De laatste blog in Nieuw Zeeland… en rara waar heb ik daar tijd voor. Juist ja, op het vliegveld, met een smoothie als vitamineboost voor de kater. 5 maanden zijn omgevlogen, en hoe!
De laatste twee weken nog even genoten van alles hier, en Sebastiaan (nieuwe student uit Amsterdam) ingewerkt die mijn onderzoek overneemt. We hebben nu bijna 96 participants, maar 100 willen we sowieso halen en dan natuurlijk nog de follow-ups bij 6 weken en 6 maanden blijven sturen Mijn laatste aanpassingen gedaan aan mijn paper, die ik vorige week heb ingeleverd en naar Nederland gestuurd en gister mijn presentatie gehad, bij de gastromeeting op vrijdagochtend. Ging verrassend goed! Kon helaas niet alle vragen beantwoorden maar sommige gingen ook wel erg diep, tot het artikel aan toe wat ik de avond ervoor zonder veel op te nemen nog had bekeken.
Heb echt zoveel geluk gehad met Richard, mijn professor. Hij is altijd ontzettend behulpzaam en supportive geweest en ik kon alles vragen. Hij had mij en Sebastiaan vorige week uitgenodigd om bij hem te komen eten bij hem thuis. Was erg leuk om zijn familie te ontmoeten: zijn dochters, die door de kamers raceten en gewoon chips en de meegebrachte stroopwafels van Sebastiaan op hun bord naast het avondeten mochten hebben. Richard zelf, dit keer niet in pak, maar in spijkerbroek met gaten rennend achter zijn kinderen aan. Eerst lekkere borrelhapjes gegeten, en toen lam, salade, gestoofde groenten en verschillende soorten zoete aardappel (kumara) en pavlova met kiwifruit toe. Typisch kiwifood dus. En om het af te maken, biertjes drinken tijdens de ‘All blacks’ (rugby). Dus ‘the ice was broken’ voor Sebastiaan. Jammer dat ik dit niet in het begin had, maar op zich is de omgang met de professor altijd heel informeel geweest. Ik was superblij met m’n eindbeoordeling, een 5 (excellent) gemiddeld voor presentatie, performance en paper en nog eens een mooie aanbevelingsbrief ook. In da pocket dus! En als cadeautje kreeg ik een T-shirt van de Crusaders, het rugbyteam van Christchurch. Dat krijgt elke student dus aan het einde heeft hij een Dutch Rugbyteam bij elkaar. Heb aan iedereen Sarahs carrotcake getrakteerd van de French Bakery en donderdagmiddag nog met wat collega’s van Digestive Health Services waar ik ongeveer elke dag was, drankjes gedaan.
Dus zo langzamerhand van iedereen afscheid genomen… van de week nog gebbqt bij Sarah en Lucas, gisteravond naar een streetmarket met vuurwerk in de haven van Chrischurch, en daarna de kroeg ingegaan en dinsdag met Gaet naar de Blue Man Group gegaan waar hij gratis kaartjes voor had gekregen van een van de gasten in zijn restaurant, die het organiseerde. Zou er nooit zoveel geld voor betalen (sommige tickets 200$!!)– we hadden er wat hogere verwachtingen van -, maar wel leuke avond gehad, met veel muziek, animaties en verf, en drie blauwe mannen dus. De humor konden we echter niet zo waarderen (erg langdradig). .Eigenlijk wou de vrouw van de kaartjes nog drankjes doen, maar ze moest eerst nog alles opruimen, en maar beter ook want dan moesten we sowieso liegen over hoe ‘amazing’ we het vonden.

Met Fem heb ik nog een flinke afscheidsparty gegeven bij haar thuis, met 25 man afgelopen vrijdag. Brak de volgende dag een ontbijtje op de farmersmarket waar we een beetje zaten te grappen met de burgerboys van Bacon bro’s die zeiden dat eentje van hen nog single was van hun. Toen kwamen we met het idee dat ik m’n nummer op het bonnetje van de burger moest schrijven. ‘Ja doen!’ ‘Nee… misschien straks.. ‘‘mm waarom niet? ‘Okee laatste avontuurtje in Nieuw Zeeland.. en ik deed t, liep weg en nog geen 5 min later kwam hij naar mij toegesneld met een gratis burger en zijn nummer erop. Huge en ik zat al bommetje vol van de eerst. ‘Jaa, nu moet jij weer een stap doen’ , zei Fem. Maar hij stuurde al wat en een date gehad, hem aan mijn vrienden voorgesteld gister waar hij nu mee gaat afspreken en nog een laatste burger gehaald vandaag.. (Anders klanten keken jaloers toe waarom deze burger zo enorm belegd werd met extra avocado nog eens haha) En nee, wees niet bang dat ik niet meer terugkomt straks, niks serieus met deze kiwi verder.

Afgelopen zondag hebben Femke en ik nog even lekker gek gedaan, de skietjes onder gebonden en gaan skien in Mount Hut, 1,5 uur van Chrischurch. Het was net open, een klein gebiedje met 3 liften, maar wat was het heerlijk om weer even te skien. Niet het beste weer, maar toch genoten, en heb ook nog nog wat pistes gepakt met wat jongens die we kenden van onze barre tramping tocht in Mount Brown.. Wat kleding te leen gkregen van de voruw van Richard, worstejes mee op brood wat we op de Farmers market hadden gehaald, dus was helemaal prima. Eugene (Femkes auto) was er wat minder aan toe, helemaal bruin en zelfs de nummerplaat was niet meer te lezen, maar dat vond Sebastiaan geen probleem en heeft hem overgekocht. ‘ Het regent er wel weer af’. Tja en verder de laatste twee weken… wat etentjes, even naar de mall, cadeautjes kopen en wat sightseeiing, naar mijn favourite plekken in Christchurch: Taylors mistake, Governentsbay en de Farmers market dus.

Het is altijd een dubbel gevoel om afscheid te nemen, want heb ook heel veel zin om heerlijk vakantie te vieren in Australië, nieuwe avonturen te beleven en mijn familie weer te zien natuurlijk! Van alles en iedereen rustig afscheid genomen, een super tevreden en voldaan gevoel over alles wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en bereikt heb. Mijn Engels is met sprongen vooruitgegaan (zelfs patienten die zeiden dat ze niet hoorden dat ik geen ‘native speaker’ was, vond ik wat te ver gaan, maar wel mooi compliment!) en mezelf op andere vlakken ontwikkeld (wat klinkt dat serieus) en hier gewoon een erg gelukkig persoon geweest en ontzettend genoten! Straks in augustus afstuderen en mezelf dokter noemen, dat wordt nog eens een grote stap. We gaan het zien. Zo maar eens inchecken, een laatste blik op de overmaat aan kiwisouvenirs en hopen op nog een mooi laatste uitzicht over dit prachtige land!

Geschreven door Kiwiaussie