Vandaag alweer de laatste dag in Kyoto.
Dus ik sta vroeg op om de dag zo goed mogelijk te kunnen besteden.
Ik ga eerst ontbijten in een koffietentje bij het station. In de vitrine staan zoals gewoonlijk de plastic voorbeelden. Ik moet me eerst op een lijst zetten en wachten tot ik aan de beurt ben en een plaats krijg. Zoals overal staat iedereen netjes in een rij op zijn beurt te wachten.
Op het tafeltje zit een belletje waarmee de bediening gewaarschuwd kan worden. Ik bestel toast met een spiegelei. Dit zit heel grappig in een kommetje. Ik raak wat aan de praat met een stel uit Taiwan. Ze kunnen opmerkelijk goed Engels spreken.
Het afrekenen gaat niet met een bonnetje, maar met een elektronische kaart.
Vervolgens ga ik op zoek naar de trein van JR (Japanese Railways), die naar de westkant van de stad rijdt. Het is even zoeken, maar ik kom er uit.
De stoptrein doet er ongeveer 20 minuten over. Elk station wordt zowel in her Japans als in het Engels aangekondigd.
Daar aangekomen bezoek ik een paar tempels en een bamboebos.
Ik kijk eerst even rond bij de “Hogonin” tempel. Vooral de tuin rondom de tempel is erg mooi. Jammer genoeg zijn de herfstkleuren nog niet volledig aanwezig. Hiervoor moet je toch nog een paar weken later zijn.
De tweede tempel ligt er vlakbij, de “Tenruy-ji” tempel. Ook hier weer een grote tegen de heuvel liggende Japanse tuin. Deze staat zelfs op het wereld erfgoed.
Vervolgens wandel ik nog even langs het bamboebos, dat wat minder interessant is dan het bos, dat ik eerder heb gezien. Het is hier ook erg toeristisch.

Met een heel klein boemeltreintje met maar een rijtuig rijdt ik richting “Kinkaku-ji, het “Gouden Paviljoen”
Hiervoor moet ik ook nog even overstappen op een ander lijntje. Betalen is makkelijk want er is gewoon een standaard tarief.
Na nog een korte wandeling arriveer ik bij bij het “Gouden Paviljoen”. Dit is duidelijk een grote trekpleister, gezien het aantal bezoekers. Het paviljoen ziet er dan ook prachtig uit en is mooi gelegen in een meer.
Er lopen hier ook veel groepen schoolkinderen met allemaal hun eigen schooluniformen. Als ze ergens moeten verzamelen gaan ze allemaal bij elkaar op de grond zitten, zodat ze gemakkelijker geteld kunnen worden door hun begeleiders. Het paviljoen is niet te bezoeken, maar de fraaie tuin er omheen wel.
Ik ontmoet nog een aardige monnik uit Vietnam, die heel graag met me op de foto wil. Als dank krijg ik een klein speldje met een afbeelding van Buddha.

Na deze bezichtiging rijd ik vervolgens met de bus naar het “Nijo-jo” kasteel. Ik raak op deze manier wel aardig gewend aan het openbaar vervoer in Kyoto.
Ik ben nog maar net op tijd bij het kasteel aanwezig, omdat ze net gaan sluiten voor nieuwe bezoekers. Dus geluk dat ik er nog in mag. Het kasteel ziet er overigens niet uit als een kasteel, zoals in Matsumoto. Vooral van binnen is het kasteel zeer de moeite waard. Veel grote ruimtes met de bekende matten op de grond, maar voorzien van prachtig beschilderde wanden en panelen met allerlei taferelen erop. Door het licht van buiten komen deze afbeeldingen goed tot zijn recht. Ik moet er jammer genoeg wat snel door heen, omdat alle bezoekers om vijf uur het kasteel uit moeten zijn.

Terug bij het centraal station neem ik nog even een kijkje boven op de 131 meter hoge Kyoto Tower. Op 100 meter hoogte is een onservatiedek. Het is inmiddels al donker, dus uitzicht op de verlichte stad. Ook de toren zelf is s’avonds fraai verlicht.
Na wat eten in de buurt van het station, keer ik weer terug naar het vlakbij liggende hotel.
Het was weer een volle en drukke dag.

Geschreven door Jan.zijdewind