Je kunt hele goede ideeën hebben en minder goede...Het goede idee was vanmorgen om fris en proper op pad te gaan: lekker douchen, haren wassen en schoon setje kleding aan. Het minder goede idee was om ons vervolgens in een (4 Wheel Drive) open Jeep door Monument Valley te laten rijden. Al na 5 minuten zaten we onder het rode stof. En als we zeggen onder, dan bedoelen we ook onder! In alle gaatjes (zoals daar zijn oren en neus), op de brillenglazen, op het fototoestel, de kleding, de schoenen...alles onder een rood waas. De rit is geen aanrader voor mensen met een rugprobleem en ook zwangeren kunnen het beter niet doen. De weg is namelijk een "dirt road" met kuilen zo groot als een badkuip!(Voor onze RV verboden gebied) Maar, wat is het er prachtig! Een 2,5 uur durende rondrit, met een echte Navajo Indiaan (inclusief een lange, zwarte vlecht) als gids. De rit was niet goedkoop, maar zéér de moeite waard. En ach, zo hebben we het Navajo volk een financiële injectie gegeven;-D Het gezelschap bestond uit een Japans stelletje en 2 jongemannen uit Zwitserland. een multiculti-groepje ;-) Op de diverse plekken werden we in de gelegenheid gesteld om foto's te nemen en rond te wandelen. We hopen dat de foto's de grootsheid van deze rode "monumenten" goed weer kunnen geven.
Het is een vreemde gewaarwording; midden in de vlakte, doemen ineens de formaties op. Het lijken rotsen, maar het is zandsteen. Door de continue erosie van water en wind zijn de meest verbazingwekkende creaties ontstaan (vrij vertaald uit de folder;-) Ietwat gehusseld kwamen we weer terug bij onze camper. Om op weg te gaan naar Moab; een 3 uur durende rit, over stijgende (vals plat) en dalende wegen, met lange bochten. Bij het verlaten van MV zagen we nog lang de formaties en uitlopers in het landschap. Vervolgens kwamen we op een hoogvlakte, weer die enorme wijdsheid. Naarmate we Moab naderden, kwamen de formaties weer in het landschap terug. Zoals de Wilson's Arch, een aantal miles voor Moab. De KOA camping reden we in eerste instantie voorbij (foutje van Tante Bep, ze waarschuwde wat aan de late kant..of reden we iets te hard, Anne?) Het was hier warm, de hele dag een strak blauwe lucht, 30+ graden. Nu (18.30u) is de zon achter de bergen en is het aangenaam. We zitten buiten, aan onze eigen picknick tafel, dit tekstje en fotootjes op te laden. Met, hoe kan het ook anders, een Heineken,proost!

Geschreven door AnneMarinka