Zo daar ben ik weer. Ik ben er eventjes “tussen uit” geweest. En wel in Luxemburg bij goede kennis Arie, en het weekend naar Maastricht, de plaats waar ik gestart ben met deze tocht. Hoezo ertussen uit? Arie is een oude bekende, hij woont in Luxemburg had vroeger een hotel waar Mariëlle en ik,18 geleden onze bruiloft hebben gevierd. Een super feest van 2 dagen. Ongekend! Deze plaats is voor Mariëlle en mij natuurlijk een bijzondere plek. Het hotel is jammer genoeg veranderd in een opvangcentrum voor asielzoekers. De avond met Arie was precies zoals gedacht. Een hoog “ouwe jongens krentenbrood” gehalte. Het was bijzonder leuk elkaar weer te ontmoeten. De volgende dag (zaterdag) naar Maastricht waar het PIDZ/Gents event 2018 werd gehouden en gevierd. Voordat ik uit Nederland vertrok heb ik gezegd dat ik waarschijnlijk niet naar het event zou komen. Ik wist uiteraard wel beter. 😉 Mede door de inzet van onze mensen kan ik deze droomreis maken. Ik hoor er gewoon bij te zijn. Punt uit. De verrassing was dan ook groot toen ik op het toneel verscheen. Het is fijn om zo warm ontvangen te worden. 😊Mariëlle en Wout waren er ook, wat een bofferd ben ik toch. Het waren 2 zeer intensieve dagen maar meer dan de moeite waard. Ik heb genoten. Dankjulliewel. Jeroen en Harm werkzaam bij Smiling Gents zijn op zondag mee gereden naar Wassy in Frankrijk waar ik de donderdag ervoor gestopt was. Ze lopen 4 dagen van deze tocht mee. Dus terug naar de Marie-Claude waar ik donderdag nacht al in haar AirB&B verbleef. Tijdens de reis terug naar Nederland kreeg ik een beetje pijn in mijn rug en gaf de stoel van de huurauto de “schuld”. Mijn rug en Volkswagens doen het nooit goed samen. Gisteravond begon de pijn in mijn rug toe te nemen en vanmorgen na het opstaan kon ik amper nog lopen. Wat een domper. Echt flinke pijn, ik werd er zelfs een beetje misselijk van. Na het ontbijt toch maar mee op pad gegaan. Duur van de wandeling ca 2 minuten en 100 meter. Het ging niet, veel te veel pijn ondanks de pijnstillers. De mannen zijn samen verder gegaan en ik met gelukkig een BMW naar de volgende slaapplek in Joinville. Wat de oorzaak van deze pijn is weet ik nog niet. Gelukkig heb ik Mark kunnen ingeschakelen omdat ik bij de dokter een Franstalig voicemail bandje kreeg, deze wel 10 keer beluisterd maar ik kon er geen soep van koken. Mark natuurlijk wel. Om 14:00 uur waren ze open. Gebeld en alles uitgelegd, en tot mijn verbazing had de dokter morgen pas tijd. Jeetje hier ook al?? Ondertussen ga je vanalles bedenken, nierbekken ontsteking, hernia enzo. Google geraadpleegd maar de symptomen passen niet. Dan maar slapen. Na 2 uur slaap werd ik zonder pijnwakker. Na 10 meter lopen kwam dezelfde pijn weer terug. Ik hou het voorlopig maar op een dwarse spier en geef mezelf rust. De 2 jonge gastjes hebben dus zonder mij hun eerste 20 kilometer afgelegd. Ondertussen hadden we wel contact natuurlijk. Ze hebben de vuurdoop gehad, bossen, bomen zandpaden en heuvels. Jeroen heeft 1 blaar en Harm sowieso geen prater zegt nu helemaal niets meer en ging na een warme douche gelijk even rusten. En ik lig op bed en baal als een stekker. Dit had ik me toch anders voorgesteld. Morgen kijken we maar weer verder. Naar huis gaan doen we pas als echt blijkt dat het niet meer kan. Maar wel gezondheid voorop.

Jullie lezen het, Ik ga dus weer schrijven, misschien niet elke dag maar wel regelmatig. Ik vind het leuk en jullie blijkbaar ook. En neef Kees heeft gelijk een leuk naslagwerkje ook nog.
Nu die dwarse spier nog onder controlle krijgen. Of word ik nu door de Heilige Franciscus “gestraft”? Ben ik te rekkelijk?
Als de straf tijdelijk is dan kan ik er wel mee leven.
En anders... Wees gegroet Maria .... onze vader die in de hemel .... 😇

Tot snel weer! 🍀

Geschreven door Fass.op.pad