Na halong bay ben in meteen door gegaan naar Ninh Binh. Ik werd met de bus afgezet langs de snelweg om 10 uur 's avonds en heb een half uur moeten wachten tot de mensen van het hostel me kwamen ophalen om naar het kleine dorp Tam Coc te gaan. Ik was niet erg op mijn gemak maar ik heb gezellig geskypet met de vriend van een Vietnamees meisje die me beide erg interessant vonden.
Mijn hutje bij het guesthouse was de beste tot nu toe. Het was open en ik had een tweepersoonsbed voor mezelf (genieten!). Als ik op de wc zat of onder de douche stond, had ik het beste uitzicht ooit, een waterveld vol lotus bloemen en bergen (nog meer genieten!).
Ik kon gratis de fiets gebruiken om naar het dorp te fietsen en naar de tempels in de bergen. Ondanks dat de fiets bijna uit elkaar viel en de wegen onverhard waren en vol met stenen lagen was ik helemaal in m'n hum als echte Nederlander. 's Avonds met een bootje over de rivier tussen de kalkrotsen gegaan en eten met iedereen van het guesthouse, heerlijk. Even tot rust gekomen. Een leuk weetje, je kan de pitten van een lotus plant eten, smaakt een beetje naar walnoten en kan je goed van slapen. En het is hier heel normaal bladeren te eten. Je pakt een blad, legt er wat munt blaadjes op, ook wat van het vlees mengsel, rolt het op, dip het in de saus, heerlijk!

Toen ik in de bus wilde stappen naar Phong Nha kwam ik Alex tegen, een Engels meisje die ik in Hanoi had ontmoet, die met twee Amerikanen en twee Nederlanders (Julie en Maikel) was. De bus kwam om 4 uur 's nachts aan maar na veel gedoe konden we gratis in een hostel verblijven. Scooter gehuurd met de Nederlanders (in ben achterop gegaan want ik wil graag blijven leven) die uiteraard onderweg kapot ging. En nu komt me er toch een verhaal.. We hebben een uur op de reparateur moeten wachten. Toen die er eenmaal was wilde hij uiteraard dat wij gingen betalen voor de reparatie. Wat een onzin, dat ding viel ineens uit. Halverwege de discussie kwam er een man uit de bosjes zich met het gesprek bemoeien. Na een kwartier was die ineens verdwenen. Toen we eindelijk een deal hadden gemaakt liep Julie naar boven en begon mij hysterisch te roepen. Toen ik ook naar boven sprintte snapte ik meteen waarom. De kerel zat op zijn knieën in de bosjes zichzelf af te trekken. Ondanks ons gegil ging hij gewoon rustig verder.. Hij zal wel geen vel meer over hebben. Na deze shock de weg voortgezet naar de darkcave. Hier hebben we een mini zipline gedaan over het water, en konden we de grot in zwemmen. Dit is dus de meest modderige grot ooit en na een tijdje door de smalle doorgangen te zijn gemanoeuvreerd eindigden we in een modderpoel. Dit was hilarisch want je bleef drijven. Hoe hard je ook probeerde je benen naar beneden te duwen, het ging gewoon niet. We hebben zo hard gelachen en op de terug weg zijn we letterlijk uit de grot gegleden, leukste glijbaan ooit.
's Avonds was er een livebandje in ons hostel wat alleen maar hitjes zong van alle soorten muziek. Na het gin tonic happy hour (2e gratis, dus 1 euro per stuk!) en bier happy hour (2 halve liters voor 2 euro) zijn Julie en ik maar gewoon gaan dansen. Twee Mexicanen dansten mee en voor we het wisten hadden we de hele tent aan het dansen gemaakt. Uiteindelijk kwam de echte Daniëlle weer naar boven want om 11 uur stopten ze en zijn we naar een woonkamer geweest die was omgetoverd tot "club". Hier hadden ze gratis shotjes die ik uiteraard weer niet kon laten staan (ik bedoel, het was gratis!). Later kwam ik er achter dat dit zelf gebrouwen alcohol was, gemaakt met berggeitenpoten, vroeger gebruikt om de mannen te helpen hun gereedschap omhoog te krijgen.. Alhoewel ik deze dag had ondervonden dat niet iedereen dit brouwsel nodig had... Toen ik met m'n zatte hoofd naar huis wilde was het hele hostel gesloten. Uiteindelijk kwam ik erachter dat er een telefoonnummer op m'n sleutel stond en zo toch binnen gekomen. Stiekem een fles water uit de keuken gepakt omdat ik zo'n dorst had. En de dag erna natúurlijk flink ziek geweest. Ik heb mijn lesje weer geleerd, neem geen gratis drank aan in Aziatische landen!
Verder heb ik besloten dat ik mijn plannen wat wijzig om een stukje met Julie en Mike mee te reizen dus ik sla Hue over en ga meteen door naar Hoi An. Na Hoi An reis ik weer omhoog naar Da Nang om mijn lieve vriendinnetje Eva op te halen van het vliegveld die super spontaan heeft besloten langs te komen! Dan zit het reizen in mijn eentje er echt op want na 2 weken met Eva vliegt Milan naar Bangkok om samen een maand door Thailand te reizen!
Ik kan wel zeggen dat ik van deze 1,5 maand in mijn uppie aan de andere kant van de wereld genoeg geleerd heb en dat het de beste keuze ooit is geweest. En stiekem ben ik best een beetje trots op mezelf. Ik bedoel, ik leef nog steeds! :D

Liefs x

Geschreven door Danielleopweg