Hué, Vietnam

Vietnam, Hué

Na onze treinreis waarbij we onze coupé met nog 5 andere Vietnamezen, 3 volwassenen en 2 kinderen, (ja, dat past dus op 2 bedjes) deelden, kwamen we aan in Hué. Het was nog vroeg in de ochtend, dus besloten we eerst naar ons guesthouse te gaan voor het al te warm werd om met onze backpack te lopen en daarna ergens wat te gaan eten. Maar zelfs in de ochtend was het al goed warm en het duurde dan ook niet lang voor we stiekem toch een beetje spijt hadden dat we niet voor een auto met airco waren gegaan, ook al was het niet eens zo ver lopen.
Na een beetje bijgekomen te zijn van de treinrit besloten we na veel wikken en wegen een scooter te huren en de omgeving te verkennen. De scooters hier zijn namelijk anders dan de scooters die wij thuis gewend zijn. Hier zit er al gauw 125cc in en haal je met gemak 100 km/u! Maar goed, we hadden gehoord dat er een verlaten waterpark in de buurt zou zijn, en het leek ons toch wel leuk om te gaan bekijken. Met behulp van google maps bepaalden we waar het ongeveer zou moeten zijn en gingen we op pad. Zoek naar Hồ Thuỷ Tiên, en het is niet te missen. Na iets van 20 minuten rijden hadden we het gevonden en kwamen we aan bij het verlaten waterpark. Uiteraard wordt hier ook geprobeerd te verdienen aan de toeristen en moet je een klein bedrag betalen om het park in te mogen. Het was veel te warm om ons hier druk om te maken, dus gaven we de beste man het geld (omgerekend ook maar 1,80 euro) en mochten we door.
Van wat we hebben gehoord en gelezen is het park ondanks een investering van 3 miljoen dollar nooit afgebouwd en sindsdien verlaten en overgenomen door de natuur. Het park bestaat uit een groot meer met daar omheen verschillende zwembaden met glijbanen. Bij binnenkomst was het eerste wat we tegenkwamen een soort amfitheater met een bad waar het plan was om watershows te geven. Nu is het slechts gevuld met wat regenwater.
Verderop kwamen we de zwembaden met de waterglijbanen tegen. Ondanks dat het ontzettend warm was hebben we maar geen duik genomen in het zwembad. Ook hier waren de baden gevuld met groenig regenwater en weet ik veel wat voor andere viezigheid. Uiteindelijk kwamen we uit bij de trap naar de glijbanen. Het zag er eigenlijk allemaal nog hartstikke goed uit en er waren zo te horen ook al mensen boven, dus waagden we het erop om ook maar een kijkje te gaan nemen. Bovenop zat een groepje lokale jongeren in de schaduw en de wind een biertje te drinken. Het was hierboven inderdaad een stuk koeler, dus besloten wij ook even een pauze in te lassen en vanaf ons uitkijkpunt het park te bekijken.
Na onze lunchpauze gingen we weer een stukje verder het park in en kwamen we een ander groepje toeristen tegen. Een van de jongens was onderuit gegaan met z'n scooter en had daardoor een fikse schaafwond op de bovenarm opgelopen. Dat liet maar weer zien dat we goed op moesten passen.
Even verderop kwamen we uit bij de draak, de hoofdattractie midden in het meer. In de draak zelf zijn allemaal kapotte aquariums, maar je kan ook helemaal naar boven lopen totdat je bij de mond bent. Voor zo ver we konden zien heb je vanaf hier een prachtig uitzicht! Wij durfden alleen niet helemaal tot het einde te lopen omdat we niet wisten hoe stevig het nog was.
Na een paar uurtjes rondlopen hadden we alles wel gezien. Het is erg bijzonder om door zo’n vervallen en verlaten park te lopen, het gaf een beetje en post-apocalyptisch gevoel. Alles was achtergelaten zoals het was en de natuur die langzaamaan alles weer overneemt.

De volgende dag gingen we ook weer de hele dag op pad. Via ons guesthouse hadden we namelijk een tour geboekt waarmee we onder andere naar de Vinh Moc Tunnels gingen, de andere reden van onze tussenstop in Hue. In Ho Chi Minh heb je de wat meer bekende Cu Chi tunnels, maar we hadden gehoord dat die echt ontzettend toeristisch waren en dat de Vinh Moc tunnels daarom leuker zijn om te bezoeken.
Normaal zijn we niet zo van de tours, maar de tunnels waren vrij ver weg en met deze tour zouden we met een klein groepje ook nog andere bezienswaardigheden zien. Zo gingen we onder andere naar de demilitarized zone, de scheidingslijn tussen het vroegere communistische Noord- en Zuid-Vietnam, die ondanks de naam een van de zwaarst gebombardeerde gebieden was in Vietnam. Zelf vond ik de tunnels het meest interessante van de tour. Eerst gingen we naar een klein museumpje voor wat meer achtergrondinformatie, waarna we zelf ook de tunnels in gingen.
De tunnels werden gebouwd als toevluchtsoord voor de dorpsbewoners tijdens de heftige bombardementen. Er leefden tientallen families die elk een kamer hadden, maar er waren ook waterputten, keukens en medische ruimtes. Er zijn zelfs 17 kinderen geboren! De tunnels waren vrij hoog waardoor je op sommige punten rechtop kon staan, maar ook ik moest regelmatig gebukt rondlopen. Het is haast niet voor te stellen dat je zo jaren moet leven!
Op de terugweg stopten we nog bij een aantal militaire begraafplaatsen. Wat ons opviel was dat de meeste graven helemaal geen naam hadden. De graven die wel een naam hadden waren vaak van soldaten die nog geen 20 jaar oud waren..

Al met al waren het twee interessante en indrukwekkende dagen. We hebben (nog) geen vergelijkingsmateriaal met de tunnels bij Ho Chi Minh, maar voor wie meer wil weten over de oorlog en de tunnels zonder andere toeristen is deze tour zeker de moeite waard! Bij de tunnels kwamen we namelijk maar 1 ander groepje tegen.




Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.