Vandaag vroeg uit de veren om de Sossusvlei en de Sesriem Canyon te gaan bezoeken. Om daar te komen moeten we eerst 100 km over een gravelweg rijden. Vervolgens stappen we over in een 4×4 shuttle om aan de rand van de duinen te komen die de Sossusvlei omsluiten. Hoewel er best veel wind staat en dus veel zand over de duinkoppen raast, besluiten we toch om eerst maar een een duinrichel tocht te maken een klim met uiteindelijk 50 meter hoogteverschil. Op deze hoogte gaat de wind, en dus ook het zand, flink te keer. Het woord "gezandstraald" worden wordt dan ook een enkele keer genoemd. Gelukkig wordt het uitzicht beloond en keren daarna terug om de Vlei van dichtbij te zien en te ervaren. Als we terugkeren naar de shuttle blijkt de hele omgeving gehuld te zijn in witte stof en zand die meegevoerd wordt door een pittige wind. Soms hebben we nog geen 30 meter zicht maar daar heeft de chauffeur blijkbaar geen last van want die rijdt als een bezetene naar de parkeerplaats. Na in de auto wat gegeten te hebben gaan we nog even naar de Sesriem Canyon. Onderweg spotten we een Struisvogel, Springbokken, vogels met ontzettend grote dichte nesten en waterbuffels. De Canyon zelf is vergelijkbaar met Antilope Canyon in Amerika alleen de kleur en soort stenen zijn anders. Ter afsluiting nog even thee gedronken bij de camping van het Natuurpark. Voordat we terugkeren naar de Lodge laten we de auto aftanken (mag hier niet zelf!) En wordt de modder van de ramen gehaald die er de vorige dag opgekomen was toen we door de grote plassen op de modderige gravelwegen reden. Hoewel de tank maar half leeg is vul je hier meteen bij zodra er de mogelijkheid is. Tankstations zijn namelijk erg schaars en de afstanden behoorlijk groot. Terug in onze Lodge springen weer eerst onder de douche om het zand van ons af te spoelen. Ook wordt het ons nu duidelijk waarom er hier wattenstaafjes bij het toiletmeubel liggen:). Na het het avondeten zoeken we natuurlijk de openhaard weer op.

Geschreven door Eriks.reisverhalen