Na het heerlijke surfen in Jeffrey’s bay vertrek ik met de Bazbus naar Wildernis. Dit ligt ongeveer halverwege tussen Jeffrey’s Bay en Cape Town, waardoor ik de reistijd naar Cape Town in tweeën opdeel en nog even in een prachtige, rustige natuurplek alvorens ik ondergedompeld wordt in het stadsleven van Cape Town.

Wildernis is een prachtig plaatsje tussen bos en bergen en met uitzicht op de zee. Ook is Wildernis rijk aan rivieren waarop ik besluit per kano de omgeving te verkennen waarna een hike mij leidt tot de waterval. De terugroute in de kano is een goede workout met flinke wind tegen. Bij terugkomst bij het hostel kan ik zo aanschuiven bij het gezamenlijke diner en volgen er interessante gesprekken. Na nog wat drankjes in de bar en het bekijken van de sterrenhemel aan de rivieroever stap ik moe maar voldaan mijn bed in. De volgende ochtend ontbijt ik in het dorpje waarna ik de viewpoint van Wildernis bekijk: aan de ene kant seaview en aan de andere kant de ‘map of africa’ die te zien is in het bos (zie foto).

Na dit korte bezoek aan Wildernis vertrek ik naar Cape Town. Via vriendin Lisette ben ik gewezen de Limitless Movement Retreat met dans en yoga, waarbij zij de yogalessen zal verzorgen. Dit alles in en rondom ons verblijf in Cape Town. De reis afsluiten met een week lekker dansen en bewegen leek me wel wat dus ik kijk ernaar uit om elkaar daar te ontmoeten.

Wanneer ik Cape Town nader zie ik langs de snelweg de enorme townships. Nu heb ik wel vaker in Afrika en Azië townships gezien, maar nog nooit zo groot, zo veel achter elkaar en zo duidelijk afgescheiden van de stad. Opnieuw word je met je neus op de feiten gedrukt dat de sociale ongelijkheid hier immens groot is. De bewoners van de townships hebben amper iets wat je een huis kunt noemen, en in de stad genieten bewoners van een hip en luxe bestaan. Langs de snelweg staat op de matrix borden:

WARNING. DANGER ZONE. NO STOPPING.

CRIMINAL ZONE. DO NOT STOP YOUR CAR.

Het blijkt dat je ofwel overvallen of vermoord kunt worden als je langs deze zones stopt met de auto. Er blijken zelfs vallen te worden uitgezet zodat je autopech krijgt of er wordt een steen door je voorruit gegooid zodat je gedwongen wordt te stoppen waarna je beroofd wordt. Het klinkt misschien in eerste instantie allemaal heel eng en dreigend maar als je de townships ziet begrijp je de wanhoop en frustratie waar deze bewoners mee kampen wel iets beter. En bedenk daarbij dat veel van deze mensen ooit bewoners waren van de stad totdat ze door het Apartheid regime van de blanken de stad uit zijn verdreven en in volledige armoede aan hun lot zijn overgelaten. Ook vandaag de dag doet de overheid vrijwel niets aan de uitzichtloze omstandigheden waar deze miljoenen mensen in leven. Er worden wel langzaamaan huizen gebouwd voor deze mensen zodat ze weer een echt huis kunnen betrekken maar dit geldt alleen voor de mensen die kunnen aantonen dat ze voor de apartheid een huis hadden. Ook zijn de wachtlijsten voor deze huizen onwaarschijnlijk lang. Het is voorlopig dus alleen een oplossing voor de Lucky few.

Cape Town zelf blijkt een bijzondere stad, je ziet vanuit iedere hoek waar je bent de waanzinnige bergen waar de stad mee omringt wordt. En ook al moet ik wel weer wennen om in een stad te zijn, de vibe is hier rustig en gemoedelijk. Het barst ook van de hippe koffie tentjes. Naast het huis waar we verblijven zit een pleintje met een paar heel gezellige, relaxte barretjes waar we die week te vinden zijn als we niet thuis een drankje doen.

