Mijn voorlopig laatste wandeling van werk naar huis via een inmiddels zo vertrouwde route was bepaald niet de meest aangename: wàt een weer!
Het eerste stuk, waarbij ik voornamelijk oostwaarts liep, zag ik een behoorlijk blauwe lucht voor mij en scheen een zwak zonnetje op mijn rug (eerste foto). Best lekker!
En toen verdween de zon en werd ik getrakteerd op een licht hagelbuitje. Langzaam maar zeker werd het van schuin achter mij steeds donkerder en op enig moment begon het te hagelen, echt niet normaal meer! (foto 2) De regenponcho die ik in allerijl over mij heen had gegooid beschermde me wel lekker tegen het nat worden, maar ondertussen blies de wind de hagels keihard tegen mijn wangen en in mijn ogen. Toen het te erg werd ben ik gestopt met lopen en ben ik tegen een boom gaan staan wachten tot de bui over was gewaaid, met mijn achterste naar de wind; een trucje dat ik heb afgekeken van koeien en paarden. Zo leek het meteen een stuk minder rotweer 😀.
Na een paar minuten was het droog en ben ik verder gelopen, terwijl achter mij de volgende buien alweer aan kwamen drijven.
Heel raar misschien, maar ik geniet ondanks de nattigheid toch altijd enorm van de aanblik van zo'n dik en dreigend wolkenpak waar je de vlagen regen (of hagel) uit ziet waaieren.
Dus voor ik het wist was ik al weer thuis met de laatste 10 voorbereidingskilometers in de benen. Ik ben klaar voor het grote werk.

Geschreven door Paula.op.pad