Dag 2

De wekker gaat erg vroeg. Lux is meteen wakker en springt bijna uit bed. Fay heeft wat meer moeite met opstaan en blijft half slapen terwijl ik haar op bed aankleed. We pakken onze spullen in en gaan naar het restaurant. Omdat we wat vroeg zijn, gaan we eerst naar het dek om de zonsopkomst te bekijken. Prachtig! Het is wel fris, dus we gaan naar het restaurant, waar we op opa en oma wachten. Zij hebben de cadeautjes voor Rik bij zich, want hij is vandaag jarig! 35 lentes jong.

In het restaurant is er volop keuze voor een lekker ontbijt. We moeten goed eten, want vandaag staat de Preikestolen op de planning. We nemen stiekem wat eitjes mee voordat we onze spullen uit de hut gaan halen. Na een tactisch plasje gaan we naar de auto. Het is ongeveer 40 minuten rijden naar het startpunt van de wandeling, al duurde de rit voor ons iets langer omdat we verkeerd reden. Vanaf nu mag de rode Renault voorop rijden.

Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen, sloeg de paniek toe bij oma. Ze twijfelt of ze de wandeling wel aankan en wil eigenlijk niet beginnen. De Preikestolen, of Pulpit Rock, is een iconische klif in Noorwegen, gelegen 604 meter boven de Lysefjord. De hike naar deze rotsformatie is 8 kilometer lang en duurt ongeveer vier uur, (wij deden er iets langer over) met een hoogteverschil van 500 meter. Het pad leidt door diverse landschappen, waaronder bossen en moerassen. De Preikestolen is ook gevormd door de ijstijd, wat bijdraagt aan zijn unieke uiterlijk. Gelukkig zet ze door en starten we aan de 4 kilometer lange, steile wandeling naar boven. Het is pittig en zwaar; we zweten, hijgen en puffen. Ons motto is "slow and steady" en we nemen regelmatig pauzes om op adem te komen. De kinderen vinden het geweldig en het doet ons denken aan de Trolltunga, die we 9 jaar geleden hebben gelopen. In de laatste kilometer beginnen de kinderen te klagen. Ik besluit door te lopen om het momentum erin te houden. Boven kunnen we rusten en op opa en oma wachten. Dit gaat goed, en we wandelen rustig verder. Bovenaan vindt Rik het spannend; hij is niet dol op hoogtes en de kinderen zien geen gevaar. Het is soms schrikken als ze dicht bij de rand komen. Op de Preikestolen maken we een foto, maar niet met ons vieren, want Rik durft niet. Gelukkig komen opa en oma ook al snel boven. Het is gelukt!

We rusten uit, eten wat, drinken wat, en de kinderen krijgen een verrekijker van oma. Dan is het tijd om Rik zijn verjaardagsprestatie vast te leggen. Hij trekt zijn gekregen shirt aan en poseert met de 35-jaar-vlaggetjes voor een foto. Rik wordt spontaan 30 jaar ouder wanneer Lux zich verstapt in een gleuf maar gelukkig is er niets aan de hand behalve de schrik.

Dan beginnen we aan de afdaling. Normaal gesproken makkelijker dan omhoog, maar ook dit was pittig. Fay's kleine beentjes zijn moe en ze valt vaak, dus we geven haar een handje. Zo gaat het prima. We besluiten om vanaf een bepaald punt door te lopen met de kinderen en bij de auto te wachten. Opa en oma komen 10 tot 15 minuten later ook aan. We kleden ons om, halen een uitrijkaart en beginnen de rit naar Hovden, waar we de komende dagen verblijven.

Onderweg kijken de kinderen een filmpje op hun tablet. Bij het veerpontje klinkt er ineens paniek vanaf de achterbank: "Mama, ik heb buikpijn." Fay ziet bleek en Rik haalt haar snel uit de auto. Ik maak een spuuglaars klaar (een regenlaars met een plastic zakje erin). We moeten wachten op het pontje, en helaas konden alleen opa en oma's auto mee. Wij moesten wachten op de volgende overtocht, maar dat was niet erg omdat het zonnetje scheen. Eenmaal aan de overkant vervolgden we de weg naar Hovden, een rit van ongeveer 3 uur. De kinderen vallen al snel in slaap en ook ik kan mijn ogen nauwelijks openhouden.

We rijden door een prachtig landschap en zien zelfs sneeuw. Langs de weg lopen schapen, wat Fay geweldig vindt; ze ziet zelfs een pluizig schaap.

De rit duurt lang en we zijn moe. Aangekomen in Hovden laden we de auto uit, maken de bedden op en warmen macaroni op. Na het eten gaan wij met de kinderen even bij de rivier kijken en een rondje lopen. Opa en oma doen boodschappen. Terug in het huisje gaan we relaxen. De kinderen gaan douchen en krijgen hun nieuwe pyjama's aan, die matchen met die van ons. Ze vinden het hilarisch en we maken een foto.

Dan is het echt tijd voor de kinderen om naar bed te gaan; ze slapen binnen een paar tellen. Wij drinken koffie en thee en bekijken de foto's van onze wandeling. Rond middernacht kunnen ook wij onze ogen niet meer openhouden en gaan naar bed. Morgen staat een rustdag op de planning.

Geschreven door Leonies.reisblog