Eens per vakantie is het wel weer eens raak. ‘S avonds en meestal ‘s nachts overlast van mensen. Het is natuurlijk ook wel logisch wanneer je elk jaar minimaal 4 weken in de zomer op vakantie gaat en helemaal als je dan ook nog eens om de aantal dagen naar een andere plek gaat.

Voor deze vakantie was het afgelopen nacht raak. Gisteravond om 11 uur kwamen er 4 Spaanse jongeren op de camping gebracht door één van hun moeders. En toen begon de ellende al. Een of ander viswijf die ze van de markt hadden geplukt begon vanaf het begin af aan met schreeuwen. Ze hadden geen hamer mee en haar moeder was vergeten haar tas mee te geven. Nou heb ik geleerd dat wanneer ik iets mee wilde hebben dat ik dat zelf maar moest regelen, want anders had ik het niet bij me, maar blijkbaar kan het ook anders… Op een gegeven moment begon ze zelfs te huilen aan de telefoon. Arme meid toch.

Even later kwam ze bij ons om te vragen voor een schaar. Ze had een nieuwe lamp, maar die zat nog vast. Natuurlijk hebben we een schaar, maar wel even wat minder hard schreeuwen alstublieft, want we hebben twee kinderen op bed liggen die er wakker van worden. Dit is helemaal niet zo, want meestal kan je een kanon afschieten en dan worden deze twee jongens nog niet wakker midden in de nacht, maar we maken er graag misbruik van. Daarna vroegen ze of we een hamer hadden en ze deze mochten lenen. Toevallig hebben we dit jaar een hamer bij ons, want normaal slaan we altijd de haringen de grond in met onze handen (wat deze Spanjaarden waarschijnlijk ook van plan waren). Zij weer terug met onze hamer om de tent op te zetten. Rond 12 uur sliep Martijn nog niet en besloot hij nog maar eens zijn hobby uit te gaan voeren. Hij liep langs te 4 jongeren en ze waren nog altijd aan het schreeuwen. Niet allemaal, maar alleen dat viswijf, zoals hierboven al eerder is benoemd. Ze zag Martijn en groette heel vrolijk naar hem: Hello neighbour!

Verkeerde moment, verkeerde plaats, maar vooral verkeerde persoon! Ik ga het proberen netjes te omschrijven: Martijn heeft gezegd dat ze moesten stoppen, gewoon die tent op moesten gaan zetten (die stond nog niet en de volgende ochtend nog altijd niet want ze begrepen het niet) en vooral heel stil moesten gaan doen.

Helaas heeft het niet geholpen. Camilla is bijna de hele nacht wakker geweest van het geschreeuw en om 4 uur ‘s nachts kwamen ook nog eens andere jongeren terug op hun plek. Drama dus.

De volgende ochtend hebben we dan ook snel onze spullen gepakt en zijn we met gierende banden weggegaan. Onderweg zagen we een camping net boven Valencia. Het was maar een uur rijden en we besloten daar naar toe te gaan.

Op de camping aangekomen was er gelukkig plek en konden we ons inschrijven. Echter konden we pas vanaf 13 uur op de camping om onze tent op te zetten. We wilden alleen wel heel graag nu naar Valencia, alleen wil dat niet met onze dakkoffer. Dan moeten we de auto op straat parkeren en dat doen we sowieso niet. Daar was de camping het helemaal mee eens, want dat is niet veilig helemaal niet met een buitenlands kenteken.

We haalden onze dakkoffer eraf en mochten deze bij het huisje van het personeel neerleggen. Ook mochten we onze koelbox aansluiten in de receptie en zo kon onze superkoelbox weer lekker staan brommen!

Na dat gedaan te hebben konden we naar Valencia. Eerst gingen we naar Ciutat de les Arts i les Ciencies. Prachtige gebouwen omringt met mooi blauw water in witte bassins. Heel mooi gemaakt en prachtig om naar te kijken. Noah, Xavi en Camilla zijn er nog op de foto gegaan met de letters van Valenci (volgens onze topfotografe ontbrak de A en zijn de foto’s die zijn geschoten zwaar afgekeurd) en daarna gingen we de binnenstad in.

Het was rustig in Valencia. Het is zondag en daar hadden we wel wat meer van verwacht. Gelukkig was de kathedraal open. Het was mooi om te zien, maar zeker niet het geld waard. Maar goed je moet ergens je geld aan uitgeven toch?

Na een rondje door Valencia te hebben gedaan (we vonden het toch wat tegenvallen, behalve dan Ciutat de les Arts i les Ciencies) gingen we terug naar de camping. Daar kregen we een mooie plaats toegewezen en hielpen ze ons met de dakkoffer etc. Echt een super service!!! Toen alles stond direct het zwembad in en Noah 1cm illegaal van de glijbaan (je moet 1m05 lang zijn). Wel samen met papa, want anders wordt het te gevaarlijk, want verdrinken zit in een klein hoekje!

Na het zwemvertier gingen we naar het strand, want we hadden honger! We zijn de hele boulevard afgelopen, maar we konden nergens eten…. Heel apart. Alleen maar appartementen……. Zucht…. Toen maar terug naar de camping en daar wat eten. Dat was maar goed ook, want Camilla werd chagrijnig van de honger. En als dat gebeurd berg je maar. En iedereen die zegt dat Camilla een hele nette eter is, blijf geloven in die droom! Want wanneer mevrouw echt honger heeft, berg je dan maar echt!!!

Na het eten en genoeg sangria gingen we terug naar de tent. Daar gingen Noah en Xavi nog spelen en rond 10 uur naar bed. Camilla ook, want ze voelde zich niet zo lekker. Dat kwam volgens haar, omdat ze slecht had geslapen en niet heel erg lekker had gegeten. Ik denk anders. Oké dan weinig slaap was een feit, aangezien dat viswijf de camping wakker hield…. Dat eten is onmogelijk, want als je zo snel eet kan je het ook niet proeven…. Maar de hoofdreden zal toch echt teveel sangria zijn!(met rietjes!!!)

Camping Valencia
Carrer riu Turia 1
46530 Pucol Spanje

Een grote, maar fantastische camping. Personeel zeer vriendelijk! Wel prijzig. Mooi zwembad en strand op 400 meter lopen. Ruime plekken voor Spaanse begrippen. Camping is ook zeer rustig en goed beveiligd. Restaurant is wat minder, maar de sangria schijnt zeer goed te zijn!

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis