Een treinverhaal vandaag.
Na een stevig Chinees ontbijt en wat inkopen voor eten in de trein, zijn we richting het station gelopen. We waren vroeg, maar gelukkig mochten we weer in een soort van Viproom plaatsnemen. Dat was mogelijk omdat we softsleeper kaartjes hadden, of omdat we buitenlanders zijn, die op tijd gewaarschuwd moeten worden om naar het perron te gaan.
In China mag je pas naar het perron als de trein er is. Dan gaat er een hek open en worden daar de kaartjes gecontroleerd of bij het treinstel waar je een plaats gereserveerd hebt.
Eenmaal binnen lever je het kaartje in en wordt je gewaarschuwd als je er uit moet.
De trein was een half uur te laat, dus ik werd al een beetje zenuwachtig.
In de trein bleken we onze coupé te delen met een jong gezinnetje met een zoontje.
Het viel niet mee voor het kindje om aan ons te wennen. Wie konden ook niet met hem praten.
Met wat gebarentaal en wat vriendelijk lachen ging het na een middagslaapje beter.
De moeder bood ons steeds wat te eten aan en ik probeerde dat ook, maar zij vond uiteindelijk dat we wat druiven moesten aannemen en iets in een plastic zakje.
Het leek in eerste instantie op vijgen, daarna had het een dropsmaak maar aan de stier op het pakje bleek het een gedroogde vleessnack.
Het jongetje kreeg na een hele tijd aansluiting met wat grotere kinderen en dat was zeker voor de moeder een hele opluchting.
Ondertussen zagen we wel een mooi maar toch vaak droog landschap voorbijtrekken.
De trein rijd erg traag, dus voorlopig is Beiing nog ver weg. Welke route hij neemt blijft gissen.
De gele rivier hebben we gezien en we hoopte de Muur en de Mongoolse grasvlakten,
Maar nu is het donker (21.00u) en zal het blijven tot ongeveer 07.00u morgenochtend.
De verwachting is dat we om 14.00u in Beiing zijn, dus ik ben benieuwd wat we morgenochtend gaan zien en of we wat kunnen slapen.

Geschreven door Liesbeth.is.weg