Belofte niet nagekomen, een week geschrikkeld met mijn blog, omdat ik blijkbaar mijn tekst niet gesaved had ☹. De rest van de week was het te druk met de aankomende verhuis en het in orde brengen van de statuten van CT, wat ook wel dringend was voor allerlei redenen. Gisteren verhuisd, vandaag brengen we de statuten naar de notaris! Daarmee zijn we nog niet klaar, nog minstens 2 divisions passeren en natuurlijk overal betalen.
Heel veel mensen geven de geboorte van hun kind niet aan, want dat kost 100$. Over de meeste prijzen valt wel te negotiëren, maar dat is natuurlijk veel te duur. Naast een identiteitskaart, bestaat er ook een Carte d' electeur, die voor vele zaken gebruikt wordt ipv een ID.

Zojuist gelezen in de digitale krant van de standaard "we got him!", awel wij hebben hem ook. De voorbij week klisten we de dief die de kookpotten van CT ,met gaatjes in, had gestolen. Toegegeven graad van criminaliteit ietsje lager dan van Abdesalam😊. Hij had de potten meegenomen om ze te repareren, maar in de plaats daarvan heeft hij ze verkocht. De man in kwestie had de pech dat Rosette, de vrouw die de nacht doet in CT hem herkende, vervolgens Paul , onze chauffeur, en zwarte band karate, verwittigde. Toevallig zaten Zr Georgette en ik ook in de auto en zijn we mee de man gaan klissen. Hiervoor moesten we door de achterwijken van Goma rijden, allemaal lava straten, met veel bedrijvigheid van kleine straatwinkeltjes, scholieren in uniform, moto's, tshukudu's, etc...! Hier kan je huisjes huren voor 10$ in de maand. Daar slapen dan gemakkelijk 10 mensen in. De dief zag er heel armoedig en in mijn ogen zielig uit (zie foto achterin de wagen). Normaal worden die en heel hardhandig aangepakt (lees: in mekaar getimmerd) maar op ons verzoek is dit niet gebeurd. Hij werd in de auto geladen en zijn gereedschap aangeslagen. Er werd afgesproken dat hij dit terugkrijgt als hij de potten terugbrengt of betaalt. Nu voor mij al duidelijk dat deze opties voor hem niet haalbaar zijn.

Vorige blog vertelde ik over Fabrice, de jongen die verdween. Tot op vandaag geen spoor van hem. Wel kregen we vorige zaterdag een iets of wat gelijkaardige jongen binnen, via de division sociale. Hij was op straat gevonden, onder een tropische regenbui. Daar er een vermoeden was dat het onze Fabrice was, zouden ze hem komen tonen, maar ook als hij het niet was, waren we verondersteld hem bij te houden. Hij bleek te kunnen praten (heet Patrick ), wel epileptisch ook, heeft een been dat volledig krom staat en had bulten en verwondingen aan het hoofd. Hij keek met grote ogen toen hij toekwam, duidelijk niet begrijpend wat hem overkwam. Het was erg aandoenlijk hoe de andere kinderen hem onmiddellijk opnamen alsof het de gewoonste zaak was. Hij had heel veel honger. Hij heeft zeker 10 min zijn bord leeggeschraapt. Na 3 dagen is zijn moeder opgedoken. De vader van Patrick heeft aanvankelijk geweigerd om hem als zijn zoon te herkennen. De moeder had het geluk een goede man te treffen en verhuisde naar Bukavu. Zij zorgden zeer goed voor hem. Bleek dat de lokale medicijnman gezegd had aan de moeder, als ze wou dat Patrick beter werd, hij terug moest keren naar zijn echte vader. Wat dan gebeurde. Deze heeft hem verwaarloosd en zo belandde hij op straat. Iemand van de division sociale herkende de jongen en heeft de moeder opgebeld. Zij is dan met de boot naar Goma gekomen. Patrick was echt heel blij om zijn moeder terug te zien en hij gaf ons ook allemaal een dikke knuffel bij zijn vertrek!

Rest me nog om het relaas te doen van de verhuis. Iedereen heeft hier naar uitgekeken en woorden van dank schieten te kort om iedereen die hier financieel toe heeft bijgedragen van harte te bedanken. Wat een wereld van verschil voor hen: licht, ruimte, water (af en toe), electriciteit (af en toe). Dit huis zal een tweetal jaar gehuurd worden, want het is de bedoeling om te bouwen op een reeds aangekocht stuk grond. Eens zij dit zullen hebben, samen met een stuk land om te bewerken en een eigen schooltje, zal het centrum grotendeels op eigen krachten kunnen functioneren.
Er werden nieuwe matrassen gekocht, allemaal overtrokken met simili-leer. Er is ook toevallig een jonge dokter in het centrum belandt, die vrijwillig komt helpen om ervaring op te doen om een beurs te kunnen krijgen om pediater te kunnen worden. Hij is ook begonnen met de kinderen te leren hygiënischer te worden, zodat meer ziektes voorkomen kunnen worden: zo was een toilet met chasse bvb.hen tot nu toe onbekend, tanden poetsen wordt evidenter als je water ter beschikking hebt. Je had ook hun gezichten moeten zien als we overal het licht aan staken! De verhuis zelf is met een gehuurde camion gebeurd. Jammer genoeg is - naar alle waarschijnlijkheid- de chauffeur met 1 van de 26 nieuwe matrassen gaan lopen. Verpestte een beetje het geluk bij ontdekking daarvan.☹
Ondertussen begin ik hier ook wat meer mensen te kennen en heb ik toch al een link gevonden met 30 jaar geleden. Popol, een Antwerpenaar, die hier al al die tijd woont. Hij kende Sam Monteyne, de Bruggeling van 22 die stierf aan malaria en ook Mr thomson, de man die ons Zoba gaf. Deze laatste ligt begraven tussen zijn honden in Goma, zoals hij gewild had.
Last but not least: de 2 naburige vulkanen, Nyiragongo en Nyamulagira, vertonen een verhoogde activiteit. 'S nachts geven ze beiden een mooie rode gloed! Gewoon prachtig! De mensen van Goma bekijken dit wel met gemengde gevoelens want ooit zal hij terug lava spuwen, alleen weet niemand wanneer. Blijkt niet voorspelbaar te zijn!
Kwaheri,
Mama katajina

Geschreven door Katrien.geniet