We zijn met een groep van 12 inclusief de mensen die workshops zullen geven. Het is een mix van Zuid Afrikanen, Nederlanders en Duitsers. Het huis waarin we verblijven heeft een landelijke, luxe uitstraling en we hebben een ruime tuin met zwembad. Zie daar het contrast weer met wat ik net daarvoor zag bij de townships en hoe de mensen in de stad leven... Ik besluit het ongemakkelijke gevoel daarover even te laten voor wat het is en focus op een bijzondere tijd met deze mooie mix van mensen. Later deze week zullen we ook de township gaan bezoeken van Luke, waardoor ik meer zal leren over het leven daar.

In het programma van de retreat zijn verschillende workshops opgenomen en een aantal activiteiten in de omgeving. Deze week hoef ik dus zelf niets te regelen, lekker makkelijk! We starten in de ochtend met rustige meditatie en yogalessen gevolgd door een dans- of conditietraining. Dit alles in de tuin naast het zwembad. 😊 De lessen doen mij veel denken aan de bewegingslessen tijdens mijn docent theater opleiding. Heerlijk! Ik merk nu weer hoe veel ik dat mis... dus ik geniet met volle teugen! De lessen worden ondersteund met live muziek met op de djembé de Zuid Afrikaanse Luke en op de piano muziekdocent Meike.

Naast deze bewegingslessen brengen we de eerste dag een bezoek aan Bleuberg strand om daar de zonsondergang te bekijken terwijl je uitzicht hebt op de Tafelberg en bizar veel kitesurfers. Hier heb ik wat mij betreft een award winning foto van gemaakt 😎
De dag erna hebben we de locale craftmarket bezocht waar je helemaal los kunt gaan met Afrikaanse souvenirs kopen. Nu hoefde ik niet helemaal los te gaan want ik herkende veel van de craftmarkets in Gambia toen ik daar 10 jaar geleden woonde en al helemaal ben losgegaan 😜

De dag daarna was het DE dag om Table Mountain te gaan beklimmen. Het is echt een prachtige berg met mooie rotspartijen en prachtige flora en fauna. De stukken waarin ik letterlijk in de wolken zat waren werkelijk magisch! Ieder loopt op eigen tempo en we ontmoeten elkaar op de top. Daar aangekomen word ik getrakteerd op bergen, zee en stadsuitzicht. Wat een cadeautje! En heel leuk om deze beloning na de inspanning met de groep te delen. Ik vind nog 1 medestander die met mij mee terug naar beneden wilt hiken, de rest gaat terug met de kabelbaan. Nazly en ik gaan vrolijk zingend de berg af en hebben veel lol. En wat ben ik wederom nog maar weer eens trots op mijn knieën. Waar een wil is, is een weg... 💪🏻

De dag erna starten we met een wijnproeverij in Stellenbosch. Dit gebied doet heel Europees aan maar wordt nog steeds vergezeld door de prachtige zuid Afrikaanse berglandschappen. Na deze proeverij direct na ons ontbijt (hik) lopen we de achtertuin in van de wijnboer. Hier blijken leeuwen en luipaarden te zitten 😳 oké die had ik even niet zien aankomen! Maar het is super gaaf want we kunnen de beesten van heel dichtbij zien. Het zijn dieren die opgevangen zijn en hier goed worden verzorgd. Wanneer ik oog in oog sta met mijn sterrenbeeld voel ik een rilling over mijn rug gaan. Wat een onwaarschijnlijk mooi en krachtig beest is het toch!

