De laatste tijd stonden we om half 7 op vanwege de warmte. Na een appel en een boterham gingen we op weg. Het was bewolkt en het liep lekker. We liepen eerst weer door het centrum van Pavia. Een paar druppels regen onderweg, niet de moeite. In het eerste dorpje ontmoetten we op een terras twee Nederlanders. Ze waren al twee en een halve maand onderweg vanuit Gouda. Ze zochten zelf routes uit; o.a. de Eifelsteig in Duitsland. Ze liepen over de Gotthardpas. Deze dag was hun eerste etappe op de Via Francigena.

We hadden veel asfaltwegen in het begin, saai, dus leerde ik Els onderweg een beetje Italiaans. Zo leren we van elkaar want Els leert mij over de Atalanta, Keizermantel en de Luzerne (dit zijn vlinders) en over Koereigers.

We passeerden een risottofabriek vlakbij Belgioioso. In dit plaatsje was ook een kasteel waar tegenover wij onze tweede cappuccino dronken. We werden vergezeld door een bonte kraai. Daarna waren we even van de asfaltwegen verlost; we liepen de route van Ben, via de witte markeringen die er niet altijd stonden. Ik had de route ook op mijn gps dus dat was gemakkelijk. De route wilde op een gegeven moment niet het spoor onderdoor waar het pad verder ging, maar ergens een bosje in waar geen pad was! We hebben het pad onder het spoor gevolgd, kwamen bij een boerderij met een hek waar we niet overheen konden klimmen. Eerst linksom geprobeerd, daarna rechtsom langs de rand van de rijstvelden. Els voorop, ik was bang dat er veel water stond zoals vaak bij die rijstvelden. Gelukkig stonden ze droog. Vervolgens moesten we een paar honderd meter langs een tamelijk drukke weg lopen. Uiteindelijk kwamen we weer op de route gelukkig. In het volgende plaatsje dronken we koel water op een terras en aten er onze boterhammen bij. Het was daarna niet ver meer naar Santa Cristina e Bissone, onze eindbestemming van die dag. We hadden 25,5 km gelopen.

Het onderkomen was weer een soort ostello van de parochie, voor pelgrims op de Via Francigena. De twee Nederlanders waren er al, zij hadden niet de route van Ben gekozen.
Na de douche heeft Els haar ItaIiaanse les van deze dag toegepast door telefonisch twee bedden te reserveren voor de volgende dag.
In het boekje van Ben stond een leuke tip voor het avondeten; een restaurant in een authentiek gedeelte van een oude abdij. Het bord en de parkeerplaats voor de gasten waren er nog maar het restaurant niet meer. We vonden geen restaurant dat open was, wel een afhaalpizzeria, maar dat hadden we pas geleden nog gedaan. We kochten in een winkeltje sla, tomaten, kaas en bier en bij een bakker brood voor erbij. We hadden een heerlijk avondmaaltje!

Geschreven door Doro