Gisteren zijn we door de velden naar Gulpen gewandeld. Waarom ik geen verslag heb geschreven komt later aan bod. We kennen het hier niet dus hebben we een kaart gekocht bij het vvv, (vol met groene gele rode en zwarte bolletjes, die samen weer een ketting vormen) zijn we op weg gegaan. We besloten het beroemde Geuldal te gaan verkennen, overal staat de mais zo hoog dat er van het uitzicht naar de Geul weinig overbleef. In Gulpen zie je de stromen wel overal, mooi over de stenen stromend verwerkt in het straatbeeld. Veel jeugd weer in diverse leeftijden die hun eerste dagen school aan het stukslaan zijn met montere wandelingen onder leiding van de meester en zodra hij weg is: landerig gehang en de stouterds: stiekem blowen in de bosjes. De afstanden vielen mee maar de hoogtes niet. Gelukkig was er weinig zon, hoewel het wel erg warm bleef. Ergens onderweg net voor Pesaken zijn we op een bankje gaan zitten, Jo is direct gaan liggen met de kaart op haar hoofd. Binnen 5 minuten lag ze te slapen. Karel nam zijn kans waar en is de boerderij in de verte gaan schilderen. (De laatste tekening was uit 2007) Er was vlakbij een ven waar we een dodaars zijn roep hoorden. Overal huiszwaluwen en boeren zwaluwen, puttertjes en spreeuwen. Ergens bij Crapoel werd het stil, we gingen af van de bolletjes route, de weg werd steil vol met keien en onverhard. Los van de woelende menigte. Bij terugkomst in Mechelen hebben we iets doms gedaan: we zijn direct aan de overkant in de kroeg gaan zitten, lekker binnen in het bruine interieur. Rustig aan de ogen, misschien staat er televisie aan met sport of nieuws. Ieder een vaas met een halve liter wit bier....
bij aankomst in het hotel ben ik (even) op bed gaan liggen en vanochtend om 7 uur werd ik pas weer wakker...vandaar.

Geschreven door Jonikas.reisdagboek