Na dit wilde avontuur rijden we richting de township waar Luke is opgegroeid. Hier gaan we samen met de jongeren dansen. En hoe! Wat een energie zeg! De jongeren voegen zelf steeds een stukje toe aan de dans waarna Mitchel (dansdocent) het aan elkaar plakt. We worden begeleid door verschillende djembé spelers en stilstaan is gewoon geen optie. We gaan er vol in en wat is het super gaaf om dit met elkaar te delen. In creatieve activiteiten kun je elkaar altijd vinden, ongeacht verschillen in cultuur en achtergrond. Het verbindt. Trots maken we een groepsfoto op het eind beloven we elkaar in de toekomst zeker nog eens samen te gaan dansen. Hierna neemt Luke ons mee naar het huis waarin hij is opgegroeid. Zijn familie heeft zo’n huis gekregen van de overheid waar een enorme wachtlijst voor is. Ze hebben hier lang op moeten wachten, zijn oma stond er al voor ingeschreven. Tegelijkertijd kan het scheve gezichten oproepen als de één wel weer een fatsoenlijk dak boven het hoofd heeft en de ander niet. We worden heel warm en hartelijk ontvangen door Luke’s moeder en verdere familie. Ondanks alle dagelijkse struggle zie ik sterke, trotse mensen. Ze zijn enorm trots op hun zoon Luke, de eerste uit de familie die het tot de universiteit heeft geschopt. Door zijn hoge cijfers op de middelbare school en het succesvol afronden van een ingewikkelde aanvraagprocedure heeft Luke namelijk een beurs gekregen om te kunnen studeren. Bedenk je even dat studeren in Zuid Afrika nog duurder is dan in Nederland. En hoe moet je het financieren als je geen vader meer hebt en een moeder die fulltime werkt maar hier slechts 1000 rand per maand (60 euro) mee verdient? Een tegemoetkoming of lening bestaat niet, je enige kans is hoge cijfers halen en hopen dat je daarna bij de aanvraag voor een beurs wordt geselecteerd. Het is waanzinnig om te zien hoe trots Luke is met deze kans, en tegelijkertijd realiseert hij zich goed dat dit een kans is die voor de meerderheid van de townships bewoners niet is weggelegd. Het is pijnlijk om te zien dat vandaag de dag nog veel kansen en mogelijkheden in de Zuid Afrikaanse samenleving bepaald worden door achtergrond en ras. Die avond praten we thuis met elkaar verder en delen we de gevoelens van onmacht, verdriet en frustratie. We spreken ook onze hoop en warmte uit voor diegenen die het lukt om de vicieuze cirkel te doorbreken, zoals Luke. Met de Limitless Movement is in ieder geval het doel om ook samenwerkingen aan te gaan om zo kansen te bevorderen.

Na een relaxt dagje gaan we zaterdag met de boot naar Robben Island. Een historische plek waar alle dessidenten van het blanke regime werden opgesloten. Het is onbeschrijfelijk hoe ver dat ging. Zelfs tot aan verschillende hoeveelheden te eten afhankelijk van je ras, waarbij de zwarte bevolking het meest onderaan de sociale ladder stond en dus het meeste werd achtergesteld. Onze gids is een ex-gevangene die zelf zeven jaar heeft vastgezeten vanwege politiek verzet. Veel respect voor deze man dat hij nog dagelijks in deze omgeving is. Ook bezoeken we de cel van Nelson Mandela die in totaal 27 jaar van zijn leven vast heeft gezeten en ondanks dat nog steeds vastberaden bleef om een vreedzaam Zuid Afrika te creëren. Na dit indrukwekkende bezoek dompelen we ons onder in de waterfront food market onder het genot van heerlijke Afrikaanse muziek.

Die avond haal ik de kleding op die ik op maat heb laten maken door een fantastische Afrikaanse Tailor shop. We sluiten de avond af met gezellige drankjes en de volgende ochtend is het helaas alweer tijd om te vertrekken naar Nederland.

Wat heb ik genoten van de warmte, trots en gezelligheid van de lokale mensen en medereizigers. Wat heb ik genoten van de eindeloze vergezichten, bijzondere natuur en het heerlijke klimaat. De prachtige golven, de uitgestrekte rotsformaties. De bijzondere dieren. En bovenal de kracht waarmee er ondanks alle uitdagingen in dit land het leven wordt gevierd! Ik hoop je gauw nog eens te bezoeken, Zuid Afrika!

Geschreven door Sarah.globbetrotter