Taman Negara, Maleisië

Maleisië, Kuala Tahan

Het eerste wat ons opviel toen we aan waren gekomen in Taman Negara was de warmte en de hoge luchtvochtigheid. Bij de minste of geringste inspanning brak het zweet ons uit. En we hadden nog geen accommodatie geregeld, dus we waren blij toen we er eentje vonden inclusief airco. We hadden in ieder geval bedacht dat we maar geen lange trekkingen door het regenwoud zouden gaan maken.

Om het park in te mogen moesten we eerst een permit kopen aan de andere kant van de rivier. Om hier te komen moest je eerst met een klein bootje dat de hele dag heen en weer pendelde. Het ritje duurde nog geen 30 seconden, maar je moest soms nog even wachten op een soort vlot wat als aanlegsteiger functioneerde en alleen dat gewiebel zorgde er al voor dat Pim zich lichtelijk zeeziek voelde. Maar gelukkig hadden we al snel weer vaste grond onder onze voeten en ging het weer goed. Op diezelfde steiger zaten ook allerlei restaurantjes, maar daar hebben we maar niet gegeten;)
Omdat het vrijdag was, was het park en de canopy walk, een pad van hout en touw hoog tussen de bomen, die wij wilden doen al gesloten. We hebben toen maar een ijsje gekocht bij een winkeltje om wat af te koelen en op de terugweg zagen we nog een hornbil (vogel) op het dak bij het restaurant. Toch maar goed dat we een kijkje zijn gaan nemen bij het park, want die vogels zijn kennelijk redelijk zeldzaam en worden niet vaak gezien in het park.

De volgende dag hadden we meer geluk en konden we dan eindelijk de canopy walk doen. De route er naar toe was nog geen 2 km en je zou dus verwachten dat je er zo zou zijn. We hebben er bijna een uur over gedaan. Zelfs in de schaduw van de bomen was het ontzettend warm en gutste het zweet van ons af. Lekker ranzig detail, maar we wilden het jullie niet onthouden;)
De canopy walk was tot 45m hoog en ongeveer 500m lang. Ik ben niet zo’n held als het op dit soort dingen aankomt, maar dit is goed te doen. Tenzij je Pim die zo subtiel als een wilde olifant over die hangbrug heen banjert achter je hebt lopen waardoor je alle kanten op wiebelt op 40 meter hoogte. Maar na een verzoek van mijn kant ging het beter en hebben we het, beide, overleefd;P Na de canopy walk hadden we er wel weer genoeg van en waren we wel toe aan een koud drankje en vooral ook een douche. Ook hadden we bedacht dat we nog naar Borneo wilden en het regenwoud daar zou ook meer dan de moeite waard zijn.

De volgende dag wilden we weer terug richting Kuala Lumpur om vanaf daar een vlucht te nemen richting Borneo. We moesten hiervoor eerst een lokale bus naar het grote busstation in Jerantut hebben en bij de bushalte kwamen we een vriendelijke man tegen die met de auto ook die richting op moest. Hij stelde voor dat we mee konden rijden voor hetzelfde geld als een buskaartje zou kosten zodat hij wat geld voor de benzine terug verdiende en wij niet hoefden te wachten en een directe rit naar het busstation zouden hebben. En zo hadden we ineens een privé chauffeur die ons keurig bij het busstation afzette en aan het eind van de dag waren we voor de 2e keer weer in Kuala Lumpur. Dit vonden we niet heel erg, want nu konden we nog een keertje van het streetfood in China town genieten;)

Tijdens ons extra dagje in Kuala Lumpur hebben we nog een shopping mall bezocht waar zelfs een achtbaan in te vinden was! We hadden inmiddels al wat malls bekeken, maar dit was toch wel de meest bijzondere van allemaal. Helaas deed de achtbaan het niet toen wij er waren, anders waren we zeker een rondje meegegaan;) Toen we vervolgens weer een rondje over de markt liepen voor wat streetfood kwamen we een stalletje tegen waar durian werd verkocht. Durian is een grote stekelige vrucht die enorm schijnt te stinken, in zo’n beetje elk hotel hing dan ook een plaatje van een durian met een groot, rood kruis erdoor. De meeste toeristen vinden het dan ook niet te eten, maar je moet het gewoon geprobeerd hebben als je in Maleisië bent. Dus zodoende kochten we een klein bakje met gesneden durian. Tot nu toe viel de stank nog wel mee, dus we dachten misschien valt het allemaal wel mee. Nou, mooi niet dus. Toen we beide een stukje hadden opgepakt, je krijgt er zelfs plastic handschoentjes bij, kwam de walm ons tegemoet. Het zag er ook niet erg appetijtelijk uit, maar we waagden het erop en namen een hap. De beschrijving van Pim, die overigens gelijk een heel stuk in z’n mond stopte in plaats van een klein hapje te proberen,: “Het smaakte als het waren als een soort rode ui die gebakken is en gepureerd is naar een soort pussige samenstelling die ik graag wil vergelijken met een soort dikke made die je openbijt.” We hebben de rest maar laten staan.
Hierna hebben we de vieze smaak maar snel weggespoeld met een noedelsoepje in een klein zaakje ergens in een zijstraatje. Ik had het niet verwacht toen ik het zaakje zag, maar de noedels waren verassend lekker en dat voor nog geen 4 euro met z’n tweetjes!


Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

Tja de tropen zijn warm en klam, daarna is een douche meer dan welkom, gaaf die canopywalk, maar ook dat zal wel weer zweten zijn. Wees blij dat de achtbaan niet open was, als op die vlot al zeeziek werd......

Ferry 2017-05-30 06:32:14

Inmiddels ook deserve vrucht morgen aanschouwen en ruiken, het bevreemd me hoe druk het big die kraamjes toch is door de lokalo's

Ferry 2017-05-30 06:34:26

Hoi, wij hebben toen ook de canopy-walk gedaan in Taman Negara gedaan. Was erg leuk, goed om terug te zien.

Ton de Rooij 2017-06-02 10:09:08
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.