wandeling begon , begon de regen ook. Stond onder mijn kamer aan de weg te schuilen. Het hield ook weer heel gauw op en ben een route gaan lopen. Dat ging heel goed. Was best een lange wandeling. Heb ontzettend genoten. Gelukkig hebben ze er niet zo heel veel "patatkraampjes" neer gezet. Het bleef de hele tijd droog. Het is dan wel niet zonnig maar om te lopen is het heerlijk. Het lukte me nu ook met stokken te lopen, anders had ik deze wandeling niet aangedurfd. De laatste dag in Jatiluwih was ook bewolkt. Ik wilde een route gaan lopen, naar het plekje waar ik een foto op hout van heb laten maken. Haha dat is dus niet gelukt. Ik wist niet dat er daar nog meer routes waren. Ik ben gewoon rechtdoor gelopen, terwijl ik al heel gauw langs een smal waterkanaaltje naar links had moeten gaan. Ik zag al niets bekends. Omdat het weer wat beter was, waren ze overal bezig de rijst af te snijden. Ze doen dat met een speciaal mesje. Ze doen dat zo alleen in Jatiluwih. Ik had wel door dat ik verkeerd liep. Wat heet verkeerd, het was schitterend. Nog een voordeel al die tijd kwam ik geen toerist tegen. Alleen de mensen die aan het werk waren. Zag dat ik op de grote weg uitkwam en dan een heel stuk langs de grote weg moest. Lekker omgedraaid en de weg terug gelopen. Als je terug loopt zie je weer totaal ander dingen. Zag op een gegeven ogenblik, op het bord met de routes, waar ik verkeerd was gegaan. Ik vond het helemaal niet erg het was een prachtige dag. Om weer bij mijn guesthouse te komen moest ik weer een stukje drukke rode route doen. Er waren wat Indonesische vrouwen. Vroeg waar ze vandaan kwamen. Was wel grappig. Steekt één van de jonge vrouwen spontaan haar hand uit en zegt ik heet Elly. Ik zeg ik ook. Nou ze wilde het niet geloven. We waren gelijk vriendinnen voor het leven. Heb haar mijn kaartje gegeven, ik kreeg de hare. Het was alleen met 1 l. Ze kwam van Sumatra. Er liep ook nog een oude vrouw met takken op haar hoofd, die was ik de vorige dag ook al tegengekomen. Die begroette me ook heel vriendelijk. Nam afscheid van Ely en consorten. Een eindje verder zag ik de oudere vrouw weer. Ze was palmen met een mes aan het bewerken. Ze lachte weer vriendelijk. Ik vroeg of ik foto's mocht maken, dat was goed. Vroeg waar het voor was. Het was voer voor de koeien. Ging nu eten waar ik de vorige dag ook had gegeten. De vrouw van het restaurant was allemaal offertjes aan het maken. Ging ook rustig aan inpakken. De volgende dag had Putu het gemakkelijk gevonden. We reden heel snel naar Sanur. Heerlijk in "mijn eigen" kamer. Wat gegeten, de was naar de laundry gebracht. Bij Little Bird gegeten, wat is het eten daar lekker. 's Avonds al lekker ingecheckt, bij Singapore Airlines kan dat al 48 uur van tevoren. Vandaag in Sanur een heel stuk langs het strand gelopen. Daarvoor mijn was opgehaald. Bij het strand ging ik rechtsaf in plaats van links. Ook daar heeft de commercie toegeslagen. Niet zo erg als de andere kant op, maar vrees dat dat een kwestie van tijd is. Mijn boardingpass uitgeprint, het was een heerlijk relaxed dagje. Morgen naar huis. Iedereen bedankt voor het volgen van mijn avonturen.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly