Vandaag was de dag ... paragliden!
We moesten om 9 uur 's ochtends klaar staan en na een half uurtje extra wachten werden we opgehaald door een jeep. We reden langs de paraglide-winkel om de piloten op te halen. Je kan tijdens de vlucht foto's laten maken en dan nemen ze een go-pro selfiestick mee, dat wil je natuurlijk wel!
We gingen op weg naar de berg, dat zou ongeveer 40 minuten duren. Bij elke minuut die voorbij ging voelde ik me steeds zenuwachtiger worden. Misschien ook omdat de bestuurder van de jeep nogal voorbij sjeesde langs de steile hellingen.. Ook gaf hij af en toe aan dat we een ''jeep massage'' gingen krijgen. Nou, dat voelde meer als een shake in een blender! Erg fijn zo'n jeep massage, maar door de spanning moesten we er keihard om lachen. Ondertussen werd de grond beneden werd steeds dieper en de weg steiler. De chauffeur gaf ook aan dat we nu even ''off road'' gingen. Toen heb ik toch maar even heel goed m'n schoenen bekeken. Volgens mij komt hoogtevrees met de jaren, ik weet het nu eigenlijk wel zeker.
Eenmaal aangekomen met natte handen van de spanning klommen we uit de jeep. Het was erg druk op de berg, want dit dé plek om te paragliden. De helling was steil en zoals op de foto te zien, leggen ze daar de paraglides neer. Ik kreeg een tuigje om en werd vastgemaakt aan mijn begeleider. Hij legde me uit wat me te wachten stond: drie seconden rennen van de berg. Jeej! Dus ik maar hopen dat dit niet zo'n verhaal wordt voor in het nieuws, ''paraglide beek toch niet goed vast te zitten''... ;)
Nou, toen was het moment daar en na drie seconden vlogen we letterlijk van de berg. Ik was gelijk al m'n zenuwen kwijt en vond het fantastisch. We vlogen over de helling en gingen steeds hoger. De toppen van de Himalaya's waren ineens heel dichtbij! Ik vond het ontzettend cool en werd ondertussen elke 5 seconden vastgelegd met de go-pro (camera). Van te voren had ik al bedacht dat ik ontzettend ging poseren. Cheese, cheese en nog eens cheese! En dat dan elke 5 seconden. Ik had namelijk van een andere meisje haar foto's gezien en die waren nogal zonder lach. Ze vond haar eigen foto's ook niet zo leuk. Dus waande ik me als Doutzen Kroes herself en poseerde er op los.
Na ongeveer 20 minuten in de lucht was het tijd om te landen. Ik kreeg de instructie dat ik alleen ''moest lopen''. Dat was een makkelijke opdracht. De landing ging heel rustig en ik liep weer over de grond.
Het was zo leuk! Ik wil nog wel een keer...
Geschreven door Lisanneinnepal