Ik zat op de bus terug naar België en ik dacht er aan dat ik een vat van goede vriendinnen ging missen. Tegelijkertijd had ik ook het gevoel dat Praag echt wel de moeite waard was. Al de herinneringen die we gemaakt hebben en het mooie Praag dat we toch wel van top tot teen hebben bezichtigd was een reis om nooit meer te vergeten. Door heel de week was er een open sfeer waarin iedereen tegen elkaar iets zei en elkaar hielp.

Eerlijk gezegd weet ik niet meer zoveel over de geschiedenis, monumenten of de gebouwen van Praag. Ik weet wel dat er een gebied het kampa-eiland noemt en dat daar veel rare en vooral enge gebeurtenissen plaatsvinden ’s nachts. In het begin van de week bij de rally hebben Lien en ik ons heel hard geamuseerd. Omdat we de mannen van TW achtervolgde zijn we niet verloren gelopen maar hebben we toch wel een zware helling beklommen die eigenlijk niet beklommen moest worden. Maar het uitzicht dat we toen hebben gezien was zeker een aanrader zoals de vele uitzichten in Praag. We waren wel niet eerst aangekomen maar we hebben lang aan de leiding gestaan en deelnemen is belangrijker dan winnen.

De tweede rally was ook wel leuk maar dit viel iets tegen omdat we hierbij niet direct de antwoorden vonden omdat we al redelijk moe waren van de late avonden en de vroege ochtenden. De baby’s op het kampa-eiland vond ik wel een leuk kunstwerk, deze hingen ook op de televisie toren van Praag.
Ik ben zelf niet naar de televisie toren geweest maar ik heb deze wel zien staan vanop een berg waar we weer een mooi uitzicht hadden op Praag. Deze berg zijn we opgeklommen samen met Mr. Weemaes na een uitstap aan het legermuseum. Dit was een heel interessant museum maar het was spijtig dat alle documenten in het Tsjechisch waren. Voor de rest waren alle teksten wel in het Engels dus dat viel goed mee. Naargelang dat het zo’n boeiend museum was ben ik in slaap gevallen op een stoel.

In slaap vallen op een stoel was dan ook wel een van mijn beste kwaliteit in Praag. Tijdens het eerste deel van het concert in Praag ben ik in slaap gevallen omdat dit deel- redelijk saai was en er niet veel zware klanken in het stuk voorkwamen. Gelukkig had ik Lien naast mij zitten die mij elke keer terug bij het concert bracht. Het tweede deel vond ik veel leuker om te horen omdat het voor mij op filmmuziek leek. Later op de avond was het nog plezanter omdat we dan met veel personen van de klas iets zijn gaan drinken. Later op de avond hebben we nog een paar grappige momenten meegemaakt met de leerkrachten die niet zo blij waren met het vele lawaai op de gangen.

In het hotel op onze kamer zat de sfeer er ook altijd in en de gang waarop we lagen was helemaal gevuld met de mensen van onze school. ’s Avons werd er al wel eens UNO gespeeld op de gang en kwamen de Italianen die in hetzelfde hotel logeerde meespelen. Ik dacht dat Italianen knappe mensen waren maar ik denk dat ik me hierin heb vergist.

Aan deze momenten dacht ik graag terug toen ik in de bus naar huis zat. Deze momenten en nog veel meer vertel ik dan ook als iemand mij vraagt hoe mijn buitenlandse reis was geweest.

Marie Jacobs

Geschreven door Praag2015