De dag begon heel goed.
Blauwe lucht, heerlijk ontbijt (van rijst met vlees en kip tot cake en verse vruchten en alles wat daar tussen past) op het terras in de zon en merendeels uitgeruste gezichten. Dus met energie weer op pad in onze Proton. Dit keer via hele smalle haarspeldbochten-weggetjes, die bij ons net voor een éénrichtingsfietspad breed genoeg bevonden worden, naar de top van de Cameron Highlands. Tja en wat doe je dan als er een tegenligger aankomt en die tegenligger is zelfs een bus? Gewoon stoer blijven en ruimte zoeken die er niet is. Petje af voor onze chauffeur. Hij heeft het toch maar weer gefikst die gevaarlijke weg naar boven. Maar het was het waard.Echt. Na een korte jungletocht die Koen een beetje aan Borneo deed denken kwamen aan bij het bijna hoogste punt op 2000 meter boven de (Maleisische ??) zeespiegel. En de beloning: prachtig uitzicht. En onderweg hadden we al zulke mooie vergezichten op de talloze theeplantages gehad. Want dat had ik niet gedacht: dat heel theedrinkend Maleisie werd bediend door thee uit deze streek. Genoeg aanleiding dus om ook de theefactory van het meest bekende theemerk hier, Boh thee, met een bezoek te vereren.
En als beloning voor de rijkunsten van onze chauffeur zijn we daarna gestopt bij een heus satay-tentje. Zelfs Bart durfde het aan en was aangenaam verrast door de smaak en sappigheid.. En voor "moeders" moesten we natuurlijk wel een bezoek brengen aan de aardbeienfarm. Zelf plukken of zelf kopen, kon allebei. En natuurlijk kon je allerlei gerechten met aardbeien eten, zelfs met chocola en patat. Over eten gesproken. Dat is hier in Maleisie (en als ik de verhalen van Leony en Niels lees is dat in Thailand niet anders) heel belangrijk. De hele dag door wordt er overal van alles bereid en kun je ook de hele dag door eten als je zou willen. Vanavond, na weer een heerlijke avondmaaltijd, deze keer van de Zuid-Indiase keuken, zeiden we tegen elkaar dat we nog geen een keer niet lekker hebben gegeten. En het kost zo weinig dat je je kunt voorstellen dat je hier nooit hoeft te koken als je hier woont.
Ok, we waren bij de aardbeienfarm gebleven. Er stond nog een Robinson-waterval op de lijst om te bezoeken. Ook daar hebben we weer een flink eindje moeten lopen,maar eigenlijk, zoals de meeste openbare bezienswaardigheden, viel die waterval een beetje tegen. Qua grootsheid maar ook omdat zelfs op zo'n plek het gewoon vies is en vies ruikt. We hebben de streek dus goed verkend hier. Opvallend dat het weer overdag, ondanks de hoogte, nog steeds zeer aangenaam is. Zeker 25 graden of meer. Pas 's avonds koelt het af en dat betekent dat je een vestje aan moet. Nou, dat is te doen, toch. Beter dan in Nederland met al die regen..

Morgen gaan we door naar Georgetown op het eiland Penang. En daar wacht ons een uitdaging. Want de door ons gewenste boottickets naar het eiland Langkawi voor maandag 2 uur zijn al uitverkocht, maar we moeten maandag wel naar Langkawi door. Dus kaartjes voor maandagmorgen bemachtigen, dat wordt ons doel. Vroeg opstaan, op tijd de vier uur durende tocht naar Penang beginnen en duimen dat er nog tickets zijn. En anders....we zien wel, komt vast goed. Eerst maar lekker slapen.

Geschreven door Schuilmaesreis