We zitten momenteel in het vliegtuig terug naar Nederland. Daar zijn we heel blij mee want het had een haartje gescheeld of we hadden op het vliegveld achter moeten blijven. Ik in ieder geval. Op de een of andere manier gaat het bij ons altijd ergens mis. Dit keer stonden we in de rij om in te checken toen ik erachter kwam dat mijn portemonnee weg was. Geen portemonnee betekende in dit geval ook geen paspoort want die zat erin. Plus bankpas etc maar dat was niet eens mijn grootste zorg, want zonder paspoort geen vlucht terug voor deze dame! Toen kreeg ik het toch echt wel even benauwd.... Er waren een aantal mogelijkheden: op de wc laten liggen, in de auto laten liggen, onderweg verloren of gestolen. Snel de wc gecheckt maar daar lag niets. Rox als een gek terug naar buiten gerend om op de parkeerplaats te kijken terwijl wij steeds dichter bij de incheckbalie kwamen. Ik had mij er al een beetje bij neergelegd dat onze volgende halte het plaatselijke politiebureau zou zijn in plaats van Schiphol toen Rox bezweet maar triomfantelijk mijn portemonnee in mijn handen drukte. Hij had naast de auto op de grond gelegen, in het volle zicht. Over geluk gesproken, ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld!!!

En nu zitten/hangen/slapen we in het vliegtuig terug. Na een dag vol dingen die we nog wilden doen. Vanochtend naar de markt in Teguise geweest. En omdat je drie vrouwen nu eenmaal niet los kunt laten in een omgeving waar van alles te koop is, kwamen we terug met allemaal een nieuwe tas, wierook en ja, daar is ie weer: een aloevera plant voor thuis!

Daarna nog snel en bezoekje gebracht aan de Fundacion de Cesar Manrique, een prachtige tentoonstelling van zowel zijn eigen werk als kunst uit zijn verzameling. Alles tentoongesteld in zijn voormalige huis, letterlijk gebouwd in de lavavelden. Indrukwekkend!

Terug in Puerto del Carmen hebben we uitgebreid gelunched op het strand, iets dat ook nog op het verlanglijstje stond. En daarna was er nog tijd voor een paar heerlijke zonnige uurtjes bij het zwembad.

Rond half 5 terug naar het appartement om te douchen en in te pakken. Maar al die nieuwe aankopen moesten ook mee. Alleen de aloevera plant nam al de helft van mijn koffer in beslag. En toen de rest nog. Uiteindelijk is het gelukt maar de rits stond onder hoogspanning! En ook onze "buit" aan aloevera bladeren moesten we achter laten. Zo zie je maar, misdaad loont echt niet!

We konden de gehuurde auto afleveren op het vliegveld, dus tot op de laatste minuut hadden we eigen vervoer. Daardoor was het mogelijk om niet op het vliegveld, maar vlak ernaast in Playa Honda aan het strand onze laatste maaltijd op Lanzarote te nuttigen. Als afsluiter nog een keer echte Spaanse tapas en een heerlijke vissoep voor Anke. Met uitzicht op zee en het vliegveld, super!

En nu zitten we dus in te krappe vliegtuigstoelen op weg naar huis. De prognose is dat we rond 3 uur vannacht landen. Voordat we terug zijn in Baarle zal ook nog wel wat uurtjes duren. Daarna kan Anke lekker gaan slapen en gaan Rox en ik de hondjes ophalen en terug rijden naar Amersfoort. Het einde van een heerlijke, hele speciale, three generations vakantie!

Nog een klein nawoord: in plaats van op de snelweg richting Baarle te rijden zitten we in een koude auto op een parkeerplaats te wachten op de wegenwacht: accu leeg. We komen echt wel thuis hoor, ooit.....

Geschreven door Threegenerations