Vanuit Durban vertrek ik met de Bazbus richting Port Elisabeth. Het is een waanzinnig mooie rit door uitgestrekt berglandschap en veel dunbevolkte gebieden. Ik kijk mijn ogen uit. Wat een heerlijke manier om bij te komen van het enerverende nieuwjaarsfeest! Onderweg stoppen we bij het dorpje waar Nelson Mandela geboren is en nu begraven ligt. Vanaf de weg zien we het huis waar hij opgegroeid is en waar nu zijn kleinzoon woont. Bijzonder om te bedenken dat iemand die zulke grote veranderingen heeft bewerkstelligd uit een vrij geïsoleerd afgelegen dorpje komt.

Om 22.00 uur arriveer ik in Port Elisabeth en probeer via het hostel een tour naar het ADDO elephant park te regelen voor de volgende dag. Helaas zijn de meeste tours al volgeboekt en de opties die overblijven zijn erg prijzig. Daarop besluit ik de volgende dag direct door te reizen naar Jeffrey’s Bay, het surfwalhalla van Zuid Afrika. Geen straf om in plaats van olifanten een extra surfdag te hebben 🤙🏻

Ik arriveer vroeg in de ochtend en het hostel waar nog plek is blijkt een fantastische keuze. Heel vriendelijk personeel en ook veel locals verblijven hier. Het voelt alsof we met z’n allen in een huis leven en de 10 kinderen die ook vrolijk rondrennen kunnen niet stoppen met me allerlei nieuwsgierige vragen stellen en hun Engels met me te oefenen. Het is een erg gezellige boel. Na een massage ga ik richting de surfschool om een board te huren. De golven zijn erg constant dus er kan genoeg geoefend worden! Deze plek kent ook behoorlijk hoge golven dus af en toe wissel ik van plek om niet opgegeten te worden door te hoge golven 😅 Na het surfen voel je je altijd heerlijk rozig, en ik relax vanavond in het hostel. Heerlijk ontspannen op de bank in de huiskamer eet ik m’n maaltijd en raak aan de praat met een zuid Afrikaan die ook surft en veel gereisd heeft. Leuk om verhalen uit te wisselen en we spreken af dat ik de volgende keer als ik in Zuid Afrika kom hem op zoek in z’n hometown East Londen, een waanzinnig mooie baai met een klein dorpje tegen de bergen aan geplakt waar je ook fantastisch kunt surfen. Ook raak ik aan de praat met een man uit Slovenië die vol passie vertelt over zijn hometown Ljubljana en hij laat prachtige foto’s zien. Uit dit gesprek volgt ook een uitwisseling van contactgegevens want ik moet beslist daar eens naartoe komen want hij laat me graag zijn prachtige stad zien. Ook hij heeft al veelvuldig rondgereisd in Zuid Afrika en geeft me goede tips, waaronder een leuke hike om hier in de omgeving te doen. Ik besluit dat ik die morgen doe na een ochtend surfsessie. Ondertussen heb ik weer contact met Josefine die de volgende ochtend zal arriveren in hetzelfde hostel. We spreken af elkaar in de middag te treffen nadat ik terugkom van het surfen.

