Zit op terras te wachten tot mijn mango smoothy en eten worden gebracht.
Vandaag, na stevig onderhandelen, met de tuktuk na skytainstation Siam gegaan. Van Sjitske, de Fries die gisteren mee was met de geweldige fietstour en hier regelmatig is., begreep ik dat zich daar zo'n beetje alle supermall's van Bangkok bevinden. Dus ik dacht " ik ga daar gewoon een card reader scoren en kijken wat die harde schijf mag kosten". Erg leuke dingen gezien,niets gekocht. Dus nog steeds geen card reader. Níét voor 1 gat te vangen (ahum) met de skyline naar dé weekendmarkt. Bewegwijzering is gelukkig helemaal op orde op de perrons anders had ik waarschijnlijk ergens anders uitgekomen. Even opgezocht er zijn ongeveer 15.000!! kraampjes. Je schijnt er , naast alle broodonnodige leuke hebbedingen, ook levende kikkers, schorpioenen en andere huisdieren te kunnen kopen. Ik heb ze gelukkig niet gezien. Ook geen card reader trouwens. Paar keer gevraagd, werd steeds aangekeken of ik niet van deze planeet ben. Ga heeel erg goed op mijn fotocamera letten en om de dag de andere SD kaart gebruiken. Er zit trouwens een engels meneer op het terras die familie van David Helfgott zou kunnen zijn, totdat ie zijn mond open doet. Ongelooflijk plat engels en hij krijgt meteen een zwaar ontevreden gezicht. Dit terzijde. Heerlijk kippensoepje geslobberd. Na de markt wilde ik terug naar de Siamhalte omdat ik dacht een winkel te hebben gezien van mijn favoriete lingeriemerk. Dat liep anders.
Zitten op de grond in het parkje kwamen er een jongen en een meisje op mij af. Of ik wilde helpen met hun huiswerk. Hu? Ze hadden een lijstje met korte engelse woorden. Het was de bedoeling dat ik die uitsprak, ze deed het dan na. Tot mijn onuitputtelijk plezier werd de hele exercitie met de telefoon camera opgenomen. Misschien sta ik al op you tube? De ene dienst is de andere waard dus vroeg ik hoe ik met de skytrain naar Wat Phrakeaw kon komen. Bangkok verlaten zonder ook maar 1 bezienswaardigheid te hebben gezien kan natuurlijk niet. Met bus 245 was her antwoord. Oooooo dat kan natuurlijk ook, volgende avontuur. Alsof het zo moet zijn, kwam de bus er net aan. Ik ben vergeten hoeveel ik heb betaald maar zeker niet meer dan 10 baht. Na een halfuurtje door Bangkok te hebben gehobbeld bijna voor de deur afgezet. Toe ik zag hoe druk het was met voornamelijk Japanners en Chinezen besloot ik maar te wachten tot de dag voor vertrek naar Nederland.Toeval? Denk het niet. Ik had het nog niet gedacht of ik passeerde een bordje waarop stond (in Thais en Engels), gesloten op maandag en nationale feestdagen. Goed dat werd dus nu of nooit. Kaartje gekocht. Sleep al de hele week een sjaal mee om de schouders mee te bedekken, uitgerekend vandaag niet. Geen probleem mensen genoeg die je een winkel rok willen verkopen. Wikkelrok omdat ik die vast nog een keer ga gebruiken. Leuk bedacht Bakker maar dat was onvoldoende volgens de bewaakmeneer. Blijkbaar moeten de bovenarmen rondom bedenkt zijn. &(₩¥(×@! Wat nu? Nou door ervaring wijs hebben ze een mooie oplossing bedacht. Je geeft 200 baht, je leent een blouse en voila de bewaakmeneer laat me toe. Was ondertussen ongeveer 3 uur en de zaak gaat om half vijf dicht. De gemiddelde Japanner zou jaloers zijn op de snelheid waarmee ik alles fotografisch heb vast gelegd. Eigenlijk was ik het na 1 uur al zat, veel te warm. Blouse ingeleverd, 200 baht terug. Aan een agent gevraagd hoe ik weer bij mij hotel kwam. Met de tuktuk ja dduh, ik wil lopen. Weer die blik alsof ik niet helemaal wijs ben maar kreeg toch wat aanwijzingen . Blijkt dat het zo ongeveer om de hoek van het hotel ligt, nou ja 20 minuten lopen om de hoek. Omdat ik merk dat ik toch wel het een en ander vergeet te vertellen ben ik de dag begonnen met het kopen van een notitieboekje.
Wat staat er in
* Mannen met veiligheidsvestjes. Ik mag nu zeggen dat ik alle vervoersmiddelen heb gehad behalve deze mannen. Ze hebben een brommer en brengen daarmee mensen van a naar b. Hoe het precies werkt weet ik niet, alleen de prijs kan ik lezen. Misschien iets voor de volgende keer.
* Wit makers. In de seven eleven heb ik ze zien staan witmaakcreme's. De fietstocht gids vertelde dat een steeds groter wordende groep thaise vrouwen westers wil lijken. Die doen ze doormiddel van cosmetische chirurgie en voor de minder rijke de witmaakcreme's. Wit was in Nederland eeuwen geleden ook het symbool van rijkdom. Je hoefde dan niet te werken. Was je bruin, dan werkte je op het land.
* Zag al eerder een man op de scooter, kind in het midden, vrouw achterop. Kind werd wel beschermd tegen de zon. Vanmiddag zag ik een kind van nog geen jaar voorop zitten. Ik denk dat ik minister veiligverkeer Thailand ga worden als die er nog niet is. Toch gaat het allemaal prima, geen getoeter, gevloek of andere westerse uitingen.
* Gisteren mijn verwondering uitgesproken over het feit dat er hier geen zonne-energie is. Sjitske wist te vertellen dat dit, net zoals Spanje, door de regering wordt geboycot.
* het gaat blijkbaar zo goed in Thailand dat ze gastarbeiders nodig hebben. Dit zijn veelal Vietnamezen of Cambodja en die het vuile werk mogen doen. Heb ze gisteren in actie gezien met het opruimen van de grachten. Hoed op en gezicht weggestopt achter een T-shirt.

Nou lieve pindat lezers, tot morgen.
X

Geschreven door Gabrielle.op.reis