24 juli:
Hoi tante Mia, leuk dat je meeleest!
Rond acht uur vertrekken we. Zo'n anderhalve kilometer klimmen later zitten we weer op de Via Francigena. We gaan door de stadspoort een flink stuk omlaag, wat we enkele honderden meters later uiteraard weer omhoog moeten. Al snel lopen we door een natuurgebied dat ons doet denken aan een jungle of een kilometers lange rit in de Droomvlucht. Heel erg mooi! Wanneer we dit gebied uitgaan en nog over wat boerenpaadjes lopen, arriveren we in Sutri. We bezoeken het amfitheater en strijken daarna op het pleintje in het historisch centrum neer. Op zo'n honderd meter daar vandaan is onze overnachtingsplaats;een piepklein maar mooi ingericht huisje. Na wat rusten gaan we wandelen en boodschappen doen. Ik kook weer en Lars eet. En eet. En eet. Dat voelt goed voor moeders ;-)

25 juli:
Vandaag gelukkig bijna niet klimmen, dat blijft lastig voor mij (met bepakking). Na een mooie wandeling komen we in Monterosi aan. Na een koffie in een pelgrimsbar kopen we een flesje wijn en lopen naar het meer. Daar gaan we in de schaduw van een grote boom zitten en eten ook de olijven die over zijn van gisteren. Lars belt nog wat modellen bureaus, wat later resulteert in twee afspraken in Milaan op 31 juli. Hij is trots. Daarna gaan we op zoek naar ons huisje. De eigenaar mailde me dat de sleutel in de bloempot lag. Na wat zoeken vinden we deze eindelijk. Ik doe een wasje, we rusten wat, leggen een kaartje en gaan eten.

26 juli:
Het ontbijt wat bij de accommodatie zit inbegrepen, houdt in dat we in een barretje aan de overkant koffie en een croissantje kunnen krijgen. We kopen er een flesje sap bij en al voor zeven uur zijn we weer op pad. Rond half negen komen we bij Monte Gelato, blijkbaar beroemde watervallen (in de buurt ;-)). We blijven er een tijdje, het is er lekker koel. Daarna leidt de wandeling ons nog over mooie bospaadjes. Als we het bos uitkomen en we er bijna zijn, blijkt het dorp (Campagnano) nogal hoog te liggen. Wéér klimmen en niet zomaar, Lars heeft de volgende dag voor het eerst spierpijn. In eerste instantie lijkt het maar een suf dorp maar al snel blijkt dat niet waar te zijn. Het is er heel mooi en levendig. We hebben hier een nogal groot huis voor ons alleen, met een geweldige keuken en balkon met geweldig uitzicht. Ik wil eigenlijk weer koken, maar Lars wil graag uit eten. Na wat discussie wint Lars. Ik zoek een restaurant dat iets verder weg ligt. Daar aangekomen ben ik even bang dat het te duur is. Maar het wordt misschien wel de leukste avond uit eten. Het eten is geweldig lekker, hond Otto wordt meteen onze vriend en de eigenaar/chef komt een hele tijd praten. Vooral met Lars over het vak en over het belang van reizen en ervaring opdoen. Zeer tevreden gaan we naar huis en genieten na op het balkon. Pas heel laat gaan we slapen, het is toch te warm.

27 juli:
Mooie wandeling richting Formello. We stoppen bij het kerkje van Madonna del Sorbo, zetten een stempel in ons pelgrims paspoort en doen een donatie. Wanneer we verder wandelen stopt een pelgrim op de fiets voor een praatje. Hij komt uit Frankrijk en is begonnen in Zwitserland. In Formello checken we in bij de bed and breakfast. Dat ligt in een heel schattig steegje. We worden hartelijk ontvangen met fruit en water. We rusten wat en drinken daarna wat bij een barretje. We zien het weer wat omslaan. Het gaat harder waaien en de zon verdwijnt achter wolkenstapels. Ik wil graag naar het Etruskisch museum, Lars gaat met frisse tegenzin mee. Wanneer we het kantoor binnenstappen lijken ze nogal verbaasd over ons bezoek. We willen tickets kopen, maar in plaats daarvan gaat het kantoor op slot. We krijgen een privé rondleiding. De vrouw vertelt eerst alles in het Italiaans, daarna vertaalt de jongen (van Lars zijn leeftijd) het in perfect Engels. Lars en hij hebben een klik. Hij en zijn familie emigreerden naar Florida, maar de zomers brengen ze in Italië door. De rondleiding is erg leuk. We leren veel en onze vragen worden uitgebreid beantwoord. Daarna beklimmen we de toren én zien in de verte Rome liggen! We vragen wat de kosten zijn, maar het blijkt allemaal gratis, zelfs een donatie wordt niet geaccepteerd. We tekenen het gastenboek en bedanken ze uitgebreid. Zelfs Lars vond het leuk :-). Daarna ploffen we neer op hetzelfde terras, waar we de eerste Nederlandse pelgrims ontmoeten. Een stel dat op de fiets vanuit Maastricht is vertrokken. We praten een tijd, tot ze weer op de fiets stappen. Ze willen vandaag nog in Rome aankomen, want er is slecht weer voorspeld. We eten op een pleintje 50 meter van onze slaapplek vandaan en gaan tevreden slapen.

28 juli:
Midden in de nacht word ik wakker van hevige regen en onweer. Lars slaapt als een roosje en wordt nergens wakker van. Ik slaap er slecht door en denk: Wat nu valt, valt morgen niet. Helaas houdt de regen maar niet op. Om zeven uur hebben we ontbijt gereserveerd. We twijfelen wat te doen. Lars wil lopen, we zijn immers pelgrims. Ik denk aan het klimmen en dalen en aan de zandpaadjes die in gladde klei veranderen. Het lijkt me niet verantwoord. Bovendien met onweer en bliksem door een natuurgebied lopen? Nope.
De eigenaren laten ons de beelden van het noodweer op televisie zien. Het is echt niet verstandig om te gaan lopen. Een tegenvaller, aar het is niet anders. We worden met de auto naar onze volgende accommodatie gebracht. Zó aardig! Deze één na laatste dag van ons avontuur brengen we dus door in het hotel, met Netflix, dit reisverslag schrijven en wat dutten. Vanavond eten we hier. Meer doen we niet vandaag. Ja, praten over morgen. De dag dat we in Rome aankomen. Vreemd.......

Geschreven door Sandra-en-lars.geniet