Fris en fruitig sta ik de volgende ochtend met m’n board te turen over de zee. De golven zijn lekker wild maar als ik een beetje voorin blijf moet het te doen zijn. Off we go! Na een uur ben ik al best moe, het is een behoorlijk gevecht met de golven. M’n arm- en schouderspieren worden behoorlijk op de proef gesteld, en die zijn nog wel wat moe van gisteren. Soms best frustrerend met surfen, je hoofd wil nog lang niet stoppen, maar je spieren zijn kapot. Ah well, it’s part of the game 💁‍♀️ Ik neem even een korte break waarna ik de zee weer in ren. Nog even lekker wat golfjes pakken. Moe maar voldaan sluit ik de surf sessie af met een lekkere koffie en carrotcake. Ik ga even chillen in de tuin van het hostel en wacht tot Josefine arriveert. Het is een super leuk wederzien en we besluiten in de middag samen de hike te doen bij Kabeljous natural park, wat naast Jeffrey’s Bay ligt. We nemen we locale minivan taxi en deze vraagt of we haast hebben om daar te komen. Natuurlijk niet, dit is Afrika, let’s take it easy! De minivan moet namelijk verschillende passagiers nog afzetten in de dorpjes de andere kant op. We besluiten juist van deze spontane de-tour te genieten en nemen het lokale leven in ons op. Ondertussen raken we in gesprek met de taxi medewerker over het lokale leven en daily struggles zoals alcohol en drugsmisbruik. Helaas zijn er behoorlijk wat mensen die hun problemen wegdrinken of drugs gebruiken om te “ontsnappen” aan dagelijkse problemen in de townships. Schokkend genoeg gebeurt dit al bij kinderen vanaf 11 jaar... niet voor te stellen. Ook zijn er regelmatig dronken bestuurders die dodelijke ongelukken veroorzaken. Zo verloor de taxi medewerker zijn moeder en broer in een dergelijk ongeluk. Heel triest. De overheid doet jammer genoeg te weinig om de problemen in de townships aan te pakken en kinderen die in arme gezinnnen opgroeien hebben weinig zicht op een kansrijker leven dan hun ouders wegens gebrek aan toegang tot bijvoorbeeld goede scholing. Helaas is studeren alleen betaalbaar voor de gezinnen met voldoende geld want je moet het volledig zelf betalen. Zo zonde om te horen dat juist de kinderen die zo gebaad zouden kunnen zijn bij goede scholing om zo de kans op een beter leven te vergroten hier geen toegang toe hebben. Alleen met hoge cijfers kun je een aanvraag doen voor een tegemoetkoming van de overheid. Maar goede schoolprestaties vallen meestal ook samen met goede leefomstandigheden en goede hulpbronnen zoals ouders die ook gestudeerd hebben. Het is dus een vicieuze cirkel waar deze minder bedeelden in leven. Er is nog een hoop te doen op dit vlak...

Aangekomen bij het natural park spreken we af dat ze ons twee uur later weer hier ophalen. Het natural park zit namelijk niet op de route van deze taxi, maar hier in Afrika kun je altijd vragen of je voor een kleine extra vergoeding iets verder weg dan de eindstop kunt worden weggebracht. Zo regel je dat! Heerlijk toch. We maken een prachtige wandeling door het park, langs een rivier die uitmondt in de zee. We genieten van de omgeving, de stilte, mooie vogels, harde wind en interessante gesprekken. Exact twee uur later arriveren we terug bij de ingang en de minivan taxi arriveert ook zojuist, precies op tijd! Wauw. Helaas ontdekt Josefine dat ze haar camera bij een tussenstop heeft laten liggen, ongeveer 20 minuten wandelen van de ingang vandaan, wat betekent dat ze 40 minuten nodig heeft om het op te halen.... shit. Ze heeft haar hardloopschoenen aan en besluit het al rennend te gaan halen, in de hoop dat ze dan binnen ongeveer een halfuur terug is. We verontschuldigen ons aan de taxi chauffeur en medewerker en vragen of ze het erg vinden om zo lang te wachten. Hopelijk niet want het wordt ook snel donker. Oeps! Het is geen enkel probleem zeggen ze. Wat heerlijk toch dat mensen hier niet volgens zulke strakke schema’s leven. Terwijl Josefine het park in rent praat ik verder met de jongens en leer ik wat van de lokale taal. Ik wil het Xhosa graag leren want ze spreken met kliks, super gaaf!! Helaas kan ik de uitspraak hier niet opnemen maar, take a look at this:

Hello - Molo
How are you - unjani
I’m fine - ndiphilile
And you? - unjani wena
I’m fine too - ndiphilile nam

Voor de geïnteresseerden zal ik bij terugkomst de woorden met kliks voor je uitspreken.

Een halfuur later komt josefine met haar camera terug en worden we afgezet bij ons hostel. Een hele ervaring rijker koken we een heerlijke maaltijd en eten in de tuin. Ondertussen komen de kids steeds weer gezellig bij ons spelen en vinden ze het fantastisch dat we nu wat woorden in hun moedertaal kunnen spreken. Het is zo leuk om via de lokale taal met mensen te kunnen communiceren! Al is het maar een beetje, het wordt altijd enorm gewaardeerd. Na een heerlijk avondje op tijd naar bed voor mijn rit naar Wilderness morgen. Dat moet een prachtige bosrijke omgeving aan zee zijn, ben benieuwd!

Geschreven door Sarah.globbetrotter