Tournai naar St Quentin 121 km

Toen ik gisteren van het terras naar appartement ging moest ik me even melden bij het restaurant. 2 mannen waren zeer behulpzaam, de ene pakte m'n fietstassen en de ander vroeg hoe laat ik wilde vertrekken en nam mijn fiets mee, hij stond om acht uur weer klaar voor vertrek. Geen idee waar hij gestaan heeft, wel handig Vallet parking voor de fiets!.

Afgesproken met Joze en Gerard en richting beginpunt van de route gereden. Gaat ineens de hemel open en begint het te plenzen... Maar ff wachten dus!
Na 10 min droog en heel mooi stuk langs de Schelde gefietst. Net over de grens in het plaatsje Sameon zat een bakkertje. Stokbroodje gekocht voor de lunch en weer door.

Een man met een snor heeft mij verteld dat de wind in het binnenland allemaal wel mee valt... Niet dusssss! Kiters zouden er jaloers op zijn. Pal tegen windkracht 6. Volle bak trappen en maar 10-15 km per uur.

En de lucht word donkerder en donkerder en ja hoor midden op een open stuk gaat het los. Regenjas/broek aan en gaan.
Op een gegevenmoment is het niet veilig meer, takken vliegen om je oren, zicht is slecht en mega vlagen wind. Zien we ineens 2 mensen staan, Dick en Gunnar en wij gaan d'r bij staan om even te schuilen. Blijkt dat hun een Mio fietsnavigatie hebben ( net als Joze) en mega problemen. (Voor insiders ik had ook mio en 2 maanden stress van dat ding!!) Ze zijn al 40 km omgereden in 4 dagen, gaat lekker, mio maakt een andere route. O wat ben ik blij met m'n Garmin (dankjewel Philip)

Ze vragen of ze mee mogen rijden, tuurlijk als t zo doorgaat zijn we eind van de rit met een heel peloton, gezellig.
Als we net op weg zijn vraagt Gunnar of ik een elektrische fiets heb... ja hoor ben geen watje.

In Cambrai gaan we wat eten en het stopt met regenen. Afgesproken dat we toch doorgaan naar St Quentin ondanks de wind. Ongeveer 45 km te gaan.
Het is stevig doortrappen en dan gaan de heuvels ook nog eens beginnen pfffff.
Zeg ik even tegen Gunnar dat ik een snoertje ga pakken, is prima zegt ie en iedereen fietst door. Tja snoertje zit ergens onderin en als ik weer fiets kom ik bij een kruispunt. Mhhh ik dacht dat ze daar wel zouden staan, maar niet dus. Zie ik een kilometer later Joze staan. Mannen zijn niet meer te vinden.
Samen naar St Quentin gefietst en om 19.30 eindelijk bij het hotel.
Even douchen en dan wat eten.
We hadden alle scenario's al de revu laten passeren waar de heren gebleven waren, ach ze zoeken t maar uit dachten wij.
Zitten we aan een salade en kijk ik naar buiten zie ik een geel fietsjasje voorbij komen. Ik loop naar buiten en geef een gil naar Gerard. Hij komt erbij zitten en vertelde dat de andere twee afgehaakt waren en die trokken hun eigen plan.

Net afscheid genomen van Joze. Ze heeft besloten om 2 dagen hier te blijven. Zij heeft 3 maanden de tijd om in Santiago te komen.

Even heerlijk slapen en dan morgen naar Compiegnie helaas weer met windkracht 6 tegen

Geschreven door AlbertineOpReis